Het Crisiscentrum van de federale overheid hoopt in het najaar BE-Alert te implementeren, een systeem geïntroduceerd na de fatale Pukkelpop van 2011, waarmee burgers gealarmeerd kunnen worden in een noodsituatie. Ondanks het feit dat veel Belgen zich reeds voor het alarmeringssysteem hebben ingeschreven, ontving vorige week dinsdag, de dag van de aanslagen op Brussels Airport en de Brusselse metro, niemand een alarmbericht.

In het weekblad Paris Match vraagt een jonge vrouw zich af waarom zij niet van de explosie op de luchthaven op de hoogte werd gebracht. Zo stapte ze nietsvermoedend in de metro en werd ze naar eigen zeggen net niet het slachtoffer van de tweede aanslag. ‘Als ik een sms had gekregen die me van de terroristische dreiging op de hoogte had gebracht, had ik nooit het risico genomen metrostation Maalbeek binnen te gaan’, zegt ze.

Sinds de fatale storm op Pukkelpop in 2011 is het idee ontstaan om de bevolking snel en gericht te waarschuwen bij een incident of naderend onheil. BE-alert zou burgers een gesproken boodschap op de vaste telefoon of een sms op de mobiele telefoon toezenden.

Volgens Peter Mertens, de woordvoerder van het Crisiscentrum, is BE-Alert echter nog steeds niet operationeel. Het pilootproject loopt momenteel ten einde en is bovendien binnen een beperkt kader opgezet. Zo is de servercapaciteit sinds 2014 afgestemd op de 33 gemeenten die aan de testfase deelnemen. ‘De opstelling van het pilootproject liet op dit moment niet toe om een situatie van deze omvang (de aanslagen, red.) te ondervangen. Bovendien was al snel een verzadiging van het telecommunicatienetwerk merkbaar’, zegt Mertens.

Het Crisiscentrum is er zich volgens zijn woordvoerder van bewust dat mensen de mogelijkheid bieden zich reeds in te schrijven voor het alarmeringssyteem ‘bepaalde verwachtingen creëert’. Mertens: ‘We zitten nu in onderhandelingen om een privépartner aan te trekken die het platform zal bieden waarop BE-Alert kan worden aangeboden. Daarna gaan we het alarmeringssysteem zo snel mogelijk implementeren, volgens onze planning zouden we het tegen het najaar aan alle gebruikers moeten kunnen aanbieden.’

In La Dernière Heure, dat het verhaal vrijdag eveneens brengt, maakt Mertens duidelijk dat er ook aan een systeem van geolocalisatie wordt gewerkt. Wie nu zijn adresgegevens aan BE-Alert doorgeeft, zal een sms of vocaal bericht krijgen als zich in de omgeving van zijn woonplaats een noodsituatie voordoet. Dankzij de plaatsbepaling zal op termijn al wie zich in de buurt van een noodsituatie bevindt - ook al is dat niet in zijn eigen gemeente - een boodschap ontvangen. ‘Maar ik kan niet zeggen wanneer dit systeem in voege komt’, zegt Mertens.

Bron:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160401_02213933
01-04-2016

Eigen mening:
Aangezien het systeem al geïntroduceerd is in 2011, vind ik het vreemd dat ze dit jaar pas operationeel is. Ik begrijp dat het tijd vraagt, maar vijf jaar? Ik ken er niks van, maar als het voor noodsituaties is, zou ik er persoonlijk toch vaart achter zetten. Het had inderdaad mensen op de hoogte kunnen brengen van de voorbije aanslagen. De harde waarheid wordt hier dan ook door een vrouw verteld. Ik heb wel de indruk dat het voor sommigen ook niet belangrijk is of het systeem nu werkt of niet. Waren de aanslagen niet gebeurd, dan had niemand zich vragen gesteld bij het systeem. Nu is er niets aan de hand met die vrouw, maar voor hetzelfde geld was er nog een aanslag en liet ze ook het leven. Ik begrijp haar angst. Als het systeem niet operationeel is, hoe kan het dan mensen verwittigen in een noodsituatie? Dan hadden ze dit beter niet aan de bevolking beloofd, vijf jaar geleden. Als ik lees wat Peter Mertens hier over zegt, kunnen ze er beter over nadenken hoe ze iedereen kunnen bereiken ook al zijn de telefoonlijnen overbelast. Ik ben blij te horen dat er vorderingen zijn. Daarnaast ga ik er ook niet te hard op hopen en wacht ik rustig af. Ik wil hier niemand met de vinger wijzen, want het probleem zal niet alleen bij BE-Alert zitten.