Als ik lees dat de Amerikaanse overheid 700 miljard dollar wil pompen in het overnemen van de rommelkredieten en andere risicovolle producten om te voorkomen dat nog meer banken in de problemen komen, dan denk ik:
- 700 miljard dollar? Hmm, maak nog wat bankbiljetjes bij, ga nog wat lenen en maak de staatsschuld nog wat hoger. Jullie mogen toch uitgeven wat je niet hebt. Of ga je misschien besparen op vlak van defensie?
- Waarom ontkomen de banken aan wat ze zelf gezaaid hebben? ... Want wat lees ik in de krant: Eén van de banken die voor een peulenschil overgenomen werd door een andere bank, keerde de laatste dagen nog snel een megapremie uit aan zijn bestuurders. Wat er gebeurt, is gewoon het resultaat van de risico's die banken zelf hebben genomen. Grappig wordt het wanneer beide presidentskandidaten deze boodschap verkondigen, goed wetend dat één van deze kandidaten wel lid is van de partij van de minister en de president die dit plan willen doorvoeren... Hoe blijven ze het slikken, die Amerikanen.

Maar ik denk nog meer, want inderdaad: niemand weet waar dit schip zal stranden als er niet ingegrepen wordt. Maar dat het ergens diep onder de zeespiegel zal zijn, dat mag wel duidelijk zijn. En wie wordt daar dan de dupe van? Waarschijnlijk de consument en de werkman, zeker?

Nu ja: laat ons hopen dat de wereld hieruit leert dat ook het vrijemarktsysteem zijn grenzen nodig heeft. Banken die zich vrij bewegen binnen het kapitalistische systeem, nemen risico's die niemand ten goede komen behalve dan zichzelf (los van het resultaat). Een beperkte regelgeving is dus absoluut noodzakelijk.

--------------------------------------------------------
Amerikaanse financiële top dringt aan op spoed
Als het Amerikaanse Congres niet snel het reddingsplan voor de financiële sector goedkeurt, dreigt dat ‘zeer ernstige’ gevolgen te hebben voor de financiële markten en de economie. Die waarschuwing lieten minister van Financiën Henry Paulson en centraal bankier Ben Bernanke horen in Washington.

De twee belangrijkste financiële beleidsmakers zetten deze namiddag hun reddingsplan van maximaal 700 miljard dollar uiteen voor het bankencommissie van de Amerikaanse Senaat, dat zich af en toe overigens sceptisch toonde over de plannen.

Volgens dat plan moet de overheid in de bres springen door slechte kredieten van de banken over te nemen. Op die manier moet het vertrouwen tussen de banken onderling en de geldstromen op de kredietmarkten terug op gang komen. Als we niks doen, kan dat leiden tot een ‘opeenvolging van faillissementen van financiële instellingen en bevroren kredietmarkten die de welvaart van Amerikaanse gezinnen bedreigt’, aldus Paulson.

De boodschap was duidelijk: als deze maatregelen niet snel worden doorgeduwd, zullen de economische gevolgen zwaar zijn. Beide toplui kregen vocale ondersteuning van president George W. Bush. Diens woordvoerder, Tony Fratto, liet verstaan dat het Witte Huis de plannen graag nog deze week goedgekeurd wil zien. Die haast is minstens evenveel ingegeven door psychologische als door reëele overwegingen, zeggen analisten. Elk zweempje van twijfel over de snelle uitvoering van de plannen kan immers leiden tot een nieuwe inzinking van de beurzen, zoals vandaag trouwens blijkt.

De Congresleden zijn bereid om de wet snel te stemmen, maar dringen tegelijk aan op aanpassingen, zoals beschermingsclausules voor de Amerikaanse belastingbetalers, nieuwe wetgeving om de bonuscultuur van Wall Street in te perken, en extra bescherming voor mensen die uit hun huis worden gezet omdat ze hun hypotheek niet kunnen betalen. De hypotheekcrisis in de VS ligt immers aan de basis van de huidige financiële crisis. De Democratische Commissievoorzitter Christopher Dodd hekelde het ‘gebrek aan detaillering’ van de plannen. De zitting verliep overigens vrij geanimeerd, met occasioneel geroep en handgeklap van de toeschouwers.

Bron: www.standaard.be , dinsdag 23 september 2008.

__________________