Sinds deze week betaalt u een pak meer voor antibiotica. Maar patiënten die daartegen willen procederen, hebben het recht aan hun kant, zegt professor sociaal recht Freek Louckx (VUB).

Er is een juridisch probleem met duurdere antibiotica die sinds deze week in de apotheek liggen. “Door antibiotica duurder te maken, gaat de Belgische overheid in tegen internationale verbintenissen die ze is aangegaan”, zegt professor Louckx (VUB).

Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld) besliste dat vanaf 1 mei antibiotica een pak duurder worden. “De Belgen slikken drie keer meer antibiotica dan de Nederlanders. Dat is toch niet normaal?”, verdedigde De Block enkele maanden geleden haar beslissing in De Tijd. “Door de prijs wat te verhogen, proberen we die overconsumptie aan te pakken.”

Dit is evenwel in strijd met de Europese code inzake sociale zekerheid en het bijbehorend protocol. Daarin staat dat België zich ertoe verbindt om alle noodzakelijke geneesmiddelen en essentiële farmaceutische specialiteiten ter beschikking te stellen voor de bevolking.

“Dat houdt ook in dat de kosten die aan patiënten worden gevraagd, redelijk moeten zijn”, legt Louckx uit. “Het remgeld mag gemiddeld niet meer dan 25 procent van de totale kostprijs zijn.” Maar antibiotica overschrijden voortaan ruimschoots die 25 procent. In sommige gevallen gaat het zelfs tot 50 procent.

Vraag is of de regering hier nu door in de problemen komt. Louckx: "Als jurist kan ik alleen maar vaststellen dat België niet voldoet aan zijn internationaal bindende verplichtingen."

Van de Europese Raad van ministers, die hierover gaat, valt niet onmiddellijk iets te verwachten, vermoedt Louckx. Maar hij ziet het wel gebeuren dat verbolgen patiënten naar de rechter stappen. “Je kunt de Belgische overheid aansprakelijk stellen omdat ze haar verdragsverplichtingen niet uitvoert en je hier schade door lijdt. In dit geval zou je het teveel dat je hebt betaald, kunnen terugvorderen. Voorlopig is dat nog nooit gebeurd, maar het ligt voor de hand dat dat er wel van zal komen zodra de advocaten de mogelijkheden zien.”

'Kwestie van interpretatie'

Volgens minister De Block geldt die Europese code echter niet voor de medicijnen categorie C, de nieuwe categorie waar antibiotica nu onder vallen. De Block verschuift de medicijnen immers van terugbetalingscategorie B (noodzakelijke medicijnen) naar categorie C (symptomatische geneesmiddelen voor comfort).

"Dat is een kwestie van interpretatie", zegt Louckx. "Het Europese protocol spreekt van alle essentiële farmaceutische specialiteiten."

De Block blijft wel pal achter haar beslissing staan, zegt haar woordvoerster. "We vragen mensen hier om een paar euro meer te betalen voor een geneesmiddel dat overgeconsumeerd wordt. Daar tegenover staat dat we, dankzij onder meer het geld dat hierdoor vrijkomt, kankerpatiënten nu immuuntherapie kunnen aanbieden die hen anders 100.000 euro per jaar zou kosten. Je moet het bredere plaatje bekijken."

'Domme maatregel'

En toch is het een "domme maatregel", zegt professor huisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer (UGent). "De patiënt wordt bestraft, terwijl het probleem bij het voorschrijfgedrag van de artsen ligt. Het enige effect dat je nu zult zien is dat wie bepaalde antibiotica echt nodig heeft en financieel kwetsbaar is, ze niet meer kan betalen."

Als we echt minder antibiotica willen gebruiken, volgen we best het voorbeeld van Nederland, waar het verbruik 40 procent is van het onze, zegt De Maeseneer. Eén vaste huisartsenpraktijk toewijzen en geen rechtstreekse toegang meer tot specialisten zou ons al een heel eind op weg moeten zetten. "Je moet ervoor zorgen dat mensen niet meer blijven shoppen tot ze een arts gevonden hebben die toch onnodig antibiotica verstrekt, wanneer hun huisarts al uitgelegd heeft waarom antibiotica niet nodig zijn."

Bron:
http://www.demorgen.be/binnenland/p...chten-bccb2e21/

Mening:
Dit verhaal heeft zowel een negatieve als positieve kant. Dat Maggie De Block de antibiotica wil duurder maken omdat het niet zomaar een geneesmiddel mag zijn tegen alles, is duidelijk. Mensen nemen dit vaak in op voorschrift zonder dat ze het effectief nodig hebben, zelfs bij een griep heb ik al antibiotica moeten innemen terwijl dit niet nodig was. Maar de mensen die dit geneesmiddel effectief nodig hebben, zoals Jan De Maeseneer zegt, worden bestraft. Het zou beter zijn moest dit gecontroleerd worden wie dit wel nodig heeft en wie niet want zoals we allemaal weten helpt antibiotica tegen veel maar dit is zeker niet goed voor onze gezondheid en brengt meer schade aan dan dat we denken.

Ik vind dit vooral een positieve wending.
Ja, een klein percentage van de mensen wordt misschien een klein beetje gehinderd, maar het is toch in 90% van de gevallen positief, aangezien de meeste mensen die antibiotica krijgen voorgeschreven dit niet nodig hebben.
Als antibiotica voor alles en iedereen wordt ingenomen, zullen de ziektes zich makkelijker en sneller aanpassen, en dan zijn we verder van huis.
Een goed stap vind ik persoonlijk.

Het probleem is echter zoals Lize zelf aangehaald heeft: het zijn de mensen die de antibiotica nodig hebben die hier de dupe van zijn. Het probleem zou anders aangepakt moeten worden: waarom schrijven dokters zoveel antibiotica voor, als ze op lange termijn meer slechte gevolgen hebben in plaats van goede? De wetgeving is op die manier opgesteld dat de bevolking niet het slachtoffer wordt van politieke willekeur. Laten we dit dan ook zo navolgen, in plaats van een kleine pleister te plakken over de open wonde, waar eerder een hechting zou moeten komen. Het verhelpt het probleem niet, het spijst alleen de staatskas.