Geen snelle loonsopslag
Vlaamse cao's matig voor leraars, witte sector en ambtenaren

BRUSSEL - Er zijn cao's voor de Vlaamse sectoren - welzijn, onderwijs en overheid - op komst en die zullen alvast de eerste jaren matig zijn inzake salarissen.

Terwijl de centrale federale loononderhandelingen voor de privésector aarzelend op gang komen, is Vlaanderen al ver gevorderd met drie cao's. De onderwijs-cao is zo goed als rond. Voor de witte cao raken de krijtlijnen geleidelijk uitgetekend. En voor het Vlaams ambtenarenkorps wordt binnenkort gestart, maar informeel staat al vast dat die cao zich op het spoor van de twee vorige zal houden: de eerstkomende twee jaren geen eisen inwilligen die veel geld kosten; dus weinig of geen salarisverhogingen. Daarna misschien wel.

Federaal is er enkel een mini-cao voor de witte sector; die is ook zeer matig maar slaat maar op één jaar, omdat een regering van lopende zaken geen andere beslissingen kan nemen.

De Vlaamse onderwijsvakbonden, schoolbesturen en onderwijsminister zijn rond met hun cao 2010-2011. Ze beloofden geen publieke verklaringen af te leggen tot 10 december maar de tekst staat wel op de vakbondswebsites. Hij bevat geen echte salarisverhogingen, wel de wegwerking van anomalieën, en kleine verbeteringen: aan de inspraak, aan het adoptieverlof, aan het arbeidersstatuut, aan de regeling voor personeel dat revalidatie volgt.

De minister overtuigde allen dat onderwijs vrijwaren van besparingen een meer dan aanzienlijke inspanning vergde. Bovendien wordt voort gewerkt aan de 'hertekening van de loopbaan' om het beroep aantrekkelijker te maken, vooral voor de jongeren.

De vakbonden van de witte sector (welzijn, gezin, gezondheid) deelden vrijdagochtend mee aan de Vlaamse ministers dat ze kunnen instemmen met het voorgelegde schema: een cao voor 5 jaar met de eerste twee jaren enkel 'kwalitatieve verbeteringen', en pas daarna ook salarisaanpassingen.

Ze stelden voorwaarden: vrijdag willen ze weten welk budget er is over heel de periode; op korte termijn moet er wel geld zijn voor banen voor het wegwerken van de wachtlijsten en voor het verlagen van de werkdruk; de regering moet een lijst voorleggen van de 'kwalitatieve' verbeteringen die ze wil toestaan. Er moet gezocht worden naar een alternatief voor de afdankingen die de besparingen uitlokken in de sociaal-culturele sector en als er geen gevonden wordt, moet er een begeleidend (afvloeiings-)plan komen.

Een centrale groep moet de onderhandelingen voor alle deeltakken aansturen.

Voor het Vlaams ambtenarenkorps starten de onderhandelingen weldra. Pittig detail: informeel is afgesproken dat als één van de drie groepen toch 'meer zou krijgen', de andere onmiddellijk een cao-bis mogen eisen.

Bron: De standaard

Eigen mening:
Deze afspraken vind ik gezien de economische situatie in ons land een zeer verstandige beslissing. We hebben niet de middelen om grote beloftes, zoals salarisverhoging, extra premies..., waar te maken. Elke nuchtere burger zal deze situatie wel begrijpen. België is trouwens niet het enige land die kampt met een economische crisis.
Collectieve arbeidsovereenkomsten waarin op dit ogenblik niet moet worden ingeleverd vragen waarschijnlijk inspanning van de overheid. Positief is het feit dat in sommige 'takken' de job toegankelijker en aantrekkelijker gemaakt wordt met het oog op loonsverhoging (korte termijn: 1 of 2 jaar)