Sinds de economische crisis in 2008 de kop opstak, zijn heel wat mensen als gevolg daarvan in de psychiatrie beland. Dat is vrijdag op een persconferentie in het psychiatrisch centrum Asster in Sint-Truiden gezegd.


'Recent onderzoek toont een verband aan tussen de economische recessie en het toenemende zelfmoordpercentage', wist Marc Hebbrecht, psychiater en beleidsarts van Asster.

'Als de werkloosheid stijgt met 1 procent, zal het zelfmoordpercentage voor mensen onder de 65 jaar toenemen met 0,79 procent. Het aantal depressies en alcoholgebruik zal eveneens stijgen. Vooral mannen en arbeiders zijn hier gevoelig voor.'

De oorzaak is de verschuiving richting armoede, die vooral de sociaal zwakkeren opzadelt met defaitisme, zelfmoordneigingen en hen naar alcohol en drugs doet grijpen. 'Toch merken we dat ook hoger opgeleiden de impact van de crisis voelen', aldus nog dokter Hebbrecht.

'Zo hebben we een aantal bankbedienden moeten behandelen die door de klanten als 'de kwaaie hond' werden beschouwd tijdens de bankencrisis en die de verwensingen mentaal niet aankonden.'

De psychiaters merkten op dat in landen waar een goed sociaal vangnet bestaat, waar de werklozen adequaat worden begeleid en waar de geestelijke gezondheidszorg toegankelijk is, de negatieve weerslag van een economische crisis beter wordt verteerd.

'Vandaar het enorme belang van investeringen in de uitbouw van onze dienstverlening', zei algemeen directeur Jaak Poncelet. 'Als we bovendien het stigma van 'gekken' dat op psychiatrische patiënten drukt, kunnen verminderen, zullen de gevolgen van de crisis minder hard aankomen.'

Bron : Economische crisis drijft mensen naar psychiatrie , 17-03-2012, www.destandaard.be

Mening:
Eerlijk gezegd, verbaast me dit niet. Mensen lopen er niet te koop mee dat ze de crisis zeer goed voelen en kroppen hun gevoelens op. Dit kan leiden tot het belanden in de psychiatrie. Waar ik toch mijn bedenkingen bij heb is het uitbreiden van psychiatrische instellingen. Iedereen maakt in zijn leven gebeurtenissen mee die moeilijk te verwerken zijn en die leiden tot psychiatrische problemen. Tegenwoordig zie je niets anders meer dan dat ze psychiatrische instellingen aan het bouwen zijn en dit verontrust mij toch wel. Waar gaat het naartoe met onze samenleving?

Mij verbaast het ook niet dat steeds meer mensen psychiatrische hulp nodig hebben door de crisis. Heel wat mensen hebben kopzorgen over hun financiën. Producten worden duurder, werknemers worden ontslagen,… Dit is absoluut niet bevorderlijk voor de (geestelijke) gezondheid. In mijn omgeving bijvoorbeeld woont een gezin dat de economische crisis enorm hard voelt. Een alleenstaande moeder moet proberen om zichzelf en haar kinderen te onderhouden, maar ze kan bijna niet eens meer kleren kopen voor haar kinderen. Stel je voor dat je als ouder je kinderen niets kan gunnen omdat er geen geld is… Heel begrijpelijk dat mensen hier depressief van worden.
Het is inderdaad erg dat er meer psychiatrische instellingen ontstaan, maar waar moeten de mensen die het echt niet meer zien zitten anders naartoe?