Negende vondeling in Antwerpse vondelingenschuif

In de vondelingenschuif in Antwerpen is een opnieuw een kind aangetroffen. Dat heeft Moeders voor Moeders bekendgemaakt. De vondst dateert wel al van de herfst 2015.

Moeders voor Moeders richtte de vondelingenschuif in 2000 op. Op 25 juni 2004 belde een Marokkaanse moeder die aan het bevallen was de noodtelefoon. De voorzitsters van Moeders voor Moeders stuurde toen een dokter ter plaatse die het leven van moeder en baby kon redden. De moeder wenste dat de baby Marie zou heten, en verdween na de geboorte voorgoed.

Het duurde tot 2007 vooraleer er een eerste kind werd achtergelaten in de schuif. Thomas De Kleine was 5 à 6 dagen oud toen hij op 17 november 2007 werd gevonden. Thomas woont nu in een adoptiegezin en heeft een nieuwe naam. De moeder nam een stempel met de voetafdruk van het kindje en kan zo later opnieuw contact opnemen.

Michaël De Kleine lag op 18 juli 2009 ingeduffeld in een dekentje en met een pampertje in de vondelingenschuif. Hij was vermoedelijk twee dagen oud. De moeder nam het puzzelstukje uit de schuif mee waarmee ze later de band met haar kind kan bewijzen. ‘We hebben er nu een engelbewaarder bij. Vandaar dat we kozen voor Michaël, naar de aartsengel’, zei voorzitster Monique Verdickt.

Op 26 juli 2012 ging het stil alarm van Moeders voor Moeders voor een eerste keer dat jaar af, en werd Adriaan aangetroffen in de vondelingenschuif. Een maand later werd hij in een gastgezin geplaatst, dat besloot om hem te adopteren.

In de zomer van datzelfde jaar werd een tweede baby in de schuif gelegd, maar dat werd pas drie maanden later bekend gemaakt. De baby was intussen al herenigd met de moeder, die zich na twee weken had bedacht.

‘Hij had geen kleertjes aan, maar lag in een warme plaid gewikkeld. Een flinke baby van liefst 3,9 kilogram en 52 cm lengte’, klinkt het in november van 2012 over Pieter De Kleine. Zijn moeder legde hem persoonlijk in de armen van de bezielster van de vondelingenschuif.

Een goed jaar later belandt baby nummer zeven bij Moeders voor Moeders. Achtergelaten op een zondag in december, rond de middag. Katrin Beyer van Moeders voor Moeders ziet het in feite gebeuren: ze stond achter de matglazen deur. De moeder neemt de enveloppe mee met het puzzelstuk dat haar met de baby verbindt, maar laat verder niks van zich horen. Jules wordt geadopteerd.

Vorig jaar, op een zondagnamiddag in april, trof Katrien Beyer dan opnieuw een baby aan in de schuif. Het meisje kreeg de naam Louise-Marie – een voorlopige naam – en een voogd, de Antwerpse OCMW-voorzitter Fons Duchateau (N-VA). Ook bij dit geval nam de moeder de envelop met informatie mee zodat ze later alsnog in contact zou kunnen komen met haar kind.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160405_02219969

Eigen mening:
Wat Moeders voor Moeders doet vind ik een mooi initiatief. Ze geven moeders de kans om hun kind een betere toekomst te geven dan het ergens achter te laten. Het gebeurt volledig anoniem en het kind wordt in een warme schuif geplaatst. Vanaf de schuif dicht gaat, is er echter geen weg terug. Op dat ogenblik gaat er binnen een bel af zodat de organisatie weet dat er een kindje in de schuif ligt. Er ligt een enveloppe dat de moeders kunnen meenemen om later, indien gewenst, terug contact op te nemen met hun kind. Ik vind dit een goed systeem. Moeders die erg diep zitten, emotioneel of financieel, zien hierin een goede uitweg. Er wordt gezorgd voor het kind en het wordt in de meeste gevallen geadopteerd. Een minder kantje hieraan vind ik dat het redelijk centraal ligt. Ze spreken van anonimiteit, maar het gebouw ligt vrij centraal. Dat kan verklaren waarom het enkele jaren heeft geduurd vooraleer de werking aansloeg. Ook heb ik mijn bedenkingen bij dit artikel. Er is een negende vondeling terecht gekomen bij Moeders voor Moeders en nu pas wordt dit meegedeeld aan de rest van de maatschappij. Ik mis hierin een reden daarvoor. Dat het niet in de eerste weken gebeurt omwille van respect voor de moeder, daar kan ik inkomen. Maar we staan een half jaar verder waarin mensen zich eventueel hadden kunnen aanbieden als mogelijke ouders. Dit alles neemt niet weg dat ik het een mooie kans vind voor moeders om hun kind een toekomst te geven.

Net zoals Elien vind ik het ook een zeer goede zaak dat er zoiets bestaat als de vondelingenschuif van Moeders voor Moeders, omdat er op deze manier toch voor gezorgd wordt dat de baby op een veilige plaats terecht komt. Het is zonder twijfel zeer moeilijk voor een moeder om haar kind achter te laten, vandaar dat ik het ook een goede zaak vind dat de moeder een document meekrijgt zodat ze haar kind nog terug kan komen halen moest ze zich bedenken. Ik begrijp ook wel dat Moeders voor Moeders daar niet direct mee naar de media wil stappen, maar zoals Elien al zei is een half jaar wel lang. Ik hoop alleszins dat het kind een goed leven krijgt.