Het katholiek onderwijs steunt de oproep van kinderpsychiater Peter Adriaenssens om het verleden van mishandeling in alle instellingen in kaart te brengen.





De oproep van kinderpsychiater Peter Adriaenssens, in De Standaard (DS 27 april), om een wetenschappelijk onderzoek te voeren naar de omvang van fysieke en emotionele mishandeling in tehuizen, scholen en internaten vroeger, krijgt brede steun in de welzijnssector. Een ook het katholieke onderwijs is ervoor gewonnen.

‘Ik sta achter de oproep om het verleden te reconstrueren’, zegt topvrouw Mieke Van Hecke. ‘Onderzoek geeft slachtoffers erkenning en de boodschap dat zoiets nooit meer mag gebeuren.’

Daarbij pleit de topvrouw van het katholieke onderwijs ervoor dat de feiten in perspectief worden geplaatst. ‘Hoe ver stonden de kinderrechten? Wat waren de omstandigheden?’, klinkt het.

De vzw Sporen biedt zijn excuses aan aan alle slachtoffers die vroeger in tehuis Jeugdoase werden mishandeld en de vzw wil ook met hen in gesprek gaan. Het parket van Leuven gaat na of er indertijd door justitie is opgetreden en of een nieuw onderzoek wenselijk is.

'Mieke Van Hecke vraagt onderzoek mishandeling'

gevonden op 29/04/2013 http://www.standaard.be/

mening:
Het is het beste voor de slachtoffers dat ze dit in de kaart willen brengen. Misschien is het hard op dit nu opnieuw op te rakelen, voor de slachtoffers. Misbruik is een ernstig misdrijf en moet bestreden worden. De feiten zijn al weer verjaard en de daders worden niet meer gestraft. Ik vind toch dat de slachtoffers nog recht krijgen op het in kaart brengen van het misbruik. De daders krijgen dan immers een stempel en worden door de samenleving dan scheef bekeken. Dat is hun straf en worden dan uiteindelijk wel terug opgenomen in de samenleving maar krijgen zo toch een straf.

Hoe het er aan toe ging bij katholieke instellingen, in het verleden, is een publiek geheim. Iedereen wist hiervan (andere tijden enzo.) Het is toch hypocriet om te doen alsof het vers van de pers komt. Dit is letterlijk en figuurlijk oude lijken uit de kast halen. Je verandert er niets mee, enkel het eigen imago.

Enerzijds vind ik het goed dat men het verleden van mishandeling in kaart wil brengen. Tenslotte hebben de slachtoffers het recht om gehoord te worden! Aangezien vele jaren geleden niemand hier oor naar had.
Anderzijds vind ik het jammer dat het zoveel jaren moet duren vooraleer er een degelijk onderzoek wordt gehouden. Tenslotte zijn deze feiten al verjaard, en krijgen de daders dus geen straf meer. Ook moet het niet gemakkelijk zijn voor de slachtoffers, aangezien sommigen van hen dit hoofdstuk achter zich hebben gelaten en nu alles weer boven wordt gehaald. Voor hen moet dit dan ook een emotionele rollercoaster zijn.
Ik heb dus gemengde gevoelens bij deze beslissing. Wel ben ik ervan overtuigd dat dit onderzoek in alle sereniteit moet gehouden kunnen worden, ver buiten de media-aandacht. Zodat de slachtoffers in alle rust dit gebeuren kunnen verwerken.