Een priester uit Hooglede is in beroep vrijgesproken voor zedenfeiten. De man werd eind 2014 door oud-bisschop van Brugge Jozef De Kesel geschorst nadat er veel kritiek was gekomen op zijn beleid.
‘Er is een groot verschil tussen een misstap en een misdrijf. Wat ik heb gedaan was een misstap, maar geen misdrijf’, zegt Jeroen Claerhout.

De geschorste priester werd vanochtend door de rechter in beroep in Gent vrijgesproken voor zedenfeiten. Volgens de rechter was het onduidelijk of het slachtoffer op het moment van de feiten minder- of meerderjarig was en of er sprake was van wederzijdse toestemming of niet. In eerste aanleg vorig jaar was hij ook al vrijgesproken. Het parket was daartegen in beroep gegaan, maar op de zitting voor het hof van beroep in Gent vroeg de procureur-generaal geen veroordeling meer.

Claerhout (52) werd ervan verdacht in 2002 een minderjarige jongen aangerand en verkracht te hebben, nadat de jongen zijn hulp bij een schoolopdracht had gevraagd. Claerhout was destijds pastoor in Menen. Pas in 2013 stapte het mogelijke slachtoffer naar het opvangpunt van het bisdom Brugge. Omdat de feiten mogelijk nog niet verjaard waren, diende het bisdom een klacht in bij het gerecht.

Op het moment van de klacht was Claerhout pastoor in Hooglede. De toenmalige Brugse bisschop, Jozef De Kesel, verbood hem om nog met jongeren contact te hebben, maar schorste de priester aanvankelijk niet.

Eind 2014 gebeurde dat alsnog. Het ging om een paniekreactie van De Kesel, nadat hij veel kritiek had gekregen voor de herbenoeming van een priester in Middelkerke die in 2008 een minderjarige had aangerand. Een ‘inschattingsfout’, noemde De Kesel later die herbenoeming. Omdat het gerechtelijk onderzoek tegen Claerhout al anderhalf jaar aansleepte, wilde De Kesel in andere dossiers van seksueel misbruik geen enkel risico meer nemen en besliste hij om Claerhout alsnog op non-actief te zetten.

Eerherstel

‘Gezien de druk van de media denk ik dat mgr. De Kesel niet anders kon dan mij te schorsen’, reageert Jeroen Claerhout op zijn definitieve vrijspraak. ‘Veel erger vond ik dat sommige media mij van meet af aan hebben voorgesteld als een “pedofiele priester”, wat meteen een veroordeling inhield. Ik was een van de zovele. Nog steeds wordt bericht dat een 17-jarige bij mij langskwam. Het ging om een toen 19-jarige hogeschoolstudent die kampte met gevoelens van homoseksualiteit.’

Claerhout erkent dat hij een misstap heeft begaan, maar hoopt met zijn vrijspraak op eerherstel. ‘Mijn hoop is inderdaad dat ik terug als priester aan de slag kan gaan. Mag iemand die een misstap heeft begaan een nieuwe kans krijgen?’

Het bisdom Brugge zegt het arrest te zullen inkijken. ‘Dan moeten er twee zaken gebeuren’, zegt woordvoerster Inge Cordemans. ‘Eerst en vooral zullen we het arrest aan de Congregatie van de Geloofsleer in Rome bezorgen. Dat is verplicht. Wij zullen afwachten hoe Rome deze zaak beoordeelt.’

‘Ten tweede hebben de Belgische bisschoppen een Raad van Toezicht met externe adviseurs opgericht die de bisschoppen in delicate zaken moeten bijstaan. Ook zij zullen moeten oordelen of hij opnieuw aan de slag kan, en in welke functie.’

Geen andere keuze

In afwachting blijft Claerhout geschorst. Dat is hard, maar het kan niet anders, zegt Cordemans.

‘Was een schorsing wel nodig? Achteraf is het altijd makkelijk praten. De regel is dat de bisschop bij elke klacht overgaat tot een preventieve schorsing. Dat is drastisch en pijnlijk. Maar dit ligt allemaal zo gevoelig, dat er geen andere keuze is.’

Claerhout zegt dat hij van heel wat mensen steun heeft gekregen, ‘ook van parochianen uit Hooglede, Gits en Menen, bijvoorbeeld door oud-leiders van Jongens-Chiro Menen.’

Bron: De Standaard, 22/03/2017, http://www.standaard.be/cnt/dmf20170322_02793609

Mijn mening:
Als ik het woord priester of bisschop hoor, denk ik meteen aan een persoon die je in vertrouwen kan nemen. Het is dan ook heel onrustwekkend als deze mensen hun boekje te buiten gaan. Als ‘gewone’ personen hiervoor in de maatschappij gestraft worden, vind ik dat de straf bij priesters niet anders moet zijn. Zeker omdat ze veel in contact komen met kinderen (zeker vroeger), verdienen ze volgens mij nog een veel strengere en zwaardere straf. Zelf vinden ze blijkbaar dat ze na een ‘misstap’, zo noemen ze het dan, een nieuwe kans verdienen.
Ook vind ik dat men, wanneer er een klacht binnenkomt, meteen moet handelen en de persoon in kwestie moet schorsen tot er meer duidelijkheid is. Hoe meneer Van Kesel dus gehandeld heeft, vind ik niet helemaal correct. Het is goed dat hij hem het contact met jongeren verbood, maar zijn maatregelen hadden strenger mogen zijn. Er staat ook duidelijk in het artikel dat de bisschop normaal verplicht is om tot een preventieve schorsing over te gaan, omdat het een zeer gevoelig thema is. De vraag rest mij dan waarom hij dit niet gedaan heeft.
Vervolgens ben ik ook van mening dat Van Kesel zijn werk niet au sérieux neemt. Dit is te blijken wanneer hij iemand opnieuw ‘aanneemt’ als priester, terwijl die persoon enkele jaren terug een minderjarige heeft aangerand. Daarna noemt hij de herbenoeming simpelweg een inschattingsfout. Dit is iets wat ik totaal niet kan begrijpen! Een priester die in het verleden zulke feiten heeft gepleegd, zou die functie in de maatschappij niet meer mogen kunnen innemen.