Schrijfster Rachida Lamrabet, werkzaam als juriste bij het Interfederaal Gelijkekansencentrum Unia, werkt voor een theaterproject van de Brusselse KVS aan een kortfilm waarin ze het recht verdedigt om een boerka te dragen. Staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir vraagt zich op Twitter af of Unia dit standpunt deelt.

In een interview met Knack vertelt Lamrabet over haar kortfilm Deburkanisation. Volgens Lamrabet is het boerkaverbod immers een verregaande inbreuk op de vrijheid en de privacy van vrouwen. Lamrabet benadrukt wel dat ze in eigen naam spreekt.

‘Een vrouw in boerka geeft het signaal dat haar lichaam privé is en dat ze onzichtbaar wil blijven voor de buitenwereld. Maar dat werkt op de buitenwereld als een rode lap op een stier: het is not done om je zo af te schermen. Door het boerkaverbod is het in België zelfs bij wet bepaald: vrouwen moeten zich laten zien’, aldus Lamrabet in Knack.

Dat veel mensen de boerka als vrouwonvriendelijk zien, getuigt volgens de juriste van een paternalistische visie: ‘We moeten die arme vrouwen, die door hun mannen en hun godsdienst worden onderdrukt, van hun sluiers bevrijden!’ Ze moeten worden zoals westerse vrouwen, en dan is het goed.’

Dat is volgens Lamrabet nonsens. ‘Vrijheid kan zich op verschillende manieren uiten. Ook door er bewust voor te kiezen je lichaam niet te laten zien.’

Lamrabet stelt dat we moeten respecteren dat vrouwen met een boerka niet willen deelnemen aan de samenleving zolang die overtuiging andermans vrijheden niet in het gedrang brengt.
Staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir vroeg zich op Twitter af of Unia dit standpunt deelt. Daarop antwoordde Unia dat Lamrabet in Knack in eigen naam spreekt.

Bron: 21-03-17, 20.38u – http://www.standaard.be/cnt/dmf20170321_02792157

Mening: Ik ben het niet helemaal eens met Rachida Lamrabet. Ik vind dat het boerkaverbod geen verregaande inbreuk is op de vrijheid en de privacy van vrouwen.

Mijn eerste argument voor een boerkaverbod is de veiligheid. Je weet niet met wie je te maken hebt met een boerka. Het kan ook gevaarlijk zijn omdat je niet zeker weet wie er zich onder de boerka schuil houdt. Het kan leiden tot onveilige situaties en anonieme misdrijven. Een dader in boerka is onherkenbaar en dus moeilijker te vatten.

Ten tweede vind ik boerka’s discriminerend en onderdrukkend voor vrouwen. Vele vrouwen met een boerka zeggen dat ze hem vrijwillig en uit overtuiging dragen of omdat ze vinden dat het onderdeel is van hun identiteit. Vrijheid van kledingkeuze leidt voor de ‘gedwongen’ boerka- draagster tot onderdrukking, en het is de taak van de samenleving om daar iets aan te doen, hoe weinig het er ook zijn.

Tot slot tast een verbod de vrijheid van de godsdienst niet aan, omdat het meer om cultuur dan om een voorgeschreven geloofsregel gaat. Het dragen van een boerka is niet essentieel voor een goede islamitische geloofsbeleving. Men kan even goed moslima zijn zonder boerka. Het dragen ervan is eerder een culturele keuze.

Oostenrijk stapt ook in het verhaal en voert boerkaverbod in op 28-03-2017. (bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170328_02804735 )

Ik heb het eens met Hanne, ik vind dat deze mensen zich aan onze samenleving en aan onze cultuur moeten kunnen aanpassen. Voor ons is dit niet zo vanzelfsprekend. Het is geen breuk op de privacy, ze hebben ze niet eens vrijwillig voor gekozen, dus noem ik het liever discriminerend. Ze worden verplicht om de boerka te dragen door hun cultuur, door hun geloof. Net als Hanne aanhaalt, is het voor ons niet vanzelfsprekend om iemand met een boerka zomaar te vertrouwen. We zijn het gewoon dat we onze medemens van top tot teen kunnen bekijken. Bij de boerka weten we niet tegen wie we praten of wie er onder de boerka schuilt. Het is een goede regeling, dat boerkaverbod.