Dt-fouten zijn haast onvermijdelijk


BRUSSEL - Dat we dt-fouten maken heeft heel veel met ons geheugen te maken. Dat zegt de taalkundige Dominiek Sandra.


Dominiek Sandra (Universiteit Antwerpen) verdedigt zijn vaststelling in het onderwijstijdschrift Klasse. Hij stelt daarin dat we bij het schrijven door ons geheugen worden geleid. Wanneer we bijvoorbeeld het woord 'houdt' al meer hebben gezien dan 'houd', dan zijn we geneigd om die eerste vorm eerder te gebruiken.

Niet alleen zijn dt-fouten op die manier onvermijdelijk. Ze wekken ook nog steeds veel ergernis op. Uit een enquête van de Nederlandse Taalunie blijkt dat bijna driekwart van de leraren een dt-fout 'heel erg' vindt. Eén op de vijf vindt het 'redelijk erg'. Maar zes procent vindt het 'wel erg'.

Bij leerlingen liggen die verhoudingen een beetje anders. Maar ook zij blijken zich redelijk massaal te storen aan dt-fouten. 40 procent vindt het 'heel erg', 32 procent vindt het 'redelijk erg'.

Op de vraag of de spelling meer aandacht moet krijgen in het onderwijs, is de mening van de gemiddelde leerling en leraar verschillend. De helft van de leraren is het daar 'absoluut' mee eens, tegenover 14 procent van de leerlingen. De meeste leerlingen antwoorden eerder neutraal.


BlogDS, 28-11-2007 (pl)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik geef toe, ik schrijf ook nog DT fouten, maar ik erger mij echt aan de grove fouten. Als ik hier kan lezen "ik wordt", moet ik toch vaak denken aan het schemaatje van de lagere school! Of zoals Els Geerts het zegt: "Alles vervangen door smurfen". Misschien moet men nog meer aandacht besteden aan dit onderwerp! Zeker in een lerarenopleiding! Ach, wie ben ik!

Een studente uit de lerarenopleiding, tiens!!

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Euhm, niet dus
Ik heb dat artikel ook gelezen. Slaat echt nergens op. Daarin doen ze uitschijnen dat dt een onoplosbaar probleem is. In het tweede artikel wordt er wél een goed punt aangehaal: het is gewoon een kwestie van attitude. Even je posts of taken nalezen op spelfouten kan dit perfect voorkomen.
En dat lln wel degelijk dt onder de knie kunnen krijgen, bewijzen mijn leerlingen van 4STW. Ik heb met hen 1u aan werkwoorden gewerkt en nu schrijft er geen enkele nog een fout! Maar ik heb het wel op mijn manier aangebracht en niet met al die domme regeltjes zoals die in het artikel aangehaald worden 'In het voorbeeld Word nu eens volwassen! moet je je ervan bewust zijn dat het ww in de gebiedende wijs staat en dat je dus de stam van het ww moet nemen om de juiste vorm te schrijven. Of je moet bewust de analogie kunnen maken met een zin als Kom eens hier! Bovendien is het telkens regels oproepen en toepassen in een spontane schrijfsituatie niet vol te houden".
Waarom moet dat toch zo moeilijk?
'Word nu eens volwassen!' wordt bij mij al jaren 'smurf eens hier'. Voila, geen t, probleem opgelost. In de tt komt er NOOIT een d bij. VD? zet even in de verleden tijd. Mijn lln waren verbaasd dat het zo eenvoudig was. Het enige probleem is het herkennen van deze tijden, maar ook dat is met een korte uitleg opgelost(betaald/t? --> hww erbij of niet? of vervang ook door smurfen --> gesmurft = vd).

__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit.
Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..."
- Socrates, 2400 jaar geleden... -

Ik maak vaak onbewust ook nog een dt-fout.

Ik ken alle regels en ik kan elke zin zonder dt-fout schrijven, dus ben ik perfect in het gebruik van dt.

Niet dus! ik durf wel eens iets als "ik wordt" te schrijven, misschien omdat ik gewoon ben van wordt te schrijven (zoals in het aangehaalde artikel). Ik weet niet hoe het komt, maar als ik dan mijn tekst nalees denk ik vaak van "wat doe ik hier nu weer?"

Ik denk dus dat het vooral een verlies van concentratie of uit gewoonte is. Of ligt de fameuze internet/msn/chat/sms/... taal mee aan de basis van dit kwaad?

(en nu heb ik deze tekst 3 keer nagelezen op een dt fout )

Ik ken alle regeltjes, en toch maak ik nog verschrikkelijk veel fouten hierop.
Ik doe echt mijn best hiervoor, al altijd gedaan, maar ik krijg het percies nooit afgeleerd.
Ik sukkel hier al heel lang mee, en ik denk dat dat nog lang gaat duren.
Ik snap de mensen die hun eraan ergeren. Maar ik snap ook de mensen die het gewoon niet lukt om zeker fouten te schrijven.

groetjes

[QUOTE=wim leenaerts]Euhm, niet dus
Even je posts of taken nalezen op spelfouten kan dit perfect voorkomen. QUOTE]

Als leerkracht kan je je geen spellingsfouten veroorloven maar ik vind niet dat we er te luchtig over mogen doen. Ik sukkel al jaren met spelling. Al elk jaar leer je andere regeltjes aan, krijg je hier en daar extra oefeningen, bijles, monitoraten, ... Voor sommige mensen is spelling nu eenmaal moeilijk en zij zijn er niet zo snel mee weg. Oké vaak is het zo dat je al veel spellingsfouten kunt verminderen als je je goed concentreert. Maar probeer dat eens als je snel moet schrijven en alles genoteerd moet hebben. Vele spellingsfouten maak je je ook eigen en het duurt wel even voor je die fouten hebt weggewerkt.
Ik probeer hier gewoon duidelijk te maken dat je moeilijkheden met spelling niet te licht mag opvangen. Voor sommige klinken de spellingsregels als iets vanzelfsprekend maar voor anderen is het een wirwar van regeltjes waar, pas na lange tijd enige structuur in komt.

Ik ga akkoord met wat Liesanne zegt. Voor sommigen is het echt niet 'eventjes hard leren' om die spelling onder de knie te krijgen. Vaak zijn er bepaalde fouten zo ingebrand dat deze er moeilijk uitgaan. Of missen ze de nodige basis om verdere spellingsregels toe te passen.
DT-fouten lijken me in zekere zin nog vermijdbaar, omdat je daar echt wel op kan oefenen en je dat echt kan leren! Maar ik vind het te ver gaan, als we woorden moeten kunnen schrijven, waarvan we nog nooit gehoord hebben.