MOEDER EN KIND


Moeders geloven al eeuwenlang dat hun emotionele status een effect heeft op een ongeboren kind - een inzicht dat steeds meer wetenschappelijke ondersteuning krijgt. Het idee kreeg zelfs al een naam: de foetale programmeerhypothese. De achterliggende gedachte is dat verstorende factoren in het moederleven op cruciale momenten de ontwikkeling van een aantal biologische parameters van het kind in de baarmoeder beïnvloeden.

Bea Van den Bergh en Alfons Marcoen van het Departement Psychologie aan de Katholieke Universiteit Leuven onderzochten het effect van langdurige angstperiodes van de moeder tijdens de zwangerschap op een aantal gedragsparameters, zoals concentratiestoornissen en hyperactiviteit, van hun kinderen. De analysen gebeurden als de kinderen acht of negen jaar oud geworden waren.

De resultaten verschijnen in het vakblad Child Development. Vooral de periode tussen 12 en 22 weken zwangerschap blijkt heel gevoelig. Als een moeder in die tijd persoonlijke problemen doormaakt, is de kans groot dat haar kind daar negatieve gevolgen van ondervindt. De gemoedsstatus van de moeder had namelijk een groter effect op het verklaren van gedragsstoornissen bij kinderen dan, bijvoorbeeld, roken tijdens de zwangerschap.

Vanaf 32 weken zwangerschap lijkt de ontwikkeling van een foetus zo ver gevorderd dat zijn moeders emoties geen rol van betekenis meer spelen.

Dirk Draulans, Knack 08-09-2004

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB