Niet zozeer eenzaamheid of de vloedgolf aan taken blijken te leiden tot een gevoel van onbehagen bij priesters, maar het gebrek aan toekomstperspectieven en het onvermogen van het instituut om daarop te reageren. Dat blijkt uit een enquête bij alle priesters van het bisdom Luik, meldt Kerk & Leven vandaag.

Drie priesters lanceerden de rondvraag omdat ze de voorbije jaren voortdurend geconfronteerd werden met confraters die kampen met gezondheidsproblemen, uit het ambt treden of niet langer in een parochie willen werken. Het onbehagen dat de enquête blootlegde, blijkt sterk verbonden te zijn met de toestand van de territoriale pastoraal, de parochies en de pastorale eenheden. "Dat systeem is onmiskenbaar aan het eind van zijn Latijn", zegt Jean-Louis Defer, secretaris van de Luikse priesterraad. "Een priester moet tegenwoordig meer administrator dan herder zijn. Hij komt er niet meer aan toe te investeren in menselijke relaties en in aanwezigheid".

Alle priesters in het bisdom Luik zullen nu de resultaten van de enquête bespreken. Uit dat overleg zal de priesterraad vervolgens aanbevelingen puren voor de bisschop.

Wim Vandewiele, godsdienstsocioloog aan de KU Leuven, vindt het Luikse onderzoek zeer geloofwaardig. "Vele tekens wijzen inderdaad op een kerkelijke systeemcrisis, veroorzaakt door maatschappelijke en binnenkerkelijke overgangsprocessen, waarop de Kerk en haar personeel niet afdoende vooraf inspeelden". Vandewiele is mild voor de hiërarchie maar wijst toch op een gebrek aan strategisch personeelsbeleid en human resources management. "De Kerk transformeert van een piramidale structuur naar een netwerk, maar de pastorale krachten zijn er almaar minder. Bovendien is de meerderheid van die krachten gevormd in het oude systeem".

Voor het knagende onbehagen onder pastoors ziet Vandewiele twee mogelijke oplossingen: allereerst zou er leiderschapstraining moeten komen om van hen betere netwerkmanagers te helpen maken. Daarnaast moet de Kerk een hedendaags personeelsbeleid gaan voeren waarbij leken actief betrokken worden.

Bron: De Morgen, http://www.demorgen.be/binnenland/-...sters-b4fca078/
Datum: 9/11/2016

Eigen mening: Priesters moeten meer gaan focussen op het open houden van hun kerk, en of dit nog wel mogelijk is, in plaats van te focussen op prediken etc. Het is een spijtige zaak dat plaatsen van geloof niet meer die focus hebben. Ook dat er maar minder en minder 'personeel' of kerkleden zijn, is heel spijtig. Maar, dit komt niet als een verrassing. Als je even nadenkt over hoe weinig mensen je kent die nog naar de Kerk gaan, of zelfs bidden, weet je al genoeg. Hierdoor zijn de toekomstperspectieven niet zo positief. Natuurlijk zijn de trouwe gelovigen nog volop in de kerk, en daar zullen de priesters heel blij met zijn. Toch is het wel te begrijpen dat er ook veel minder mensen zich er willen/kunnen toe aanzetten om aan de slag te gaan in religie of in een kerk. Dit is te wijten aan de daling van kerkbezoek of het 'geloof' bij velen, wat ook al jaren aan de gang is. Natuurlijk zijn er nog aantallen die blijven 'geloven', en dat is juist goed. Iedereen kan/mag dit zelf kiezen.