In Brussel hebben de socialistische en liberale vakbonden betoogd voor een betere ontslagregeling voor arbeiders. De christelijke vakbond staakte niet mee en wil de zaak oplossen via sociaal overleg.

De bonden vragen onder meer dat de opzegvergoeding voor arbeiders (3 maanden) wordt opgetrokken tot het niveau van de bedienden (20 maanden). Dat zou de arbeiders beter moeten beschermen, zeker nu die categorie het zwaarst wordt getroffen door de economische crisis.

De vakbonden hadden daarover maandag al een gesprek met premier Yves Leterme (CD&V), maar kregen daar nul op het rekest. "Na dat overleg kunnen we alleen maar vaststellen dat er geen gevolg wordt gegeven aan de herhaalde oproep tot meer bescherming van werknemers die slachtoffer zijn van een crisis waar ze niets mee te maken hebben", klonk het toen.

Militanten van de socialistische en de liberale vakbonden verzamelden vanmorgen om 11 uur aan het Madouplein. "Er moet werkzekerheid komen en er moet een halt worden toegeroepen aan al die herstructureringen. En als het echt niet anders gaat, mogen werknemers die daar het slachtoffer van zijn, niet behandeld worden als kleenex-zakdoekjes, maar moeten ze een opzegtermijn krijgen die naam waardig", somde ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw de eisen nog eens op.

Een kleine delegatie van vakbondsmilitanten heeft gepraat met minister van Werk Joëlle Milquet (CDH) en met minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx (PS). Volgens voorzitter De Leeuw heeft de regering het signaal van de werknemers begrepen dat er een "betekenisvolle vooruitgang" moet komen in het statuut tussen arbeiders en bedienden.

Volgens de organisatoren waren er ongeveer 4.000 tot 5.000 betogers. Een succes, zeggen ze, gezien de korte mobilisatietijd van vier dagen en de striemende regen. De christelijke vakbond staakt niet mee. Zij willen proberen om de zaak toch te regelen via sociaal overleg.

Bron: www.deredactie.be

Dit is een positieve actie voor alle arbeiders in België, maar ik vrees dat betogen niet de juiste methode is, want alle arbeiders en vakbondsafgevaardigen die niet werken schaden hun werk en daar is het niet de moment voor in deze crisis.

Daar is het inderdaad de moment niet voor Elise. Hoewel ik denk dat hun eis gegrond is, kan er op dit moment geen oplossing uit de bus komen. In tijden van crisis gaat werkzekerheid boven sociale voordelen en rechten. Dit is blijkbaar nog niet in het hoofd van de vakbonden aan bod gekomen want het zijn net dit soort acties die leiden tot meer personeelskosten. En daar zijn investerende en besparende bedrijven bepaald niet happig op.

Werkzekerheid? Als ik me niet vergis is er een tekort aan 'goede' arbeiders op dit moment. Als je de kranten openslaat of op het internet zoekt, vindt een arbeider snel een vacature bij hem in de buurt. Dus ik vind niet dat werkzekerheid een geldig argument is. Wat ik ook niet vind kunnen is de staking. Je hoort alle weken op het nieuws dat er op één of ander bedrijf of bij de vakbonden een staking is. Bedrijven pikken dit niet meer en verhuizen naar andere landen. Dat zorgt er natuurlijk voor dat er ontslagen vallen.
Ik ben er zeker van dat er ook andere middelen zijn dan een staking. Een staking mag en moet kunnen, maar gebruik het dan ook enkel als het een noodzaak is!