Reactie van 7/10 op de mail van een student waarom een anti-Bushhouding blijkbaar vaak ook samen gaat met een anti-houding tegen het Vlaams Blok...

Het allergrootste bezwaar - ik schrijf alleen dit: je zal de volgende jaren nog wel andere argumenten van mij te horen krijgen: ik weiger mij te laten verleiden tot elke vorm van zwart-wit denken waarin de tegenpartij het steeds maar weer moet afleggen omdat wij 'nu eenmaal beter zijn', of omdat wij 'de goei zijn'. In 'onze' wereld zijn de relaties tussen mensen en bevolkingsgroepen van divers pluimage nu eenmaal te complex om uiteindelijk een oplossing te kunnen vinden in gelijk welk denken in termen van 'wij' en 'zij'.

Het blijft mij - niet in het minst ook als mens die zich ook vandaag nog voor een heel stuk kan en wil(!) herkennen in de kern van de christelijke boodschap - verbazen maar zeker ook pijn doen dat mensen met 'brains' zich hiertoe al te makkelijk laten verleiden. Vandaar dat ik de notie van 'pre-emptive strike' sowieso niet genegen kan zijn, vooral niet als blijkt dat elke vorm van 'brain' zich hierbij heeft laten platwalsen door buik, macht en geld... En vandaar ook dat ik in een 'global world' - of je dat laatste nu wil of niet - een terugvallen op al te eng-nationalistische voorstellingswijzen geen perspectief op een (betere) toekomst kan vinden...

Wil dat laatste zeggen dat ik vierkant gekant zou zijn tegen de notie van bv. een 'Europa van de regio's'? Of dat ik mij zou kunnen vinden in een softie-houding van 'laat maar over mij heen lopen'? Of dat ik per definitie elke vorm van krachtdadig optreden tegen (tiranniek) onrecht ongenegen zou zijn? Zeer zeker niet! Maar ik zal steeds blijven uitgaan van een 'voorkeursoptie voor diegenen die het een pak minder goed hebben dan ikzelf', al is het maar om zelf nooit te vergeten dat ik zelf veel chance heb gehad 'bij geboorte': ik heb zelf al een heel stuk van de wereld gezien, en mijn conclusie is bij thuiskomst altijd dezelfde: 'wat een geluk dat ik 'toevallig' hier geboren ben!' Ik wil dit laatste nooit of te nimmer vergeten bij gelijk welke van mijn uitgangspunten of bij gelijk welke les waar ik 'studenten onderwijs', al ben ik mij er van bewust dat ik daar lang niet altijd even goed in slaag...

'The magic word' is - en zal voor mij ook blijven: 'empathie', 'inlevingsvermogen', 'perspectiefwissel'. Vanuit de allerdiepste overtuiging dat een wereld waarin die kwaliteiten van generatie tot generatie kunnen overgedragen worden, ook en vooral in het onderwijs, effectief en op lange termijn weliswaar, ongetwijfeld die 'betere' wereld' waar we allemaal naar uitkijken, in zicht zal kunnen brengen! De ontgoochellingen die we hierbij zelf op korte termijn zullen oplopen, die zullen er inderdaad ongetwijfeld zijn, en vermoedelijk moet je al 'sterk in je schoenen staan' om je hierdoor niet (direct) te laten ontmoedigen. En een goeie levenspartner (lief, vrouw), je geloof of levensovertuiging, én je vrienden (familie) en/of collega's zijn hierbij essentiële steunberen... Alleen moet het besef bij velen nog groeien dat die laatste er niet vanzelf zullen komen, maar dat je eigen instelling en je eigen 'kijk op het leven' minstens voor een stuk mede bepalend zijn voor deze laatste gegevens...

Als het leven 'hard' kan genoemd worden, is het vooral omdat bij niet-weinig mensen jammerlijk genoeg de overtuiging ingang heeft kunnen vinden dat men 'recht heeft op geluk' (misschien bedoel ik dit wel bij de verwijzing naar al te goedkope Disney- & Hollywoodmessages), zonder daarbij de eigen 'vanzelfsprekendheden' ook maar enigszins aan een vorm van kritisch zelfonderzoek te (willen!) onderwerpen...

PLEASE, DON'T!

Barst

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

'Wij zijn beter of zij denken dat ze beter zijn, maar zijn het niet. Beetje zoals de discussie in een ander topic van Vlaanderen vs Wallonië. HIer kan ik idd ook niet mee leven. In de komende jaren zullen er hopelijk meer stappen gezet worden tot een eengemaakt EUROPA. Maar dan hopelijk ooit echt eengemaakt. Wie weet is België ooit wel eens de leverancier van een Europese president??? Waar zit dan de discussie van nu, Vlaanderen onafhankelijk??? Ik denk dat je dan beter kan vitten tegen de nieuwe lidstaten die waarschijnlijk een grotere koek weggraaien van het europese geldkraantje...



Zoals ik al zei... nagel op de kop



You'll never walk alone...

Misschien deze quote dat er wat bijpast?

"If I ever get real rich, I hope I'm not real mean to poor people, like I am now"

Ik kan uw redenering perfect volgen en ik kan er mij voor een zeer groot stuk in terugvinden, maar ze lijkt mij net iets te rooskleurig voorgesteld. Politiek zou geen 'wij' tegen 'zij' spel mogen zijn, maar het is het dikwijls wel. Soms is het nu eenmaal beter om radicaal een kant te kiezen, ookal betekent dat dat je je niet helemaal kan vinden in die 'kant'. Want zoals u zelf zegt, de relaties tussen mensen zijn complex. Soms zelfs te complex om een oplossing te vinden. En het is op die momenten dat je een keuze moet maken, ongeacht wat er 'zou moeten gebeuren'.

Zwart/wit denken is nooit de ideale, maar dikwijls de laatst overblijvende manier om een oplossing te bekomen. Alle diplomatieke kracht ten spijt, met woorden alleen komen we er jammer genoeg niet altijd. Er moet ruimte gelaten worden voor de dialoog, da's nogal evident, maar als de dialoog faalt moet dat worden erkend, en dan blijft er dikwijls maar één oplossing over.

Politiek en maatschappij is een te groot veld om als kleine garnaal van enige betekenis te zijn. Laat staan dat ik die brok kan vatten in dit bericht. Daarom dat ik gerust water bij de wijn wil doen op andere, voor mij minder belangrijke, vlakken als mijn hoofddoel maar bereikt kan worden.

Ik weet dat u het niet graag hoort maar op sommige vlakken is onze cultuur superieur. In theorie althans... De Westerse waarden van democratie en vrijheid moeten volgens mij verspreid worden over de hele wereld. Ik geloof dat die Westerse waarden voor het individu een zegen kunnen beteken. Pas op, wij kunnen nog veel leren van andere culturen, maar ik denk dat we wel moeten oppassen dat we ons door onze 'goodwill' niet te snel laten meeslepen in het fabeltje dat elke cultuur een verrijking is voor de onze. Dus in plaats van de _onvoorwaardelijke_ multi-culturaliteit hier te promoten denk ik dat het beter is om het omgekeerde te doen, en op plaatsen waar de Westerse waarden niet bestaan, de multi-culturaliteit te verkondigen.

We hebben ooit in 'Our finest hour' onze jeugd, en die van onze bondgenoten, moeten opofferen om één van de grootste bedreigingen voor onze Westerse waarden te laten verdwijnen. Woorden halen het niet altijd. Pijnlijk, maar de waarheid. De geschiedenis leert ons dat, en herinnert u het 11e gebod: Vergeet de geschiedenis en gij zijt gedoemd ze te herhalen.

Als we het nu concreet hebben over de oorlog in Irak...
Ik kan die oorlog steunen omdat ik oprecht geloof dat de democratie die daar uiteindelijk toch zal komen, voor ieder mens goed zal zijn. Wil dat zeggen dat ik me dan ook onmiddellijk de WMD-nonsens geloof? Neen. Denkt u dat ik niet moet walgen als ik foto's zie van mishandelingen tegenover Iraakse mensen? Denkt u dat ik geen medelijden heb als ik een moeder van een gedode soldaat zie instorten op de nationale televisie? Heus wel, maar wil dat zeggen dat ik me door de minste tegenslag laat omverblazen? Helemaal niet. Omdat die achterliggende gedachte, van vrijheid en democratie, nog altijd leeft en nog altijd kan worden bereikt. Daarom zal ik ze ook blijven steunen. Wat uiteraard niet wil zeggen dat ik alle kritiek van mezelf zomaar laat varen...



Een economisch geglobaliseerde wereld, en dat eerste adjectief is hier heus het belangrijkst, hoeft voor mij geen rem of hindernis te zijn tot meer politieke en sociale regionalisatie. Of u dat kan omschrijven als eng-nationalistisch, durf ik niet meteen te zeggen. Ik rijd rechts van de baan, omdat het via de gulden middenweg net iets te lang duurt om thuis te komen.

<snip>



Ik denk dat u daar niet alleen in bent. Meer zelfs, ik kan u 100% gelijk geven dat dat de eerste (en da's niet onbelangrijk) woorden zijn die je mening zou moeten leiden. Ze mogen alleen geen excuus worden voor passiviteit. En ik vind dat laatste niet onbelangrijk. Ik heb hierboven al aangehaald hoe ik sta tegenover dat concept. Voor mij is het magic word dat u hierboven geeft, zeker het belangrijkst. Maar ik kan me niet vinden in het onvoorwaardelijk geloof dat de tegenpartij net dezelfde magic words als 'guideline' heeft. 'Empathy only goes so far' ... weet je wel.