‘Ik heb het gevoel dat er een echt vijandelijk gevoel is tegenover de Franstaligen. Zo hebben wij hen vroeger nooit beschouwd. Dat waren lastigaards, ja, mensen die soms niet met ons akkoord waren. Maar nu gaat het veel dieper', zegt Hugo De Ridder in een gesprek met De Standaard.
De vele boeken die De Ridder schreef over de Belgische politiek, de vorming van verschillende regeringen en de vele manoeuvres achter de schermen zijn haast standaardwerken geworden. Volgens hem kan het Belgische systeem wél nog werken. 'Men doet alleen zo hard zijn best voor om het niét te laten werken. Bewijzen dat iets niet werkt is gemakkelijk. Je blokkeert de zaak, en als er bijna een akkoord is zeg je njet. Men heeft dat gedaan in 2007 en dat is nu opnieuw bezig. Maar als iedereen rond de tafel oplossingsgericht zou denken, dan werkt het Belgische model natuurlijk wel nog.’

In één van uw boeken beschrijft u de methode van Jean-Luc Dehaene (CD&V). Een goede politieke inschatting maken, de kracht van de tegenstrever gebruiken, empathie, mensenkennis... Hebben de huidige politici die vaardigheden nog?

‘Het probleem is groter dan mensenkennis. Men kent de personen waarmee men rond de tafel zit helemaal niet. Vroeger werden de compromissen gemaakt door mensen met een gemeenschappelijk verleden: Gerard Depréz, Guy Spitaels, Philippe Busquin. Die kenden mekaar uit goede en slechte dagen. Maar nu wordt zo’n groep voorzitters bij mekaar gegooid, vaak nog met allerlei persoonlijke ergernissen erbovenop. Kijk maar naar hoe de liberalen zich in 2007 hebben gedragen. Zij steunden Leterme toen zoals een koord de gehangene steunt.’

‘In de tijd van Martens en Dehaene had je geen vijanden rond de tafel zitten. Na elke verkiezing was er toen een ‘grand pardon’. Alles wat de anderen over jou gezegd hadden in de campagne, dat werd op dat moment afgeveegd van het bord. Men begon aan de onderhandelingen met een schone lei, met als enig uitgangspunt ieders electorale sterkte. Maar die methodes werken niet meer in de huidige situatie en met dit politieke personeel. Dat heeft Dehaene ondervonden met BHV in 2010. Hij kende de mensen niet. Hij had Alexander De Croo (Open VLD) nog nooit ontmoet. Dan kan je natuurlijk ook niet voorzien dat hij de stekker er uit zal trekken.’

Maar we stevenen dus niet af op een onafhankelijk Vlaanderen?

'Dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat het dan zonder Brussel zal zijn. Vlaanderen zal de rijkdom van een biculturele natie missen in dat geval en niet meer de uitstraling van een wereldstad hebben. Ik wil er zelfs niet over nadenken, over een Vlaanderen zonder Brussel. Binnenskamers weet de N-VA ook helemaal geen blijf met Brussel.’

‘Als ik me probeer in te beelden wie onze toekomstige bestuurders zullen zijn, dan vrees ik dat zo’n onafhankelijk Vlaanderen een trieste keizer-koster staat zal worden. Ik ben bestuurder bij een hogeschool. Bij onderwijsinstellingen, gemeentebesturen, cultuurcentra, overal waar ik kom hoor ik klachten over Vlaamse betutteling, decretale diarree, nutteloze rapporteringen, enzovoort. Dat stemt me zeer bezorgd. Wie niet denkt zoals De Wever is een slechte Vlaming. Ofwel dom, ofwel gemanipuleerd.’

‘Bart De Wever heeft meer invloed dan het hele Vlaams Belang samen’, zei u in een Humo-interview in 2007, pas enkele maanden na de verkiezingen.

‘Dat heeft hij me niet in dank afgenomen. ‘Je demoniseert mij’, zei hij. Maar het is wat het is. Toen het kartel tot stand kwam, werd De Wever onmiddellijk en de facto de communautaire woordvoerder van de christendemocraten. Hij heeft een aantrekkelijk maar simplistisch discours en niemand durfde hem tegen te spreken. Dat De Wever-discours zet vandaag nog altijd de toon bij CD&V. Wouter Beke heeft in zijn nieuwjaarsspeech wel gezegd dat hij niet zal meegaan met wie het land wil splitsen, maar dat is niet gevolgd door ook maar het geringste woordje van kritiek op N-VA. Het Vlaams-nationalisme heeft de hele politiek besmet. Welke Vlaamse politicus durft nog luidop te zeggen: ik hou van dit land, ik voel me solidair met arme Walen? Bijna niemand meer.’

Bron:
http://destandaard.be/artikel/detai...DMF20110211_156

Mijn mening:

Ik ervaar dat er meer vijandigheid is tussen Vlamingen en Walen.
Ik vind dat er te weinig respect is voor elkaar en dat zie je duidelijk op tv, in de roddelblaadjes, …
De ministers slagen er niet in om een regering te vormen en dat brengt een hoop frustraties mee.
Vlamingen vinden dat Walen vervelend doen en zij vinden dit omgekeerd ook. Ik vrees dat er hierdoor meer Vlamingen de neiging hebben om Vlaanderen en Wallonië te splitsen, maar is dit wel zo’n goed idee?
In het artikel staat dat Bart de Wever enorm veel invloed heeft op Vlaanderen. Hier ben ik het niet mee eens, Ik vind net dat zijn populariteit gedaald is. Het ziet er naar uit dat Bart de Wever er niet in slaagt om samen met Elio Di Rupo een regering te vormen waardoor er veel minder mensen in hem gaan geloven.

Ik ben ermee akkoord dat we inderdaad veel meer vijandigheid tussen Vlamingen en Walen kunnen vaststellen? Maar waarom, dat begrijp ik echt niet! We vormen samen 1 land en geen aparte delen! We moeten samenwerken in plaats van elkaar in de haren te vliegen. Een groot deel van de bevolking doet gewoon mee aan pure discriminatie. Het is niet omdat mensen aan de andere kant van de taalgrens wonen dat ze beter of slechter zijn.
Volgens mij zal er geen regering gevormd worden totdat iedereen zijn persoonlijke opinies over Walen of Vlamingen opzij zet en oprecht probeert samen te werken.
Ook denk ik dat niet alleen de populariteit van Bart De Wever naar beneden is gegaan. Volgens mij is dit het geval bij praktisch elke politieker. De Belg is het vertrouwen kwijt in de ministers of in het algemeen de politiek.

Dat hangt van je perceptie af natuurlijk. Vele mensen hebben op De Wever gestemd opdat die een goéd akkoord zou maken, en niet zomaar een regering en een akkoord in mekaar stemt, gewoon om er één te hebben. Dat sleurt ons op (korte) termijn nog verder in de afgrond.
Volgens een recente peiling is de N-VA de partij waarvan nog de meeste kiezers (90%) blij zijn met hun uitgebrachte stem en ook zou de N-VA nog zelfs met 5% stijgen moesten het nu verkiezingen zijn (http://www.lavenir.net/article/deta...DMF20110211_026).

Kort samen gevat, het is niet BDW/NVA zijn taak om een regering te vormen, maar om een evenwichtige akkoord te vinden. Als dat niet kan, dan maar geen regering.