,,Toen ik geen seks wilde, werd hij plots een agressieveling'' - Kim was 16 toen ze werd verkracht na afspraakje via internet


Meer dan 15 procent van de 15- tot 18-jarigen heeft het voorbije jaar ook in het echt afgesproken met iemand die ze via het internet hadden leren kennen. Af en toe loopt het helemaal mis, zoals met Kim (18).


'HIJ was zo lief. En hij zei precies al de dingen die ik zo graag wilde horen. Dat ik mooi was, en dat hij mij gelukkig wilde maken. Dat hij mij alles wilde geven wat ik me maar wensen kon.''

Kim was zestien toen ze viel voor de charmes van de 21-jarige Yves. Ze hadden elkaar leren kennen via het internet. Hij was op een dag komen kijken naar de foto's op haar webpagina en had wat complimentjes achtergelaten. Zij was op haar beurt naar zijn foto's gaan kijken en had gezien dat haar bezoeker best een knappe kerel was.

,,Het was een periode waarin ik absoluut niet goed in mijn vel zat.'' Kim probeert te reconstrueren wat haar overkomen is. ,,Ik voelde me zwaar gekwetst omdat een jongen op wie ik smoorverliefd was geweest, niet voor mij had gekozen. Toen waren daar plots al die lieve woorden. Natuurlijk was ik verkocht.''

Avond na avond zaten de twee te chatten. Als ze elkaar wilden zien, schakelden ze de webcam aan. Yves kreeg heel snel iets vertrouwds. Toen kwam de vraag om eens echt af te spreken. ,,Ik probeerde de boot eerst nog af te houden, want ik vond het nog wat te vroeg. Maar hij bleef aandringen.''

Kim gaf uiteindelijk toe. ,,We konden haar toch niet tegenhouden'', zegt haar vader Danny. ,,De vorige keren dat ze met iemand had afgesproken, was het altijd zonder problemen verlopen. Die afspraakjes met internetvrienden waren een gewoonte geworden. We gingen ervan uit dat ze voorzichtig zou zijn. We drukten haar elke keer op het hart dat ze zeker op openbare plekken moest blijven en we dachten dat ze dat ook zou doen.''

Het liep anders. Yves haalde Kim op aan het Dampoortstation in Gent. Hij was precies zoals ze het had verwacht: knap, lief, vriendelijk. Ze liet zich overhalen om mee te gaan naar zijn kot. Ze zag op dat moment ook geen enkele reden om dat niet te doen. ,,Ik weet niet goed wat ik precies van die eerste ontmoeting verwachtte. Een gezellige middag, dat zeker. En misschien zouden we wel kussen. Maar meer niet.''

Maar toen ze in het kot van Yves een tijdje op bed hadden zitten babbelen, begon hij plots aan haar kleren te prutsen. Ze schrok. ,,En toen zei ik: stop. Hij luisterde ook. Hij liet mij los en ik begon hem uit te leggen waarom ik nog niet klaar was om verder te gaan. Hij leek het te begrijpen. Maar toen sloeg zijn humeur plots helemaal om. Hij werd agressief, stortte zich op mij. Ik probeerde hem weg te duwen, maar hij was te sterk. Hij bleef maar doorgaan. Hij stopte alleen af en toe om te vragen of ik hem al graag zag.''

,,Toen hij klaar was, trok hij zijn kleren weer aan en vluchtte ik naar het toilet. Hij probeerde mij nog met gekke bekken aan het lachen te krijgen. Hij was ineens weer lief en vrolijk. De agressie was weg. Maar ik had geen idee hoe ik mij moest gedragen. Ik was doodsbang. Ik heb snel mijn kleren aangetrokken en hem gevraagd mij weer naar het station te brengen. Dat deed hij gelukkig.''

,,Onderweg wilde hij hand in hand lopen, maar dat zag ik absoluut niet zitten. Toen we aan het station waren, wilde hij nog een afscheidskus en een knuffel. Ik heb hem snel even vastgepakt en ben dan naar het perron gesneld.''

Bijna een week lang heeft Kim gezwegen. ,,Wat moest ik zeggen? Ik was beschaamd. En ik was kwaad op mezelf omdat ik niet naar mijn ouders had geluisterd. Hém hoorde ik wel nog, via de chat. Ik probeerde hem zover te krijgen dat hij zou toegeven dat hij mij verkracht had. Maar hij bleef volhouden dat ik met alles had ingestemd. Als ik het zou wagen om naar de politie te stappen, dan zou hij alle gesprekken die we via chat hadden gevoerd, te voorschijn halen.''

Uiteindelijk moest Kim toch met het verhaal naar buiten komen, want ze kreeg felle en onverklaarbare buikpijn. Ze nam de vriendin van haar broer in vertrouwen, die nam haar mee naar de dokter. Daar kreeg ze de raad een klacht in te dienen bij de politie.

De confrontatie met de dader volgde later in de Gentse rechtbank. Vader Danny: ,,Ik begreep meteen hoe die kerel mijn dochter had kunnen verleiden. Hij zag er helemaal niet gewelddadig of gevaarlijk uit. Een teddybeer. Zo kan je hem nog het beste omschrijven. Maar wel een gevaarlijke teddybeer, die alleen uit was op seks en daarom via chatboxen op zoek ging naar slachtoffers. Kim was niet de enige. Verschillende andere vrouwen bleken net hetzelfde te hebben meegemaakt.''

De Gentse rechter veroordeelde Yves midden vorig jaar tot vijf jaar cel, waarvan twee met uitstel. Terwijl Kim nu nog altijd in therapie is om over het trauma van de verkrachting te komen.

Chatten doet Kim nog altijd. ,,Ik weet dat ik niet iedereen over dezelfde kam mag scheren, maar ik ben wel heel achterdochtig geworden. Ik ben heel zuinig op mijn msn-adres. Ik heb sindsdien nooit meer met iemand afgesproken die ik via het internet heb leren kennen. Het wordt mij wel nog gevraagd. Maar ik blok dat soort vragen meteen af. En als ze vragen waarom, dan zeg ik gewoon dat ik in het verleden al genoeg heb meegemaakt.''


DS, 28-03-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik heb afgelopen dinsdag de reportage rond Jongeren, seks en internet bij Koppen op de zender 'Eén', ook gezien. Het verhaal van dit meisje kwam daarin ook aan bod.

Ik moet zeggen dat ik echt verrast was van de cijfers die een onderzoek hadden uitgewezen over jongeren die via het internet contact hebben met mensen die ze niet kennen, over 'pogingen' tot afspraakjes en over ongewensten 'vragen' die die ze op het internet krijgen voorgeschoteld.

Opvallend en het meest schrijnend vond ik dat de meeste jongeren uitnodigingen voor afspraakjes en gesprekken over seks meestal als 'niet tof' omschreven. Volgens mij zou dit een duidelijk signaal moeten zijn voor onze samenleving. Want naast de vele voordelen (o.a. sociale contacten beter blijven onderhouden), denk ik toch ook dat het heel wat negatieve veranderingen in onze samenleving teweeg brengt. Ik denk daarbij aan het feit dat jongeren sneller anderen zullen kwetsen omdat ze toch anoniem blijven of omdat ze gewoon niet worden geconfronteerd met de werkelijke reactie van wie aan de andere kant zit.

Ik geloof dat dit alles, jammer genoeg, kan leiden tot een wereld met minder respect voor elkaar, minder zelfvertrouwen, minder vertrouwen in de anderen, minder zichzelf kunnen en durven zijn, minder sociaal vaardig worden in het omgaan met problemen van anderen, minder eerlijkheid en minder openheid in de dagdagelijkse realiteit die van het computerscherm is verwijderd.

Schrijnend zijn zulk een dingen. Ik herinner mij ook een reportage waarbij oudere mannen jonge meisjes ertoe aanzetten (ook via de chat)met hen af te spreken, waarna ze zich ook aan hen vergrepen.
Zou een instelling, waarbij de jongeman een aangepaste begeleiding krijgt, misschien ook niet een betere oplossing zijn dan de gevangenis? (Vijf jaar met uitstel vind ik persoonlijk ook nogal weinig. Een vriendin van mij werd aangerand door de vader van haar kotbazin, ze kon gelukkig nog net de deur op slot doen vooraleer hij ook effectief de kans kreeg om haar te verkrachten. Bij de aangifte aan de politie wist men haar te vertellen dat dit niet de eerste keer was. Men had echter geen bewijzen, waardoor men niets kon ondernemen. Het beleid rond misbruik moet dringend van naderbij bekeken worden, zodat preventie en gepaste straffen duidelijk uitgewerkt en effectief zijn.)

Het is gewoonweg ziek !

Vroeger werden vrouwen aangerand door ze in donkere steegjes aan te vallen. Maar nu door al de beschikbare communicatiemiddelen zijn de "tactieken" van die gasten iets verfijnder. Eerst vertrouwen winnen door hun lieve woordjes, eens afspreken...

Echt BAH !

Misschien is het wel nuttig om jongeren voor te lichten op school van zulke praktijken !


MVG
Pieter

Het wordt stilaan tijd dat jongeren de gevaren leren kennen van 'afspreken via internet', want dit is niet het eerste gevalletje.
Het wordt ook tijd dat men het internet terug gaat gebruiken waarvoor het dient: info opzoeken. Ik wil absoluut niet oubollig overkomen, maar al die chatsites gaan te ver. Oké, ik heb ook MSN en gebruik dat ook, maar zomaar wildvreemde mensen toevoegen en ermee afspreken, neen dank u!

MSN is iets heel nuttig om vriendschapsrelaties te onderhouden, groepswerkjes te maken e.d.

Maar chatten met wildvreemde kan voor problemen zorgen. Daarom raad ik iedereen aan om niet met wildvreemde af te spreken. Ook al doet deze persoon zich vriendelijk, lief e.d voor.

Op MSN kan je je namelijk zo goed voordoen als jezelf wil. Maar wil je deze persoon dan toch heel graag eens zien, dan raad ik je aan om een vriendin of vriend mee te nemen naar die afspraak.

Ik vind dat jonge tieners zouden moeten ingelicht worden voor dit soort problematiek. Want zij zien vaak de gevaren van dit soort afspraakjes niet.

Chatten, MSN, internet,... wie gebruikt het tegenwoordig niet?

Wel vind ik, dat jonge meisjes en jongens moeten ingelicht worden over de 'gevaren' van internet en al dat chatten.
Het zou dan ook niet slecht zijn om jongeren die veel met onbekende mensen praten via MSN of zulke dingen, dit artikkel eens te laten lezen, en hen met de neus op de feiten drukken.
Want, als ouders kan je er weinig tegen doen. (Ik heb deze jeugdjaren ook meegemaakt )
Maar, MSN is voor vriendschapsrelaties te onderhouden, of voor te praten met mensen die je al kent.
Het is zeker en vast geen goede manier om nieuwe mense te lere kennen.

Zulke dingen gebeuren er meer en meer, en bijna niemand dat luisterd naar goede raad.
tot ze zelf eens met verkeerde personen temaken hebben....

Alles eerste vind ik dat er meer aan preventie moet worden gedaan i.v.m. chatten. Dat de gevaren duidelijk worden bij jongeren.
Ik heb al meerdere mensen gesproken die slechte ervaringen hebben met dergelijke praktijken.

Mijn eigen ervaring met msn: als personen mij toevoegen die ik niet ken of die zich niet bekend wil maken, blokkeer en verwijder ik gewoon. Ik wil het risico niet nemen.