Bernanke pleit voor evenwichtiger wereldeconomie
Financieel Economische Tijd 19/10/2009

De Verenigde Staten en Azië moeten zo snel mogelijk nieuwe beleidslijnen uitstippelen die ervoor moeten zorgen dat de wereldeconomie evenwichtiger kan worden nu de financiële crisis in kracht afneemt. Dat heeft Ben Bernanke, de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, de Fed, maandag verteld in een toespraak in het Californische Santa Barbara.

Tijdens zijn speech wees Bernanke erop dat de onevenwichtige wereldeconomie als gevolg van de grote internationele verschillen inzake spaarquota, consumptie of investeringen mee aan de basis lag van de financiële crisis. Die situatie moet dan ook weer worden rechtgetrokken, luidde de boodschap van de Bernanke, die in Santa Barbara sprak tijdens een congres over Azië en de wereldeconomie dat door de San Francisco Fed werd georganiseerd.

Hoe die oneffenheden wegwerken? Bernanke ijvert er onder meer voor dat de VS een 'duurzaam budgettair beleid' beginnen te voeren met als doel de begrotingstekorten op langere termijn beduidend te verkleinen. Amerikaanse beleidsmakers moeten volgens Bernanke erkennen dat er werk moet gemaakt worden van een 'budgettaire exitstrategie'.

Tegelijkertijd benadrukte Bernanke dat Azië niet dezelfde fouten mag maken als voordien en dat de regio zich niet alleen op exportgerichte groei mag focussen. Volgens de Fed-voorzitter is Azië momenteel het economische herstel aan het leiden. Maar daardoor loopt de regio wel het risico dat er zich nieuwe zeepbellen vormen. Een van de mogelijke oplossing hiervoor is het hanteren van meer flexibele wisselkoersen, suggereert Bernanke.

'Als de wereldeconomie herstel en de handelsvolumes weer toenemen zullen de ongelijkheden in de wereldeconomie ook toenemen. Beleidsmakers moeten er streng op toezien dat dit niet zal gebeuren', waarschuwt Bernanke nog.

Pieter Suy

Eigen Mening:
Het is inderdaad belangrijk te beseffen dat al te grote ongelijkheden leiden tot een onstabiel en wankelend systeem. Het is natuurlijk handig de 'groten' te laten groeien tot in de hemel en hierop niet in te grijpen. Wanneer we dit terugkoppelen naar de Belgische politiek, stel ik momenteel vast dat de ondernemende middencategorie geraakt wordt met alle 'afvlakkingsmaatregelen'. Deze afvlakking van de hogere middenklasse zorgt voor een demotivering bij hen en een grotere kloof tussen middenklasse en de werkelijk rijke klasse (en het zal dus nog maar 'zolang' duren alvorens we moeten spreken over de arme en rijke klasse). Waarom een demotivering bij de hogere middenklasse? Omdat zij steeds zodanig afgevlakt worden dat groeien tot het niveau van de rijkeren onmogelijk wordt en zij met hen nooit de concurrentie kunnen aangaan. Erger nog, zij worden door de rijkeren weggeconcurreerd. Zij kunnen ook de concurrentie met de kleineren niet aangaan, want hun 'overheadkost' ligt daarvoor weer net iets te groot. Dus insé komt het erop neer dat zij 'stuck in the middle' zijn en door beiden weggeconcurreerd worden. Bovendien valt het mij meermaals op dat de échte rijke klasse/ondernemingen steeds oplossingen bedenken (bv grotere bedrijven onderhandelen manifeste kortingen in RSZ op personeel en/of manifeste subsidies om een fabriek draaiende te houden cfr opel Antwerpen overname Magna, bv wettelijke manieren om belastingontduiking te verwezenlijken doordat ze juridische en fiscale diensten hebben die zich specialiseren in het vinden van de hiaten in de wetgeving) Let op, ik pleit hier niet tegen een afvlakking want mijn inziens is deze nodig omdat we met de via deze weg beschikbaar gekomen middelen de armsten onder ons kunnen helpen en kunnen zorgen voor een échte middenklasse. Maar ik pleit wel tegen het feit dat de rijkste ondernemers steeds de dans weten te ontspringen, ten koste van de iets lagere 'rijke' middenklasse, waardoor de overheid op lange termijn zelf een situatie aan het creëren is, die men net wil ontkomen (de kloof). Als we naar de geglobaliseerde wereldeconomie kijken, kunnen we hierin dezelfde rode draad herkennen. Steeds de economische sterkere bedrijven alsook sterkere landen slagen erin ontwijkingsmaatregelen goedgekeurd te krijgen, waardoor het ganse systeem weer scheef trekt. Het Standpunt van Bernanke is dus zeker te volgen, maar impliceert wel dat de rijkere economische landen de volgende jaren in groei zullen moeten inboeten ten gunste van de armere economische landen. Dit is dus een gevolg waarvoor bewust gekozen moet worden met het oog op de positieve gevolgen ervan, zonder de negatieve gevolgen uit het oog te verliezen.