We maken onze kinderen gokgek

Veel kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar zijn vertrouwd met gokspelletjes. In games, reclame, of via familie: er is nauwelijks ontkomen aan.
‘We leven in een maatschappij waar ook kinderen constant dezelfde boodschap krijgen ingelepeld: gokken en kansspelen zijn leuk en normaal. Ze zijn zelfs onschuldig, want we kunnen er beredeneerd mee omgaan. Maar beredeneerd gokken bestaat niet.’
Rozane De Cock, professor bij het Instituut voor Mediastudies van de KU Leuven, voerde samen met collega’s onderzoek naar gokgedrag bij jongeren tussen de tien en twaalf jaar. Ze legden vorig jaar 645 kinderen een vragenlijst voor rond gokken en games. De resultaten waren van die aard dat de universiteit ‘waarschuwt voor problematisch gokgedrag op latere leeftijd’. Zo bleek onder meer dat een op de drie 10- tot 12-jarigen al casinospelen, zoals blackjack of roulette, heeft gespeeld.

Krasloten
Het onderzoek vond plaats in opdracht van de Nationale Loterij in het kader van ‘verantwoord spel’. Met dat initiatief wil de Loterij volgens haar website voorkomen dat iemand gewoontes ontwikkelt die leiden tot overmatig spelgedrag.
Ook de krasloten van de Nationale Loterij zijn populair bij de bevraagde groep: bijna de helft (45 procent) heeft die al cadeau gekregen. Een derde speelt samen met familie, een op de tien vraagt iemand om ze voor hen te kopen – minderjarigen mogen dat niet zelf. Maar elf procent zegt dat tóch te doen.

‘Dat zal dan wel niet zo eenvoudig zijn’, reageert An Lammens, woordvoerster van de Nationale Loterij. ‘Wij werken sinds 2009 zelf met mysteryshoppers, jongeren van zestien jaar die krasloten proberen te kopen. De krantenwinkels zijn er sterk voor beducht te verkopen aan minderjarigen. Als we hen daar meermaals op betrappen, riskeren ze hun machine te verliezen. Jongeren komen dikwijls via familie in contact met krasloten, daar kunnen wij niet op toezien. En in verhouding tot andere kansspelen is de kans op gokproblemen bij krasloten wel kleiner.’

Lammens noemt de resultaten van de studie niettemin verontrustend. ‘Dit toont aan dat jonge mensen via allerlei kanalen worden geconfronteerd met kansspelen. Wij hebben er geen moeite mee om mee na te denken hoe we daar als maatschappij een antwoord op kunnen geven. Dat is ook een taak voor de Nationale Loterij.’

Kijk eens op de doos
Maar dan nog zijn er tal van andere gokkanalen. ‘Online of via tv-reclames worden kinderen om de oren geslagen met slogans van weddenschappen’, zegt onderzoekster De Cock. ‘Ook in videogames zitten tegenwoordig heel vaak gokelementen verwerkt. Die gokspelen kunnen spelers sneller helpen vorderen of leveren bijzondere “visuals” op, red). We maken ons zorgen over de normalisering van gokgedrag, wat erg schadelijk kan zijn. Driekwart van de kinderen vindt kansspelen spannend. 45 procent denkt dat ze er iets mee kunnen bijverdienen. Welke gevolgen kan dat hebben op latere leeftijd?’

Behalve de bevraging vonden ook diepte-interviews met ouders en kinderen plaats. ‘Veel ouders denken dat hun tienjarige niet bezig is met kansspelen’, zegt De Cock. ‘Ze schuiven de kwestie onder de mat of denken dat het gewoon niet gebeurt. Maar de helft van de kinderen zegt dat hun ouders niet eens op de doos kijken om te zien welk videospelletje ze in huis hebben gehaald. Tachtig procent praat zelfs nooit met zijn ouders over de spelletjes die ze spelen. Intussen gaan kinderen online gamen, spreken ze met elkaar af en worden ze beïnvloed door streamers en bloggers die hen alle kneepjes uitleggen.’

Bannen dus, die handel? ‘Dat is onmogelijk en ook niet nodig’, vindt De Cock. ‘Speel gewoon samen eens een online spel: de perfecte aanleiding om er over te praten. En beperk je niet tot gratis games. Via betalende spelletjes kun je vermijden dat je kind om de oren wordt geslagen met reclameboodschappen.’

Bron: de standaard 22-11-2017

Eigen mening:
Eindelijk doen ze iets aan spelletjes die geld vragen ter uitbreiding. Ik vind dat veel games misbruik maken van het verslavend effect. Ze raken de gamer op de zwakke plek.Ik vind dat ze er iets aan moeten doen, in sommige games koop je iets maar je weet nooit wat je krijgt en dan weet je ook niet waar je geld heen gaat. Dus ik vind dat de makers van bepaalde games er dus duidelijkheid over moeten scheppen en zeggen waar je je geld aan uitgeeft door bijvoorbeeld door vaste pakketten aan te bieden.
Ik vind niet dat je het uitgeven van geld op een bepaalt spel moet bannen, maar wel de vaagheid van de aankoop.Ik wil dat er duidelijkheid komt over wat je koopt en dat er ook een maximum bedrag dat je kan uitgeven komt. Dus enkel de vaagheid rond de aankoop moeten ze veranderen en een limiet aangeven anders krijgen kinderen het gevoel dat het normaal is om zoveel geld te spenderen aan games of varianten.

Persoonlijk had ik niet de link gelegd tussen het gokken en de surprise-pakketten die je in games kan kopen. Ik denk dat er bij games veel meer duidelijkheid is over de risico’s van het gokken. Vaak staat er in de beschrijvingen van zo’n gok-pakket wat voor prijzen er allemaal gewonnen kunnen worden, inclusief de minder spannende. Bij krasloten en dergelijke wordt vooral de nadruk gelegd op de hoge bedragen die je mogelijks kan winnen. De kans dat je ook dat hoge bedrag wint is enorm klein. De jongeren moeten bewuster worden van de organisaties achter de krasloten. Hoe deze bedrijven winst maken en hoeveel die winst dan bedraagt, waar die hoge bedragen, die je mogelijk kan winnen, vandaan komen enzovoort. Het is als volwassene belangrijk dat we kinderen leren dat je af en toe best mag gokken, maar dat je er bewust mee moet omgaan en dat het geen verslaving mag worden. Tegen jongeren zeggen dat iets niet mag maakt het alleen maar aantrekkelijker. Risico’s duidelijk maken, tips geven hoe ze ermee omgaan en eventueel wat controle is de beste manier om hen te leren hoe ze met gokken moeten omgaan.