De laagdrempelige ondersteuning van personen met een handicap wordt hervormd. Nu is er bij die Rechtstreeks Toegankelijke Hulp (RTH) een opdeling tussen begeleiding, dagopvang en verblijf. Die opdeling verdwijnt om plaats te maken voor een ‘flexibel totaalpakket’ waardoor de hulp meer op eigen maat wordt ingevuld. Dat meldt Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V).

Personen met een handicap kunnen vandaag al, zonder verdere procedures of ellenlange wachtlijsten, gebruikmaken van rechtstreeks toegankelijke hulp. Het gaat om een echt laagdrempelig aanbod waarbij men kan kiezen voor begeleidingen (bv. een individueel gesprek met een begeleider), dagopvang (tot 24 dagen of 48 halve dagen) of verblijf (maximaal 12 overnachtingen per jaar).

Maar uit de realiteit blijkt dat veel mensen met een handicap maar één van die mogelijkheden benutten, bijvoorbeeld enkel dagopvang en nooit verblijf. De regering maakt daarom komaf met de klassieke opdeling en kiest voor een totaalpakket waarbij de persoon met een handicap ‘het ondersteuningspakket meer op zijn of haar maat en behoeften kan afstemmen’, luidt het.

‘De cliënt die slechts voor één ondersteuningsvorm kiest, zal beduidend meer ondersteuning kunnen genieten dan voorheen: bijvoorbeeld 91 dagen dagopvang in plaats van 24 voorheen’, aldus Vandeurzen.

bron: De Standaard, 12/12/2015, http://www.standaard.be/cnt/dmf20151212_02017946

mening: Ik vind dit een zeer goede zaak. Personen met een handicap en diens naasten hebben het al zeer zwaar in hun leven. Zij verdienen dus de maximale hulp, die mogelijk is. Dat deze personen telkens maar op één ondersteuningsvorm terugvallen is volgens mij omdat ze dit voor hen de beste keuze vinden. Dat ze hiervan dan meer ondersteuning krijgen is zeker een goed alternatief. Voorheen hadden ze echter niets aan de andere twee opties, maar verloren ze tegelijkertijd hier wel een deel van hun steun.
Mijn enige vraag is waar ze dit geld vandaan gaan halen. Als dit ergens vandaan kan komen dat anderen ook niet moeten leiden blijf ik dit een goede optie vinden. Als er echter andere mensen zijn die hierdoor minder steun krijg en deze wel verdienen, dan vindt ik dit geen goede optie. We moeten zien dat dit allemaal in het mogelijke ligt.

Mijn mening komt overeen met de mening van M*rie. Mensen met een beperking hebben hulp nodig, deze mensen kunnen daar gewoonweg niet buiten. Ze zijn voor bepaalde functies afhankelijk van anderen en ze hebben hier vaak niet voor gekozen. De draaglast van deze mensen is zo hoog dat ze elke frustratie en elk stressgevoel kunnen missen, want dit leidt enkel tot nog meer leed. Ik ben daarom ook blij dat de zorg voor mensen met een beperking als een totaalzorg georganiseerd zal worden, zodat ze duidelijk weten waar ze naartoe moeten en een vertrouwensrelatie kunnen opbouwen met bepaalde personen die aanwezig zijn om hen te helpen. Enkel op deze manier kunnen deze mensen optimaal geholpen worden. Uiteraard zal dit een financiële inspanning vragen, maar dat is zo met alle veranderingen. Deze financiële inspanning is zeker zinvol en dat is heel belangrijk.