Niet arm genoeg, geen voedselpakket


BRUSSEL - Steeds meer mensen vragen om voedselpakketten bij de OCMW's, maar door de strenge regelgeving moeten die zowat de helft met lege handen wegsturen.


Door de economische crisis zijn er de voorbije twee jaar een pak mensen in acute financiële nood beland. De OCMW's krijgen almaar meer mensen over de vloer die schulden hebben of een voorschot vragen op hun werkloosheidsuitkering. Ook de vraag naar voedselpakketten is merkbaar gestegen. Maar als de OCMW's de huidige Europese regelgeving respecteren, moeten ze zowat de helft van de aanvragers onverrichter zake wegsturen.

‘We mogen enkel nog mensen bedienen met bestaansmiddelen die lager liggen dan het leefloon', zegt Nathalie Debast van de VVSG, de koepelorganisatie van de Vlaamse gemeentebesturen en OCMW's. ‘Er wordt helemaal geen rekening gehouden met het huidige profiel van wie in armoede leeft. Daar zitten heel wat mensen bij die een inkomen hebben, maar toch met financiële problemen kampen.'

De OCMW's ontvangen hun voedselpakketten van het Belgisch Restitutie- en Interventiebureau (BIRB), dat gefinancierd wordt door de Europese Unie. Op basis van de nationale armoedecijfers ontvangt het BIRB jaarlijks een deel van de Europese voedseloverschotten. Het gaat om melk en andere basisproducten. Die laat het Bureau dan verwerken tot een tiental voedingswaren (zie grafieken). Zowat driekwart van die waren gaat naar de negen Belgische voedselbanken, die daarnaast ook overschotten van onder meer warenhuisketens en veilingen krijgen. De rest wordt verdeeld over de OCMW's en vzw's.

Sinds een paar jaar controleert het BIRB ook of de verdeling volgens de regels verloopt. Die controles worden almaar strenger, zeggen zowel de voedselbanken als de OCMW's. En niet alleen inzake wie een pakket kreeg. De administratieve eisen van het BIRB zijn onhaalbaar, zegt Nathalie Debast. ‘Echt alles moet geregistreerd worden. Men verwacht dat we elke dag perfect weten hoeveel pakjes rijst er nog zijn.'

Gisteren ventileerden de OCMW's en hun Waalse en Brusselse tegenhangers hun frustraties in een gezamenlijke brief aan het BIRB. Ze wensen ‘zelf te kunnen oordelen wie best geholpen kan worden met een voedselpakket. (...) De huidige beperking verplicht OCMW's een onderscheid te maken in hun cliënteel, een onderscheid dat bovendien gebaseerd is op het inkomen, en niet op reële behoeften.' Ook de administratieve rompslomp wordt aan de kaak gesteld. ‘Uw diensten eisen ook terugbetaling wanneer er bij het vervoer, de opslag of de bedeling bijvoorbeeld per ongeluk een pak scheurt. Nochtans zijn de goederen gratis', luidt het verder.

Nog volgens de brief ontvangen almaar meer OCMW's een brief van het BIRB ‘waarin men dreigt met het intrekken van de erkenning (als voedselbedeler, red.) wanneer ze zich niet houden aan uw richtlijnen'. De ondertekenaars vragen om een rondetafel.

Het BIRB wil die zeker beleggen. ‘Zij zijn de experts als het over armoede gaat, niet wij', zegt Wim Van Brandt, adviseur bij de organisatie. ‘Wij volgen de omzendbrief die in de jaren 90 werd opgesteld en sindsdien een paar keer werd geüpdatet. Als blijkt dat het leefloon, dat nu de norm is, niet op maat is van de sociale realiteit, moeten we inderdaad misschien aanpassingen overwegen.'

Een kleine rondvraag leert dat verscheidene OCMW's, in samenspraak met hun gemeentebesturen, de leefloon-norm in de praktijk intussen gewoon negeren.


Blog DS, 26-02-2010

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Het is toch niet logisch dat je moet omkomen van de honger als je net te veel verdient om een voedselpakket te kunnen krijgen.
Ik denk dat de OCMW's hier gelijk hebben en dat zij het beste weten wie deze voedselpakketen nodig heeft. Het heeft volgens mij niet enkel met het inkomen te maken, maar ook met het aantal mensen waar je voor moet zorgen met dat inkomen. Als dat er veel zijn, heb je nood aan extra steun. Waarom zou je die dan niet krijgen.
Er komt zoveel voedsel (3 kwart en nog een deel van de warenhuizen) dat het toch niet logisch is dat er te kort zou zijn als men er is enkele extra uit deelt aan diegene die het nodig hebben.
Ik vind het gewoon schandalig zoals het nu is.

Heel het OCMW/gemeente statuut is al meermaals in vraag gesteld.

Brussel schrijft de richtlijnen en alle OCMW's (en gemeentes) dienen gewoonweg te volgen. Asielzoekers worden -zonder enige controle of het wel mogelijk is- ten lande gestuurd. Kleine gemeentes tot 10.000 inwoners zijn verplicht een 15 tal asielzoekers op te vangen dit jaar. Kunnen ze dit in een voorziene woning dan krijgen ze dat geld terug betaald door Brussel, hebben ze geen woning voorhanden dan moeten ze alles zelf betalen. Maar welke gemeente heeft zomaar eventjes 3 tot 5 woningen ter beschikking voor deze mensen. Lees: is eigenaar van 3 tot 5 leegstaande woningen.

Hetzelfde gebeurt nu voor de armoedebestrijding. Bepaalde richtlijnen (vanuit Brussel en Europa) worden de wereld in gestuurd en de gemeentes en OCMW's dienen deze te volgen. Deze proberen in de mate van het mogelijke nog mensen te helpen. De OCMW's worden opgezadeld met "een last" dat niet meer te betalen is. Meerdere OCMW's hebben torenhoge schulden, meerdere gemeentes dienen jaarlijks de gemeentebelasting op te trekken omdat ze geen geld meer hebben om hun eigen bevolking te voorzien in bepaalde behoeftes.

Dus men wil wel helpen MAAR steeds met het geld van de eigen bevolking. Cru vertaald: een "arm" persoon dient eerst 2 euro te geven om er 1 euro voor in de plaats te krijgen.