Euthanasie mag in ons land dan wel legaal zijn, een arts vinden die de levensbeëindiging wil uitvoeren, is nog een andere zaak. Gemiddeld één keer per week belt een terminale patiënt met een stervenswens naar de LEIF-artsen - een netwerk van 500 dokters in Vlaanderen en Brussel die een opleiding gevolgd hebben over beslissingen bij het levenseinde - omdat haar behandelende arts of specialist weigert te helpen. Dat schrijft Het Laatste Nieuws.

Gemiddeld één keer per week belt een terminale patiënt met een stervenswens naar de LEIF-artsen - een netwerk van 500 dokters in Vlaanderen en Brussel die een opleiding gevolgd hebben over beslissingen bij het levenseinde - omdat haar behandelende arts of specialist weigert te helpen.

Zonde
Wim Distelmans, gespecialiseerd in de materie, vindt dat zonde. "De wet voorziet dat de behandelende arts het spuitje geeft. Er moet immers een arts-patiëntrelatie zijn", zegt hij in Het Laatste Nieuws. LEIF-artsen hebben die vertrouwensband niet en treden normaal gezien alleen op als tweede deskundige.

Bron: De morgen
Datum: 23/10/2017
https://www.demorgen.be/nieuws/weke...earts-b35a4e8d/

Eigen mening:
Dat er elke week iemand is die niet "geholpen" kan worden in zijn of haar wens tot euthanasie vind ik erg triest. Die mensen zijn vaak op een punt in hun leven waarop ze vrede nemen met hun ziekte. Ze hebben al een hele lijdensweg afgelegd en zijn echt wel klaar om te sterven. Ze willen het in zekere zin in schoonheid afsluiten en ik ben van mening dat je deze mensen dus niet kan laten wachten. Ik begrijp natuurlijk wel dat artsen niet staan te springen om euthanasie uit te voeren. De artsen komen terecht in een beladen situatie en er komen veel emoties bij kijken. Niet iedereen kan even goed omgaan met die emoties. Toch vind ik het belangrijk dat het uitgevoerd kan worden door iemand die de patiënt en/ of familie kent. Dit omwille van wat ook in het artikel wordt aangehaald. Er moet, bij voorkeur, een arts-patiëntrelatie zijn. Dit wil niet zeggen dat ik het bestaan van de LEIF-artsen onnuttig vind. Door deze artsen komt de "wens" van een patiënt, om te sterven, waarschijnlijk sneller uit. Alleen zou ik ervoor pleiten dat elke huisarts zo een opleiding moet volgen. Zo kan er in de toekomst toch steeds gewerkt worden vanuit een arts-patiëntrelatie.

Ik vind het zeer triest om dit te lezen. Ik heb zelf twee familieleden gehad met terminale kanker, één van hen heb ik een half jaar palliatief begeleid. Beiden hadden overduidelijk immens veel pijn, maar hielden de tanden stijf om elkaar om toch maar niet te moeten toegeven aan hun familie en kennissen dat ze pijn hadden, dat ze afzagen, … Ze wouden kost wat kost zich sterk houden voor hun familie en vrienden, want een geliefde zien afzien wensen ze niemand toe. Op een gegeven moment komen terminale patiënten op een punt waar ze weten dat ze niet meer geholpen kunnen worden en dat het gewoon een kwestie is van (in pijn) te wachten op de dood. Voor hen is het een goede zaak dat euthanasie toegestaan is, maar extreem jammer dat er niet altijd een arts voor gevonden kan worden. Hoewel het als arts zijnde ook zeker geen makkelijk zaak kan zijn om te beslissen over leven of dood, ook al hebben ze zelf gekozen om zo’n opleiding te volgen. Vaak is het zo dat ze het weigeren om dat de levensstandaard van de patiënt nog te goed is om te sterven. Dit kan goed zijn, maar naar verloop van tijd gaat die levensstandaard achteruit en ziet de patiënt enkel af, dan pas wordt het goedgekeurd (en dan nog niet in alle gevallen). Helaas moet het soms heel ver (en pijnlijk) gaan voor het toegestaan wordt.

Ik denk persoonlijk dat dit komt omdat de patiënten met deze wens niet naar de juiste persoon gaan, althans geraken. Ze gaan er vaak mee naar de huisarts, deze hoort hen naar een arts door de verwijzen die gewillig is om euthanasie uit te voeren. Maar alleen gebeurt dit vaak niet, of niet op de goede manier. Euthanasie is nog steeds een gevoelig onderwerp en veel huisartsen proberen dit te mijden. Maar volgens mijn vader, die zelf een arts is die euthanasie uitvoert, zijn er wel genoeg artsen die dit niet zouden weigeren.