20 procent meer oproepen bij de Opvoedingslijn

De Opvoedingslijn heeft de afgelopen drie maanden 20 procent meer oproepen gekregen dan dezelfde periode vorig jaar. Slechts een klein deel van de oproepen zijn ouders met specifieke vragen over radicalisering, al sijpelt de ongerustheid over radicaliserende kinderen wel vaker door in algemene opvoedingsvragen.

Sinds midden februari kunnen ouders bij de Opvoedingslijn terecht wanneer ze zich afvragen of hun kind radicaliseert. Verschillende ouders maakten hier de afgelopen drie maanden gebruik van, al kan dit de stijging van het aantal telefoontjes bij de Opvoedingslijn maar voor een vijfde verklaren.

De ongerustheid over radicalisering sijpelt wel sneller door in algemene opvoedingsvragen en ouders zien ook sneller een link met radicalisering. Dat merkt ook een vrijwilligster van de hulplijn: "We krijgen soms telefoontjes van mensen die zich zorgen maken over hun zoon omdat die de laatste tijd weinig zin heeft om iets te doen. Ik denk dan meteen aan de kwalen van de puberteit, maar verschillende ouders zijn ongerust omdat ze denken dat hun zoon begint te radicaliseren."

Om de vragen over radicalisering goed te kunnen opvangen, schakelt de Opvoedingslijn moeders in van geradicaliseerde jongeren. "Zo werkt bij ons een mama wiens zoon gesneuveld is in Syrië", zegt Ilse De Block van de Opvoedingslijn. "Het is belangrijk dat we van haar kunnen horen wat die ouders kan helpen en waar ze aandachtig voor moeten zijn."

Datum: 16/05/2016

Bron: De Redactie
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2657135

Eigen mening: De laatste tijd wordt in de media vaak gesproken over de radicalisering van jongeren en dit zorgt er natuurlijk ook voor dat een aantal ouders onterecht in paniek schieten wanneer hun kind pubergedrag stelt. Toch kan het naar mijn mening in dergelijke gevallen geen kwaad om eens een telefoon te plegen naar een organisatie die op een professionele manier deze problemen kan benaderen. Ook al zullen er maar weinig echte gevallen van radicalisering gemeld worden, elk geval waar men op tijd bij is, kan het verschil maken. De betrokkenheid van ouders die hun eigen kinderen hebben zien radicaliseren, is een grote aanwinst. Zij kunnen, beter dan wie ook, uit ervaring de signalen opmerken.

Mijn mening komt overeen met de mening van Evelien. Ik vind het wel goed dat de Opvoedingslijn bestaat. Ouders kunnen bij hen terecht als ze zich zorgen maken of vragen hebben. Dit geeft het gevoel dat je als ouder altijd kan rekenen op iemand om te helpen. Om nu bij het minste signaal te denken dat jouw kind radicaliseert is misschien wat overdreven, maar je kan er beter te vroeg bijzijn dan te laat. Dit is enkel het teken dat ouders om hun kinderen geven en dat is erg belangrijk.

Dat opvoeden niet meer zo éénvoudig is als een aantal jaren geleden was al langer duidelijk. Het opvoeden van een kind is veel complexer geworden dan vroeger en hier liggen verschillende oorzaken aan de basis. De opvoedingswinkels poppen als het ware als paddenstoelen uit de grond en ook de opvoedingslijn waarover er in het artikel gesproken wordt, is er om ouders te helpen bij de opvoeding. Ik vind het persoonlijk zeer goed dat er zoiets als de opvoedingslijn bestaat. Op die manier hebben ouders altijd iets om op terug te vallen wanneer de opvoeding niet loopt zoals gewenst/gehoopt. Ergens vind ik het ook wel vrij normaal dat de opvoedingslijn steeds meer geconfronteerd wordt met vragen over mogelijk radicalisering. Dit is namelijk een fenomeen dat de laatste tijd overal te horen is en dat zorgt er voor dat mensen/ouders ook veel sneller gaan panikeren dat hun kind aan het radicaliseren zou zijn. Soms is er echter eerder sprake van een overdreven reactie. Het is natuurlijk goed dat ouders hier alert voor zijn, maar wanneer je zoon van 16 jaar op een dag eens wat lui en ongeïnteresseerd in de zetel ligt, hoef je niet direct te panikeren. Jongeren van die leeftijd zitten in hun puberteit en dat kan (en zal ook meestal) de oorzaak zijn.