Het geduld (van de kiezers) is op


31 oktober 2007 (MO) - Het wordt tijd dat de oranje partijen luisteren naar hun groen-syndicale achterban. Anders zou CD&V wel eens de eerste kieskring kunnen zijn die door de nieuwe regering gesplitst wordt -schrijft Gie Goris in het Voorwoord van MO*48


De Turkse wijken in Brussel hebben woelige nachten achter de rug en in Amsterdam brandde de Slotervaart. De jonge brandstichters in Amsterdam -Nederlanders van Marokkaanse afkomst- worden in de media en door allerhande woordvoerders tuig, criminelen of etterbakken genoemd. De kwaliteitskrant NRC tekent nog wel een eenzame meisjesstem op die zich afvraagt of we die jongens toch niet beter 'verveelde, onzekere tieners' zouden noemen. Jammer, maar de overgrote meerderheid van bewoners van de Amsterdamse wijk -Nederlanders van Marokkaanse afkomst incluis- wil van geen wikken of wegen meer weten en kiest alvast verbaal voor de gespierde aanpak.

Meteen lijkt Paul Scheffer, de man die "het multiculturele drama" op de intellectuele agenda van onze noorderburen plaatste, gelijk te krijgen. In zijn nieuwe boek Het land van aankomst schrijft Scheffer: 'Maar ook al zou de integratie haar beslag krijgen in drie generaties, dan nog hebben we het over een periode van vijftig tot zestig jaar. Dat is misschien in de geschiedenisboeken niet zo lang, maar voor de mensen die nu leven algauw een beslissende periode. En daarmee is het geduld dat wordt gepreekt een slechte raadgever: samenleven vraagt van beide kanten om meer betrokkenheid. Integratie is echt meer dan een kwestie van tijd.'

Er is veel te zeggen over de thesis van Paul Scheffer, maar op dit punt heeft hij zeker gelijk. Het heeft geen zin om mensen uit te leggen dat het ongemak dat ze gedurende jaren ervaren over pakweg enkele eeuwen gezien zal worden als een korte overgangsperiode, een voetnoot in een geschiedenis die er alweer rijker van werd. In de Lage Landen is het nu al jaren bon ton om te beklemtonen dat de voormalig autochtone inwoners veel ongemak ondervinden van de plots aanwezige en onverwacht grote diversiteit in de steden.

De Amerikaanse onderzoeker Robert Putnam bevestigde dat probleem onlangs in een grootschalig onderzoek waaruit blijkt dat toenemende diversiteit gepaard gaat met afnemende sociale cohesie. Niets om lichtzinnig over te doen, dus. Wie echter beklemtoont dat de nieuwkomers, hun zonen en dochters en hun kinderen en kleinkinderen de zwaarste lasten van het hele transitieproces moeten dragen, die wordt meestal weggehoond door de pleitbezorgers van het parler vrai.

De conflicten die samenhangen met diversiteit moeten niet ontkend worden, ze moeten aangepakt worden met betrokkenheid van beide kanten. En dan nog zal het decennia duren eer een vernieuwde en hopelijk verrijkte vorm van sociale samenhang zal ontstaan.

Er wordt op deze wereld nog wel voor meer zaken geduld gepreekt, en wellicht voor niets meer dan voor de economische globalisering. Tot in de hoogste zakenkringen en in de kantoren van de machtigste politici wordt begrip opgebracht voor het ongemak dat de globalisering veroorzaakt. Louis Michel begrijpt het verzet van Afrikaanse regeringen tegen de vrijhandelsverdragen die de EU opdringt en zelfs de neoliberale oppergoeroe Milton Friedman liet zch wel eens betrappen op begrip voor het lijden dat de radicale afbouw van de staat met zich meebracht.

Telkens worden werknemers en werklozen echter aangemaand geduld op te brengen terwijl de geschiedenis haar trage werk aflevert. Vaak wordt hen bovendien gevraagd rechten, inkomen, zekerheid, zeggenschap en toekomstperspectief in te leveren.

Mondige burgers hebben gelijk als ze geen drie generaties lang gelaten zitten wachten op zegeningen die er nooit vanzelf zullen komen. Ze hebben gelijk als ze hun verzet vertalen in constructieve voorstellen voor een sociaal beleid. En politieke partijen hebben ongelijk als ze daar geen rekening mee houden, zeker als ze voor hun stemmen afhankelijk zijn van kiezers die ze het sociaal-economische drijfzand in jagen.

In schoon Vlaams: het wordt tijd dat de oranje partijen luisteren naar hun groen-syndicale achterban. Anders zou CD&V wel eens de eerste kieskring kunnen zijn die door de nieuwe regering gesplitst wordt.


Gie Goris, MO*, 31-10-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB