Arts mag rusthuis niet in voor euthanasie

De directie van een katholiek woon- en zorgcentrum in Diest moet zich binnenkort voor de rechter verantwoorden, omdat ze een arts de toegang verbood toen die euthanasie kwam voltrekken. Zijn terminaal zieke patiënte heeft daardoor extra afgezien, zegt de familie zaterdag in de kranten Het Laatste Nieuws en De Morgen.

Het gaat om Mariette Buntjens die in 2011 haar wens tot euthanasie bekendmaakte. De 74-jarige vrouw was terminaal ziek door een uitgezaaide kanker en lag op haar levenseinde te wachten in woonzorgcentrum Sint-Augustinus in Diest. Na zes maanden waren alle formaliteiten in orde, maar enkele dagen voor de euthanasie zou worden uitgevoerd, liet het rusthuis weten dat de huisarts niet meer welkom was. De vrouw werd uiteindelijk per ambulance naar huis gebracht om er in alle rust afscheid te kunnen nemen.

De familie trok naar de rechter, omdat volgens hen het optreden van de directie het psychische en fysieke lijden van de vrouw vergroot heeft. De zaak komt in april, na twee keer uitstel, voor de burgerlijke rechtbank in Leuven.

Volgens de advocate van de familie kunnen artsen zich beroepen op gewetensbezwaren tegen euthanasie, maar heeft een zorginstelling zich daar niet mee te bemoeien. Omdat de Belgische wetgeving hierover niet duidelijk is, hoopt de advocate op duidelijkheid in de rechtspraak.

Bron: De Standaard, 2 januari 2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160102_02046000

Eigen mening: Ik begrijp niet waar een rusthuis zich het recht haalt om een arts de toegang te weigeren?! Dit is naar mijn mening ronduit belachelijk. Een rusthuis is er toch om de laatste maanden, jaren voor de patiënt draaglijk te maken, waarom kan het zijn taak dan niet opnemen op de laatste dagen van een patiënt? De wetgeving omtrent euthanasie bevat inderdaad nog veel kinderziekten, er moet hier duidelijkheid in komen, zo kan dit niet verder. Bovendien zorgen dergelijke praktijken voor een extra harde lijdensweg voor de familie die achterblijft. Zij zijn namelijk niet alleen bezig met een rouwproces, maar ook met een gerechtelijk proces.

Ik kan me helemaal vinden in de mening van Elke. Ik vind dat we blij moeten zijn dat euthanasie bestaat. Mensen die erg ziek zijn en weten dat ze gaan sterven, kunnen op die manier volwaardig afscheid nemen van het leven/ van familie en vrienden. Zelf heb ik ook al ondervonden dat dat toch niet altijd vanzelfsprekend is. Deze mensen, die het emotioneel al heel zwaar hebben, moeten zich bezighouden met verschillende juridische regels. Het afscheid wordt hierdoor extra zwaar. Ik vind het zeer opmerkelijk dat een rusthuis, die mensen een mooie oude dag moet bezorgen, de toegang van een dokter weigert. Ik vind dat zeker zij een keuze van euthanasie moeten aanvaarden en mensen moet helpen in dit proces.

Ik ben het eens met de mening van Elke. Het is ergerlijk dat een rusthuis zulke beslissingen kan nemen. Het traject dat moet worden afgelegd -alvorens iemand euthanasie kan laten uitvoeren- is vrij lang en complex. Artsen zoeken uit of een patiënt al dan niet bekwaam wordt geacht om de beslissing tot euthanasie te maken. Ik begrijp daarom ook niet waarom er geen andere arts kon worden aangesteld om de behandeling te starten. Daarnaast lijkt het wel alsof ze de raad van Aartsbisschop De Kesel hebben gevolgd (http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2533763). Ook hij kreeg enorm veel kritiek op zijn gedachtengang die hij de vrije loop liet gaan. Dokters en artsen zijn ertoe opgeleid om zulke beslissingen samen en doordacht te nemen met de patiënt en de familie in kwestie.