Projectontwikkelaars hekelen de ‘achterhaalde’ visie op stedenbouw bij lokale besturen. Ze zijn niet mee met de toekomst van het bouwen.

We moeten allemaal dichter bij elkaar gaan wonen, want als alle gezinnen die er nog zullen bijkomen een vrijstaande woning bouwen, is Vlaanderen over enkele decennia vol. De oplossing ligt erin kleiner en hoger te bouwen (en best daar waar er geen natuur voor het project moet worden aangesneden). Volgens de vastgoedontwikkelaars en -investeerders is er daarvoor vandaag één groot struikelblok: lokale besturen zijn er niet happig op om vergunningen te geven aan projecten met compactere en hogere woningbouw.
Meer dan de helft ontwikkelaars en investeerders zegt dat de steden en gemeenten niet mee zijn in wat experts als de toekomst van het bouwen beschouwen. Dat blijkt uit een bevraging van de beroepsvereniging van de vastgoedsector (BVS) die vandaag op de jaarlijkse vastgoedbeurs Realty in Brussel wordt voorgesteld.

Kangoeroewoningen
Volgens de enquête van de BVS onder haar leden vindt 74 procent van de ontwikkelaars en investeerders dat de steden en gemeenten weinig bereid zijn om een project goed te keuren dat hoger is dan wat er gemiddeld in de gemeente staat. 58 procent zegt weerstand te ondervinden bij projecten voor woningen die kleiner zijn dan het lokale gemiddelde. Iets minder dan een derde, 30 procent, klaagt er ook over dat de lokale besturen niet openstaan voor ‘vooruitstrevende en innovatieve’ projecten, die bijvoorbeeld meerdere functies combineren (zoals wonen en recreatie) of die generaties samenbrengen (zoals kangoeroewoningen).

Nochtans is precies dat de bedoeling van het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen (de ‘betonstop’), waaraan Vlaams minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V) werkt: verdichting in de steden en kernen van gemeenten, compacter wonen, meer combinaties van verschillende functies in één gebouw. Daarvoor zal de bevolking een klik moeten maken, want particulieren palmen veel ruimte in door vrijstaande woningen in buitengebied te blijven bouwen (DS 8 mei). Maar volgens de vastgoedsector is er dus ook bij de lokale besturen nog een mentaliteitswijziging nodig.

Kiezer behagen
‘In België tellen appartementen gemiddeld 85 vierkante meter, terwijl het gemiddelde in de EU rond de 65 vierkante meter ligt. Toch blijven veel lokale besturen, vooral de kleinere steden en gemeenten, eisen dat appartementen groot gebouwd worden. En vaak is alles wat boven de twee of drie verdiepingen komt, niet bespreekbaar. We botsen bij veel steden en gemeenten op een heel ouderwetse visie.’

Volgens Carrette willen gemeentebesturen te vaak de kiezers behagen en publiek met een hoger inkomen aantrekken.
Xavier Buijs, diensthoofd en stafmedewerker ruimtelijke ordening bij de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG), wijst die kritiek van de hand. ‘De gemeenten willen hun identiteit behouden. Het is goed dat ze niet zomaar meegaan in alle plannen en zo wilde verdichting toestaan, onder het motto “hoogbouw is sowieso goed omdat er meer woningen op hetzelfde oppervlak komen”.’
En los daarvan, zegt Buijs, ‘denkt een groot deel van de gemeenten wél na over verdichting, hoor.’

Bron: De Standaard
Eigen mening: Ik begrijp langs de ene kant dat gemeenten hun identiteit willen behouden. Persoonlijk vind ik het erg aangenaam dat een dorp eerder iets idyllisch heeft. Appartementen en hoogbouw geven mij eerder een stadsgevoel.
Toch ben ik mij ook bewust van het probleem. Ik zie dit zelfs in mijn eigen dorp. Ik ben dus ook van mening dat er een mentaliteitswijziging moet zijn. We kunnen niet blijven bouwen. Buiten hoogbouw en appartementen geloof ik dat er ook nog andere alternatieven zijn. Wat met oudere huizen? We kunnen mensen ook aansporen om te renoveren. Het zou zonde zijn om deze leeg te laten staan terwijl we deze terug hun oude charme kunnen geven.

De wereldbevolking blijft in stijgende lijn evolueren. Ik begrijp net zoals Kato dat de woningen niet meer hetzelfde kunnen blijven. Standaardgezinnen kiezen meestal om een huis te kopen of een huis te bouwen, maar het aantal standaardgezinnen neemt steeds meer en meer af. Ouders scheiden, jongeren willen alleen gaan wonen, alleenstaanden, weduwen... Zij zullen sneller voor een kangoeroewoning of hoogbouw kiezen, omdat dit naar mijn mening beter aansluit bij hun inkomen. De gemeenten moeten dit beseffen en projecten een kans geven, ook al lijkt dit soort bebouwing niet in de omgeving te passen. Ontwikkelaars moeten wel een luisterend oor bieden aan het gemeentebestuur om tot een akkoord te komen.
Kato stelt voor om eventueel huizen die leegstaan, te renoveren. Dit lijkt mij ook een goed idee, maar deze huizen zouden ook gebruikt kunnen worden om een klein appartementsgebouw te zetten. De oude charme kan weggaan, of de ontwikkelaar kunnen er ook voor kiezen om elementen te behouden van de vroegere woning.