In 2009 moest 14,6 procent van de Belgen rondkomen met een inkomen onder de armoedegrens. Dat blijkt uit cijfers van de FOD Economie. Het risico op armoede blijft daarmee stabiel in vergelijking met 2008.

De Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie van de FOD Economie maakte vrijdag de cijfers bekend van EU-SILC-enquête, een jaarlijks Europees onderzoek naar de inkomens en leefomstandigheden. Voor de enquête worden jaarlijks zo'n 6.000 Belgische gezinnen, of 11.000 mensen, ondervraagd.

Volgens dat onderzoek hadden 14,6 procent van de Belgen in 2009 een inkomen dat lager ligt dan de armoedegrens. Dat is exact hetzelfde percentage als in 2008.

Daarnaast blijkt uit de statistieken dat het armoedecijfer in Wallonië met 17,7 procent nog altijd een pak hoger ligt dan in Vlaanderen (10,4 procent). Het verschil wordt dus iets kleiner dan in 2008 (18,4 % tegen 10,1%).

Vrouwen leven met 15,2 procent nog altijd vaker onder de armoedegrensdan mannen (13,9 procent). Andere kwetsbare groepen zijn alleenstaande ouders (35,3 procent) en 65-plussers (19,4 procent).

Voor een alleenstaande ligt de armoedegrens op een inkomen van 973 euro per maand. De drempel ligt iets hoger dan het jaar voordien (966 euro), omdat hij berekend wordt ten opzichte van het mediaan beschikbare inkomen op individueel niveau. Voor een gezin met twee volwassenen en twee kinderen ligt de armoedegrens op 2.044 euro.

Bron:
http://www.standaard.be/artikel/det...DMF20111014_074
Datum: 14 oktober 2011

Eigen mening: 14.6% van de Belgen leeft met een inkomen dat onder de armoedegrens ligt. Dit is veel, zeer veel en zou eigenlijk nog drastisch naar beneden moeten en kunnen. Maar er is ook een positieve kant aan dit verhaal. Tijdens de economische crisis die er heerste tijdens 2008 en 2009 is het aantal gezinnen die in armoede leven niet drastisch gestegen. Dat het percentage van gezinnnen die in armoede hoger ligt in Wallonië dan in Vlaanderen is logisch aan gezien er nog steeds meer bedrijven en industrieën gevestigd zijn in Vlaanderen.

Ik vind deze resultaten enorm hoog. Als ik zoiets lees denk ik altijd: waarom organiseert een goed doel, zoals bijvoorbeeld de Music for life-actie van Studio Brussel, is niets voor een 'probleem' van in ons eigen land. Ik denk dat je eerst zelf, hier dus België, sterk moet staan voor je anderen echt kan helpen.

Ik ga gedeeltelijk akkoord met Tinne. Men zegt al eeuwen: "Je moet eerst jezelf helpen voor je voor anderen goed kan doen" maar ik zie niet in wat bijvoorbeeld "Music for life" hier voor kan doen, aangezien zij geld inzamelen dat voornamelijk door particulieren van de middenklasse word gegeven met af en toe een uitschieter van een bedrijf.
Mijn mening hierover is iets waar ze in de politiek mee bezig zijn geweest, namelijk een belasting aan de hand van bezit en inkomen. Dit wil concreet eigenlijk zeggen dat rijkere mensen, ook procentueel gezien, meer belastingen betalen en die onder de armoedegrens leven procentueel minder belastingen betalen dan degene die we nu hebben.
Dit komt de hele bevolking ten goede! De Armere mensen krijgen meer koopkracht wat goed is voor bedrijven en dat is dan weer goed voor de bazen van die bedrijven. Iedereen zou winnen van deze regeling lijkt mij...