Het gemeenschappelijk vakbondsfront van socialistische en christelijke spoorbonden kondigt nieuwe spoorstakingen aan in januari van volgend jaar. Eentje van twee dagen en eentje van drie dagen. "De directie vraagt van ons inspanningen op vlak van rendabiliteit en productiviteit, maar stelt daar niets tegenover", zegt Ludo Sempels van ACOD-spoor op Radio 1. Volgens hem zal dat niet enkel het spoorpersoneel, maar ook de reizigers schaden.

Nieuwe strubbelingen in de onderhandelingen tussen de spoorvakbonden en de directies van NMBS, Infrabel en HR Rail spelen op. Om de productiviteit van de werknemers te verhogen, vraagt de directie het spoorpersoneel om per week één uur langer te werken, maar dan wel voor hetzelfde loon. En dat is niet naar de zin van de vakbonden. "Het probleem is dat de directies van ons een aantal inspanningen vragen op vlak van rendabiliteit en productiviteit, maar dat daar niets tegenover staat", zegt Ludo Sempels van ACOD-spoor aan Radio 1.

De werkweek van een bediende bij de Belgische spoorwegen bedraagt op dit moment 36 uur. Wat twee uur minder is dan de gemiddelde werkweek. "Dat is het resultaat van een afspraak tussen erkende organisaties en de directie uit 1996 toen er een personeelsoverschot was én waarbij we ook 1,65 procent van ons loon hebben ingeleverd", zegt Sempels daarover.

Waarom de directies de productiviteit zo drastisch de hoogte in willen, is volgens Sempels bovendien niet meteen duidelijk: "Een recente benchmarking toont aan dat Zwitserland het qua rendabiliteit van spoorpersoneel het beste doet. België zit daar maar acht procent onder en toch vraagt de directie ons de productiviteit tegen 2019 met 20 procent te verhogen."

Dienstverlening

Bovendien vrezen de vakbonden dat de extra inspanningen ten koste zullen gaan van de kwaliteit van de dienstverlening en de service voor de reiziger. "Er is nu al een tekort aan personeel. Een tekort dat niet opgevangen wordt. Wanneer er dan ook nog eens extra gewerkt moet worden, zal dat niet alleen ten koste gaan van het sociale en familiale leven van het personeel, maar ook van de dienstverlening op zich."

Volgens Sempels behartigen de vakbonden met de nieuwe stakingen dus niet alleen de belangen van het spoorpersoneel, maar indirect ook die van de reiziger.

Na afloop van het sturingscomité vandaag dienden de vakbonden daarom een aantal stakingsaanzegging in: een voor 48 uur en een voor 72 uur. De vakbonden geven daarbij wel aan steeds bereid te blijven tot verdere onderhandeling. "Dat we al maandenlang onderhandeld hebben, toont aan dat wij ons constructief opstellen naar de reiziger toe", aldus Sempels.

Bron: De Morgen, 10 december 2015
http://www.demorgen.be/binnenland/a...ening-b2f98f08/

Mening
Ik kan het personeel begrijpen dat ze staken. Voor één uur langer werk wordt men niet extra betaald. Dat men de productiviteit wil verhogen, is normaal want dit is een onderwerp dat in veel ondernemingen actueel is. In het artikel komt wel naar voor dat de rendabiliteit van het spoorpersoneel goed is. Toch is het normaal dat men hier verder op ingaat omdat productiviteit belangrijk is voor ondernemingen.
Dat het ten koste gaat van het personeel, is normaal. Men moet één uur extra werken waardoor men minder thuis is. Als je hier tegen over plaatst dat men hiervoor niet betaalt wordt, kan ik begrijpen dat ze dit niet kunnen vinden.
Dat ze dit willen laten blijken met staken, vind ik niet goed. Staken helpt niet, er zijn alleen maar nadelen ten opzichte van de pendelaars. Ze proberen dit goed te praten door te zeggen dat ze al maandenlang aan het onderhandelen waren zonder succes. De staking brengt misschien extra druk op de gesprekken, laat ons hopen dat er snel een akkoord komt.

Staken voor één verlofdag (en voor jobs)


‘Eigenlijk voeren we niet alleen voor het personeel actie, maar ook voor een kwalitatieve dienstverlening naar het cliënteel, naar de reizigers toe.’ Dat wist de socialistische vakbondsman Ludo Sempels vanmorgen te vertellen op Radio 1. Maar op veel begrip moet hij niet rekenen.


Vijf stakingsdagen kondigden de vakbonden bij het spoor gisteren aan. Van dinsdagavond 5 tot en met donderdagavond 7 januari en dan, als de onderhandelingen met de directie niets opleveren, nog eens van woensdagavond 20 tot zaterdagavond 23 januari.

Iedereen maakt goede voornemens voor 2016, de spoorvakbonden blijkbaar ook, tweette Geert Noels cynisch.

Hij is lang niet de enige die niet begrijpt waarom de bonden meteen naar het stakingswapen grijpen. Ze zetten geen kanon in, ze zetten meteen een hele batterij kanonnen in. Vijf dagen staken als de verzoeningsvergaderingen, die op de planning staan, niets opleveren.

De kans dat die verzoeningsvergaderingen nog iets opleveren is veeleer klein.


Waarover gaat het?

Het spoor moet niet alleen besparen, de minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) wil ook dat de NMBS vijf jaar lang elk jaar 4 procent productiever wordt. Om die eisen in een sociaal akkoord te gieten zitten de spoorbonden al enige tijd samen met de directie. Maar gisteren sprongen de gesprekken af. ‘We gaan door met de maatregelen want we hebben die productiviteitsverbetering absoluut nodig’, zei topman Jo Cornu daarover aan De Standaard.


Concreet nu

De NMBS-directie wil schrappen in een aantal ‘anomalieën’ die ontstaan zijn in een periode dat er volk genoeg werkte bij de NMBS en het werk moest worden herverdeeld.

Zo wil de directie de feestdagen voor de meeste operationele werknemers niet langer dubbel compenseren. Verder wil de NMBS komaf maken met het systeem dat men verlof kan nemen voor dagen die nog niet zijn gepresteerd. (Zo kan in het huidige systeem iemand die bijvoorbeeld in maart met pensioen gaat al zijn verlofdagen van dat kalenderjaar opnemen.)

De directie wil ook snoeien in de compensatiedagen van bijvoorbeeld langdurig zieken. Dat vergt een woordje uitleg. Bij de NMBS duurt een officiële werkweek voor de doorsnee spoorman 36 uur. Alleen presteren de meesten 40 uur. Die vier uur extra, week na week, resulteert in 26 kredietdagen (verlofdagen dus). Maar iedereen krijgt die kredietdagen. Ook iemand die lange tijd ziek is en die vier overuren per week nooit presteerde.

De spoormannen hebben ook drie feestdagen die veel werknemers niet hebben: Allerzielen (2 november), Koningsdag (15 november) en tweede kerstdag (26 december). De directie wil die vrije dag op 15 november schrappen.

De directie wil voorts dat treinvertragingen niet langer gelden als arbeidstijd voor wie variabele werktijden heeft. De directie noemt dat ‘een verkeerd signaal’.

De jaarlijkse cadeaucheque van 105 euro zou de komende drie jaar worden geschrapt.


Wat zegt de vakbond?

De directie vraagt een productiviteitsverhoging van 20 procent (gespreid over vijf jaar) terwijl de NMBS al erg productief is. Toegegeven, Zwitserland doet nog beter. Maar het verschil is acht procent, en niet twintig. Ludo Sempels op Radio 1: ‘Die productiviteitsverhoging zal ten koste gaan van de dienstverlening en van het sociaal en familiaal leven van onze mensen. Terwijl dat al niet gemakkelijk is voor spoorbedienden.’

Dat de meeste mensen een langere werkweek hebben dan de officiële 36 uur bij het spoor, weet de vakbond ook. Maar: ‘Die 36 uur is afgesproken in 1996 in een sociaal akkoord tussen de sociale organisaties en de directie. Op dat moment zaten we met een overtal aan personeelsleden. Er is toen een werkherverdeling afgesproken om ontslagen te vermijden. Maar we hebben toen ook een inlevering gedaan op ons loon, een inlevering van 1,65 procent. Dat vertelt men er dikwijls niet bij.’


Pendelaars gijzelen

Staken is het gijzelen van de klanten. Die opmerking valt bij elke treinstaking en ook vanmorgen moest vakbondsman Ludo Sempels zich daarvoor verantwoorden. Zijn antwoord? ‘Ik ga ermee akkoord dat een staking niet populair is bij de mensen. Maar eigenlijk voeren we niet alleen voor het personeel actie, maar ook voor een kwalitatieve dienstverlening naar het cliënteel, naar de reizigers toe.’

Nochtans belooft de directie aan de bonden elk jaar 1.200 aanwervingen voor operationele functies. Dat zou de kwalitatieve dienstverlening naar het cliënteel toe normaal ten goede moeten komen.

De vakbonden zijn niet overtuigd. Zij moeten door alle maatregelen wekelijks een uur langer werken zonder daarvoor extra loon te krijgen én ze vrezen dat er in de toekomst 7.000 van de huidige 34.000 banen zullen verdwijnen bij de NMBS.

‘Voor ons is tewerkstelling, tewerkstelling en nog eens tewerkstelling de grootste prioriteit’, zegt Sempels.


Onbegrip

Er is veel onbegrip voor de grote staking. Bij de gebruikers, bij sommige spoorwegarbeiders zelf (het kleine VSOA staakt bijvoorbeeld niet mee) en bij de politici. In de Kamer werd vanmiddag harde taal gesproken. Regeringspartijen N-VA en Open VLD willen de macht van de vakbonden inperken. Genoeg is genoeg.

‘We bekijken of de wet van 1926 kan worden aangepast’, zegt Inez De Coninck (N-VA). ‘Die wet bepaalt dat er een tweederdemeerderheid moet zijn in het Nationaal Paritair Comité waar afspraken worden gemaakt over bijvoorbeeld loon of statuut. Dat geeft de vakbonden het wapen om alles te blokkeren. We moeten de macht van de spoorbonden beknotten.’

CD&V roept op tot kalmte. Gooi nu geen knuppels in het hoenderhok. Laat ons eerst kijken of we de staking vandaag kunnen vermijden, luidt het devies.


Blog DSAvond, 10-12-2015 (Bart Dobbelaere)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB