De Belgische economie heeft een goed jaar achter de rug. De groei trok aan en er kwamen netto 66.000 banen bij, het hoogste aantal sinds 2008. Ook met de overheidsfinanciën ging het de goede kant op: het structureel begrotingstekort daalde tot 1,2 procent van het bruto binnenlands product.

Maar er wachten nog heel wat uitdagingen, benadrukte Jan Smets, de gouverneur van de Nationale Bank van België (NBB), bij de voorstelling van het jaarverslag van de instelling.

België profiteerde mee van een "breed gedragen expansie in de eurozone, waar alle lidstaten aan deelnamen", aldus de gouverneur. De Belgische economische groei versnelde dan ook tot 1,7 procent (na 1,5 procent in 2016). Dat is vooral te danken aan de export en de bedrijfsinvesteringen. Een goede zaak, volgens Smets, omdat investeringen "toekomstige groei in zich dragen".

Minder nood aan inhaalbeweging

Toch valt op dat de economische groei in België al voor het derde jaar op rij lager lag dan die van de eurozone als geheel (vorig jaar 2,2 procent) en van de voornaamste buurlanden. Dat is volgens de NBB-gouverneur niet abnormaal: België deed het voordien beter - het kreeg tijdens de financiële crisis minder klappen - en heeft nu dus minder nood aan een inhaalbeweging.

De gouverneur wees er bovendien op dat de Belgische groei "jobintensiever" was. Er kwamen per procent economische groei meer banen bij dan in de buurlanden. De Nationale Bank schat dat er vorig jaar netto 66.000 jobs werden gecreëerd in België, het hoogste aantal sinds 2008. In vier jaar tijd gaat het om meer dan 180.000 banen.

Lagere arbeidskosten

De jobgroei is volgens de NBB te danken aan lagere arbeidskosten enerzijds (via onder meer loonmatiging en vermindering van de werkgeversbijdragen) en aan een hoger aanbod op de arbeidsmarkt anderzijds. Denk bij dit laatste aan de verhoging van de pensioenleeftijd en maatregelen om werklozen te activeren.
Omdat de werkgelegenheid groeide en omdat de reële lonen stegen, ging ook het beschikbaar inkomen omhoog: met 1,3 procent in reële termen. De gezinsconsumptie nam iets minder snel toe (+1,1 procent), omdat gezinnen na jaren van daling weer iets meer begonnen te sparen. Gemiddeld spaarden ze vorig jaar 11,3 procent van hun beschikbaar inkomen (tegen 11,2 procent in 2016). In 2009 was dat nog 17,7 procent.

De goede economische prestaties vertaalden zich ook in de overheidsfinanciën. Het nominale begrotingstekort verkleinde tot 1,0 procent van het bruto binnenlands product (tegen 2,5 procent in 2016). Structureel was er nog een tekort van 1,2 procent (tegen 2,1 procent in 2016). De Nationale Bank linkt de verbetering onder meer aan de goede conjunctuur en de banengroei, een verdere vermindering van de rentelasten en de voortgezette beheersing van de primaire uitgaven.

Teruglopende schuldgraad

De schuldgraad "liep voor het eerst in tien jaar aanzienlijk terug", aldus de NBB, van 105,7 tot 102,8 procent van het bbp. Dat is het laagste peil sinds 2011.
De economische barometer staat dus op zonnig, maar het is niet het moment om "zelfgenoegzaam" te worden, aldus Smets. "De goede economische conjunctuur moet worden aangegrepen om buffers aan te leggen voor de toekomst", klonk het. Er zijn immers nog genoeg uitdagingen, zoals de verwachte vergrijzingskosten, hoognodige investeringen in infrastructuur, meer mensen aan het werk krijgen ...
Voor de gouverneur is het alvast belangrijk om te blijven streven naar een structureel begrotingsevenwicht. Een termijn plakt hij daar evenwel niet op.

Eigen mening bij dit artikel:

Het doet goed om als student economie te lezen dat we (België) het eindelijk beter doen dan voordien. Jaar na jaar lazen we zowat overal dat we amper groei kenden, vrijwel geen jobs creëerden en dat er geen duidelijkheid kwam rond pensioen en arbeidskosten. Nu is er duidelijk een zeer sterke groei in het aantal jobs wat één van de belangijkste factoren voor de groei in totaliteit. Ik denk dat we economisch gezien trots mogen zijn op wat ons landje op meerdere vlakken heeft bereikt. Een klein puntje van kritiek uit ik wel over de ingesteldheid 'België kreeg minder zware klappen tijdens de crisis en moet nu dus geen extreem grote inhaalbeweging doen'. Ja, het klopt dat we minder moeten doen om terug op ons niveau van voor de crisis te geraken, maar betekent dit dan ook meteen dat we niet alles op alles moeten zetten? Het komt naar mijn gevoel over dat we liever iets minder doen om terug op een gemiddeld/gewoon niveau qua economische groei te komen. Zou het niet beter zijn dat we nu net zo veel moeite doen als alle landen, ook zoals die landen die zware klappen kregen tijdens de crisis? Geen enkele econoom kan met 100 % zekerheid zeggen wat de toekomst brengt, waarom dan niet nu zo veel mogelijk moeite doen (zonder de bevolking op hun tenen te trappen) om een reserve te verkrijgen?

Toch blijft het voor mij het belangrijkste dat we de goede cijfers - vooral de jobcreatie en verduidelijkingen rond pensioen en arbeidskosten - in de bloemetjes zetten.

Bron: DeMorgen.be
Link: https://www.demorgen.be/economie/go...ezakt-bac2ca03/
Geraadpleegd op: 24 februari 2018, 08u53