De eerste burgerlijke regering in Myanmar in jaren heeft 83 politieke gevangen vrijgelaten. President Htin Kyaw schonk hen genade, zo bericht de staatspers. Alle gevangenen die vastzitten omdat ze kritiek hadden op de vorige, militaire, regeringen, zullen in de toekomst ook in vrijheid gesteld worden. Om hoeveel mensen het gaat, is niet geweten.

Htin Kyaw werd voorgedragen als president door Aung San Suu Kyi, de Nobelprijswinnares voor Vrede, die de eerste vrije verkiezingen in Myanmar in 25 jaar in december vorig jaar won. Maar omdat Aung San Suu Kyi geen president mag worden door militaire grondwet, is ze aangesteld als regeringsadviseur zodat ze invloed kan uitoefenen op alle departementen. Daarnaast is ze ook minister van Buitenlandse Zaken.

Onder de vrijgelaten gevangenen zijn zeker vijf journalisten die in 2014 nog tot tien jaar cel veroordeeld werden omdat ze over de bouw van een fabriek voor chemische wapens hadden bericht.

De nieuwe regering zit nu goed drie weken in het zadel. Begin april werden al 200 politieke gevangenen vrijgelaten.

Myanmar werd jarenlang bestuurd door een militaire dictatuur. In 2011 was er sprake van een halve burgerregering. Maar tijdens de verkiezingen in november vorig jaar behaalde Suu Kyi een absolute meerderheid in het parlement. Toch kan ze nog steeds niet om het militaire gezag heen dat wettelijk 25 procent van de macht in handen kan houden, zodat ze echte veranderingen tegen kunnen houden.

Datum: 17 april 2016
Bron: De Standaard, http://www.standaard.be/cnt/dmf20160417_02241370

Mijn mening: Ik vind het verschrikkelijk dat er nog steeds militaire dictaturen bestaan, waar vrije meningsuiting een taboe is. Myanmar heeft nu gezorgd voor een nieuwe regering, maar het militaire gezag houdt haar nog steeds tegen van grote veranderingen. Het is goed dat er een controle is zodat een regering niet alles zomaar kan doen of wijzigen, maar die controle moet dan zelf ook correct zijn. Dat er door het militaire regime honderden politieke gevangenen vast zitten, is alles behalve correct. Journalisten die zaken in het land aankaartten en openbaar wouden maken, werden opgesloten. Maar is het niet juist de taak van een journalist om mensen te laten nadenken over zaken, de evidentie even laten varen en mensen laten nadenken over goed of fout? Er werden ook verschillende studenten-activisten opgepakt omdat ze zaken aankaartten of gewoon omdat ze een andere visie of mening hadden. Deze verschillende mensen wouden mensen gewoon even met de neus op de feiten duwen en samen veranderingen teweeg brengen voor een betere wereld. Terwijl het militaire regime enkel haar eigen visie volgt. Hopelijk zal de volgende regering beter tegen kritiek of andere inzichten kunnen en zullen ze luisteren naar de mensen in plaats van ze weg te stoppen in de gevangenis.