COLUMN Columnist en wiskundeleraar René Kneyber breekt een lans voor hoger opgeleide kinderen.

Iedereen die niet gemiddeld is heeft het moeilijk op school, luidt de aloude wijsheid. Dat is zeker waar voor kinderen die het relatief slecht doen. Voor leerlingen met een heel laag IQ of een lager IQ gekoppeld aan een sociaal-emotionele problematiek ontvangen scholen dan ook meer geld van de overheid, zodat ze kleinere klassen en meer aandacht en begeleiding kunnen realiseren. Ik ben in het vmbo jarenlang leraar, mentor en coördinator geweest en heb deze LWOO-leerlingen - zoals dat heet - met de juiste ondersteuning flink zien opbloeien.

Met deze ervaring maak ik me, nu ik bijna twee jaar lesgeef op het vwo, grote zorgen over de andere groep uitschieters: die met een heel hoog IQ, de hoogbegaafden. Omdat er in principe geen extra financiering is voor deze groep, komen zij er bekaaid vanaf, terwijl zij op een heel andere manier - maar evengoed - vastlopen op school: overpresteren of onderpresteren, andere mensen niet goed begrijpen - en daardoor niet effectief kunnen communiceren -, uitdagingen of problemen uit de weg gaan, of op slimme wijze weerstand bieden tegen het 'domme' schoolsysteem. Bovendien hebben ze als bekend nadeel dat de gereedschapskist met leerstrategieën als plannen, organiseren en structureren onvoldoende gevuld raakt. En een deel is simpelweg heel ongelukkig op school.

Wanneer een hoogbegaafde zich voldoende weet aan te passen aan school is dit niet per se 'goed', wat knap uitgelegd wordt in het youtube-filmpje van KU Leuven 'Waarom halen zoveel hoogbegaafden geen diploma?' Deze onwaarschijnlijk creatieve en snelle denkers stompen op school en op hun latere werk af. Terwijl zij juist een belangrijk 'kapitaal' zouden kunnen vormen in een florerende kenniseconomie.

Ik weet het, voor je er erg in hebt bevind je je zo in een Ayn Rand- en VVD-achtig neoliberaal discours over excellentie en de 'sterkste schouders'. Maar het maximale potentieel bereiken is voor deze groep kinderen helemaal niet zo ingewikkeld: coaching en begeleiding, leeromgevingen waarin ze uit hun comfortzone worden gehaald, hun eigen interesses kunnen uitdiepen, leren met falen om te gaan, en zelfsturing ontwikkelen.

Ja, in de dagen dat vrijwel de hele erfenis van Sander Dekker ritueel op de brandstapel gesmeten wordt - de Onderwijscoöperatie en het lerarenregister, de rekentoets - moeten we juist constateren dat zijn voorzichtige investering in toptalenten eigenlijk nog niet ver genoeg ging. Na zes jaar hebben scholen de problematiek wel meer, maar nog lang niet voldoende, in het vizier. Hoeveel geld samenwerkingsverbanden uittrekken voor hoogbegaafden blijft onduidelijk. Een nieuw aangekondigde subsidieregeling door minister Slob komt dan ook als geroepen. Laten we de kinderen aan de bovenkant vooral niet vergeten.

Bron: Trouw 28/03/2018
https://www.trouw.nl/opinie/hoogbeg...ebben~aaaa48c9/

Eigen mening:
Hoogbegaafde leerlingen hebben net zoals alle leerlingen in het onderwijs de kans nodig om uitgedaagd te worden. Afstomping van de kwaliteiten van een persoon is een verspilling van kennis en dat willen we graag tegengaan.

De hoogbegaafde leerlingen beschikken over minder leerstrategieën. 'Leren leren' zou hen hierbij op weg kunnen helpen. Coaching en begeleiding is van groot belang om de leerlingen zich volledig te laten ontplooien. Differentiatie kan er ook voor zorgen dat deze leerlingen graag naar school blijven gaan. Dat laatste is voor alle leerlingen van belang.

Aandacht voor elke individuele leerling is wat we als leerkracht als doel voor ogen moeten houden. Toon belangstelling voor het welbevinden van elke leerling. Herken, accepteer en ontwikkel de talenten van alle jongeren in je klas. Het onderwijs moet hier in de toekomst vooral op blijven inzetten.