Je naam bepaalt je leven. Vaak meer letterlijk dan gedacht, zeker als het over adoptie gaat. Baby's met marginale of zeer ongewone namen worden minder vaak geadopteerd, zo brengt een Brits sociaal werkster aan het licht. Of hoe een naam baby's uit achtergestelde milieus een glorieuze toekomst ontzegt.

Chardonnay, Tiger, Gemma-Mai of Shania-Rae zijn maar enkele van de namen die koppels met een kinderwens afschrikken. "Het klinkt als een grap, maar als iemand die twee jaar voor een adoptiebureau heeft gewerkt, kan ik zweren dat het niet om te lachen is", reageert een sociaal werkster onder het pseudoniem Kate Gallagher. Ze heeft zwijgplicht, maar uit schuldgevoel heeft ze besloten toch te spreken.

"Het klopt niet dat er maar een handvol baby's beschikbaar zijn voor adoptie, en dat massa's ouders staan te trappelen om ze op te nemen en op te voeden. Erger nog: het systeem laat kwetsbare baby's gewoonweg in de steek."

In Groot-Brittannië stijgt het aantal kinderen dat wordt geplaatst. Ook baby's en hele jonge kinderen, vaak beschikbaar voor adoptie. Het aantal kandidaat-adoptieouders daalt echter, en 'het systeem' helpt de zaken niet vooruit.

Snobisme, politieke correctheid en naïeviteit
"De kern van het probleem is ouderwets Brits snobisme en politieke correctheid, waarbij de gevoelens van de biologische ouders altijd weer belangrijker zijn dan het welzijn van de kinderen die ze zouden moeten helpen", argumenteert 'Kate'.

Ander probleem: de naïviteit van de adoptieouders. "Ik heb het met hen te doen: hardwerkende, hoog opgeleide mensen vol goede bedoelingen die denken dat ze een arm weesmeisje kunnen adopteren wiens ouders gestorven zijn in een auto-ongeval, of een schattig jongetje dat achtergelaten werd in een openbaar toilet. Dat bestaat, maar ze zijn erg zeldzaam.

Realiteit
"De meeste kinderen komen uit een marginaal milieu, met een vader die in de gevangenis zit of zat en een moeder die verslaafd was aan drank en/of drugs en/of zich prostitueerde. Dat is de realiteit. En de namen van de kinderen bewijzen maar al te goed waar ze vandaan komen, namen die de kinderen hun hele leven labelen als 'Britse onderklasse'. Dat schrikt adoptieouders af."

Simpele oplossing
Simpel, dan verander je de namen van de kinderen toch? Zeker als baby of peuter zijn ze nog niet gewend of gehecht aan hun naam, en uiteindelijk gaat het maar om een administratieve procedure. Niet? Nee, dus.

"Adoptieouders willen bijna altijd de naam veranderen. Maar sinds enkele jaren raden sociale werkers aan om de geboortenaam te behouden, iets wat rechters ook volgen. Probleem, want hoe kan iemand met een naam als Champagne, Jayde of Chrystal passen bij de Henri's, James's en Williams in de sociale kringen van de adoptieouders? Niet, en dus worden ze niet geadopteerd."

Eigen mening: Dit vind ik echt wel zeer bizar. De naam speelt toch helemaal geen rol bij adoptie? Waarom gaan mensen een kind 'kiezen' op basis van een naam. Ik gebruik hier het werkwoord kiezen omdat de kinderen blijkbaar echt gekozen worden: geen mooie naam? geen kans om geadopteerd te worden. Heel bizar vind ik dat. Zelfs zeer erg.

Langs de ene kant kan ik begrijpen dat je als ouders liever een 'gewone' naam kiest voor je kind, en dus de naam van het kind misschien wel laat meespelen bij de keuze voor een adoptiekindje.
Maar een naam zou hen toch absoluut niet mogen tegenhouden om een kindje te adopteren? Het gaat er toch tenslotte om dat mensen die graag een kindje zouden opvoeden, een kindje gaan opvoeden. De opvoeding van het kind heeft toch helemaal geen verband met de naam van een kindje? Laat staan dat een kinderwens ophoudt wens te zijn door de naam van en kind.

Op die manier begrijp ik het dan weer helemaal niet. Als je echt graag een kindje wil, dan laat je denk ik door niets tegenhouden...
Ik vraag me hierbij dus af hoe graag de mogelijke ouders effectief ouder willen worden.

Ik verschoot toch ook wanneer ik dit artikel las! Laten mensen zich echt afschrikken door de naam van het kind?! Zoals Laura zegt, heeft de naam van het kind toch niets te maken met de opvoeding dat hij/zij zal krijgen?
Ik vond het ook wel bizar om te lezen dat sociale werkers aanraden om de geboortenaam te behouden. Alhoewel, bizar is niet het juiste woord, ik heb eerder mijn bedenkingen. Wanneer het gaat over een baby, en de ouders voelen zich daar veel beter bij, kan het toch geen kwaad dat de naam nog wordt veranderd? Als het kindje al bijna een jaar is, of ouder, dan begrijp ik wel dat je best de oorspronkelijke naam behoudt. Maar geldt deze 'regel' dan enkel over kinderen die geadopteerd worden uit het land zelf of ook wanneer je een kindje adopteert uit het buitenland? Want ik heb zelf een geadopteerd zusje uit China. Zij was 11 maand toen ze naar België kwam (wat dus op de rand is om haar naam te veranderen). Maar Shu-Ming Zhu als naam behouden is toch niet ideaal als je hier in België komt wonen? ..

Ik kan sluit mij volledig aan bij de reacties hieronder! Waarom zou je mensen het niet gunnen om de naam van hun adoptiekindje te veranderen. Dat je als rechter niet toelaat om een naam als Kevin in Bram te veranderen begrijp ik, maar ik zie niet in wat het probleem is met het veranderen van een naam als Champagne.
Langs de andere kant vind ik het wel vreemd dat mensen die een kindje willen adopteren zich laten afschrikken door zijn/haar geboortenaam.

Ik kan wel begrijpen dat dit in Engeland een probleem is.
Stel je bent een gezin uit de middeklasse, dan geef je je kind nooit een naam als Champagne of Tiger.
Dus dan valt het gewoon op dat het kind geadopteerd is. En als dit een baby is kan ik begrijpen dat dit moeilijk valt.
Zeker omdat het dan heel duidelijk is uit welke kringen de baby komt.
Ik ga regelmatig naar Engeland en ken de marginaliteit daar. Dat is moeilijk te begrijpen als je het nog niet met je eigen ogen hebt gezien. Ik vermoed ook dat vele baby's van tienermoeders komen en dat je dan dergelijke namen bekomt.
Als je dan de keuze hebt tussen een baby met een "normale" naam en dus uit een 'normalere' omgeving of een kind dat duidelijk uit een marginaal milieu komt kan ik begrijpen dat mensen kiezen voor een kind dat bij hun milieu past.
Het is voor een kind soms als moeilijk genoeg als ze op een bepaalde leeftijd weten dat ze geadopteerd zijn. Maar op deze manier komt het waarschijnlijk veel vlugger uit.
Laat ze dan toch gewoon hun naam veranderen. Ik zie daar het probleem ook niet mee hoor! Ik zie alleen maar voordelen.

Net zoals Charlotte, vind ik dit ook echt enorm erg.
Een naam zegt toch niets over de inhoud? Wanneer kinderen een 'marginale' naam hebben, worden ze ook onmiddellijk als marginalen bestempeld. Dit is voor mij persoonlijk te gek voor woorden.
Deze kinderen worden dan niet geadopteerd omdat hun naam niet past bij die van de andere kinderen die wel een normale naam hebben. Nu stel ik mij echter de vraag: wat is normaal? Welke namen zijn wel mooi en hebben een positieve connotatie? Dit is een enorm subjectief gegeven en hier kan dus ook zwaar over gediscussieerd worden.
De adoptiekinderen moeten absoluut niet afgestraft worden omwille van hun naam. Zij hebben deze zelf ook niet gekozen en hen treft dan ook absoluut geen schuld.