Halvering hongerprobleem blijkt nog een loze belofte


Het aantal mensen dat honger lijdt, is het afgelopen decennium alleen maar toegenomen. Dat ligt onder meer aan falend bestuur in ontwikkelingslanden. Zakenman Mo Ibrahim looft een miljoenenprijs uit voor de beste Afrikaanse leider. Ná aftreden.


De wereld beloofde tien jaar geleden het hongerprobleem vóór 2015 te halveren. Sindsdien is het aantal ondervoeden niet gedaald, maar gestegen.

Dat blijkt uit cijfers die de wereldvoedselorganisatie (FAO) van de Verenigde Naties gisteren publiceerde. Volgens de FAO is het nog steeds mogelijk dat de oorspronkelijke doelstelling wordt gehaald. Maar dan moet de landbouwproductie in ontwikkelingslanden fors omhoog en moet een einde komen aan heel veel gewapende conflicten. Verder zal de kwaliteit van bestuur in ontwikkelingslanden beter moeten. En gezien de voortgang op dat gebied sinds de plechtige belofte tijdens de wereldvoedseltop tien jaar geleden, heeft zelfs directeur-generaal van de FAO Jacques Diouf moeite optimistisch te blijven. Het enige lichtpuntje is dat het aantal ondervoeden als percentage van de totale bevolking is gedaald. Maar dat komt doordat de totale bevolking hard is gegroeid. In absolute aantallen is ook het aantal ondervoeden gestegen, maar minder hard dan de wereldbevolking als geheel. Er zijn nu 823 miljoen mensen die dagelijks te weinig voeding krijgen. Tien jaar geleden waren dat er 800 miljoen.

De grootste uitdaging ligt in het Afrika ten zuiden van de Sahara, schrijft Diouf in het FAO-rapport. Een op de drie inwoners van die regio is ondervoed. In sub-Sahara Afrika is er één land dat de armoede al heeft weten te halveren: Ghana, waar het aantal ondervoeden is gedaald van 5,8 miljoen naar 2,4 miljoen. Ook Mozambique en Ethiopië zijn op de weg naar boven, aldus de FAO. Die drie landen zijn erin geslaagd hun voedselproductie te verhogen, en economische groei te realiseren waardoor de inkomens verbeterden. Extreem slecht gaat in landen die gebukt gaan onder gewapende conflicten: Congo, Burundi, Eritrea, Liberia en Sierra Leone. Het beëindigen van die conflicten is de belangrijkste bijdrage aan het verlichten van het hongerprobleem, zegt de FAO, gevolgd door een uitbreiding van de voedselproductie.


Trouw, 31-10-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ja, het falend bestuur in de ontwikkelingslanden is onder meer de oorzaak van het hongerprobleem. Anderen worden weer beschuldigd. Wijzelf worden niet vernoemd in het artikel... Jammer, want daarbij wordt het gevoel opgewekt dat idealisme vanuit onze hoek verloren moeite is. Er wordt ons nogmaals ingepeperd dat wij er niets aan kunnen doen. Terwijl we zelf met zoveel geld en zoveel macht samen zoveel zouden kunnen bereiken. En ondertussen blijven we gewoon voortwerken aan de kloof tussen arm en rijk. (o.a. uitbuiting, onrechtvaardige wereldpolitiek en wereldeconomie, ...)

Geen wonder dat de Congolees op straat in Congo zich nog steeds afvraagt: 'Waarom heeft België ons in de steek gelaten?' ? Ik begrijp hen!

Wel nog even zeggen: toch merci aan iederen die zich wel wil inzetten voor anderen. Doe zo verder!