De Britse premier Cameron heeft gisteren in een vergadering met partijgenoten gezegd dat wie tegen het bombarderen van IS in Syrië stemt, een sympathisant van terroristen is. Eerder noemde hij het bombarderen al iets dat we verplicht zijn aan ons geweten. Net als zijn collega Hollande heeft Cameron het mis. In werkelijkheid is het net andersom: de bombardementen spelen net in de kaart van de terroristen. Dit is waarom en wat we als alternatief zouden kunnen proberen.

De waarheid is dat sinds de aanvallen in Parijs, en eigenlijk al lang daarvoor, onze politici als konijnen naar de lichtbak zijn gelopen van Islamitische Staat. Wellicht hebben de mannen in Raqqa die gemonteerd in de laadbak van een Toyota Hilux.

Mij moet je niet geloven, maar misschien wel de mensen die daadwerkelijk tijd hebben doorgebracht in het kalifaat van IS. Zoals de Duitse journalist Jorgen Todenhöfer.

Tijdens zijn verblijf in het kalifaat, was de Westerse coalitie van welwillenden net begonnen met z’n bombardementen. “Je hebt er geen idee van hoe blij ze waren met die bombardementen”, zegt Todenhöfer daarover. “Echt, het was alsof ze erop zaten te wachten. Het was van: eindelijk!”

Todenhöfer zegt wat eigenlijk iedereen beaamt die de doctrine van Islamitische Staat analyseert. Of die moeite heeft gedaan om met de pipo’s te praten die het voor z’n kar spant. En dat is: je kan ze geen groter plezier doen dan er oorlog tegen te gaan voeren. Dat is altijd geweest waar het IS echt om te doen is. (Lees: Wat wil Islamitische Staat nu eigenlijk echt? 10 dingen die je moet weten)

De ultieme droom

“A bombing strategy employed by France – which, potentially, will now be joined by Britain – will above all hit Syria’s population. This will fill Isis fighters with joy. Hollande could only make them happier if he were to send in ground troops as well: western boots on the ground in Syria is the ultimate Isis dream. Instead of mainly killing Muslims, they are desperate to live out their imaginary apocalyptic showdown between good and evil, in which they can at last fight against the US, the UK and France – on the ground”, luidt het.

“These fanatical fighters have excellent military training and love death. Western soldiers love life. The west cannot beat Isis with military means”, zegt Todenhöfer, die, laat ons dat toch even benadrukken, in tegenstelling tot onze politici en degenen die nu het hardst roepen om bommen te gaan gooien, wel degelijk daar is geweest.

2006

Wie geen vertrouwen heeft in mensen als Todenhöfer, heeft dat misschien wel in de inlichtingendiensten die ons moeten beschermen van terroristen. En, sorry, you won’t like this, maar die zijn geneigd hetzelfde te denken. En ze denken dat al lang. In 2006 lekte een geheim rapport uit dat de National Intelligence Estimate heette. Het rapport verzamelde input van 16 diensten, waaronder de CIA, maar ook andere, niet-Amerikaanse spionagediensten. Er was consensus tussen die diensten dat “the invasion of Iraq has created a flood of new Islamic terrorists and increased the danger to US interests to a higher level than at any time since the 9/11 attacks”.

De self generating terrorist

Dat rapport waarschuwde ook al voor een andere les die nog altijd niet is geleerd, namelijk dat jihadisme en het terrorisme daar uit voortvloeit “does not now come from a tight-knit core of commanded from a central organisation or group of leaders, such as those that carried out the 9/11 attacks. Instead jihadi ideas have spread to create a new class of terrorists who are 'self generating' and can create terror cells capable of carrying out an attack without much outside help.”

Het is wellicht de structuur achter de aanvallen in Parijs. We willen graag geloven dat die aanvallen gecoördineerd, gepland en uitgevoerd werden vanuit de top van Islamitische Staat in Raqqa. In realiteit is er niks dat daar op wijst. Integendeel.

Zij handelden op eigen initiatief, maar wel in naam van IS, dat die terreurdaden wel aanmoedigde en achteraf opeiste. Maar er is tot op heden geen enkel bewijs dat IS hen logistiek of financieel steunde of de aanslagen zelf plande vanuit Syrië. Het enige wat IS deed, was een poos geleden een oproep plaatsen aan z’n volgers buiten het kalifaat om daar de strijd te voeren tegen degenen die dat kalifaat aanvallen. En trek verder uw plan.

Voor wie Assad denkt te moeten verdedigen

Dat is op zich uiteraard al erg genoeg, maar het is ook een aangeven dat het terrorisme in onze straten niet gaat verdwijnen door degenen dood te gaan doen die ginder de ideeën in de hoofden van fucked up losers hier hebben gestoken. Er is nog een probleem. Namelijk dat de konijnen die voor de lichtbak zitten er blijkbaar geen benul van hebben met wie ze in zee gaan om hun electoraal geïnspireerd idée fixe erdoor te drukken. Zoals een dictator als Assad.

Wie Assad verdedigt, dagen we even uit om de meer dan 50.000 foto’s te bekijken die ondertussen in handen van de VN zijn over wat hij de jongste vier jaar in Syrië heeft aangericht. Die zijn overigens maar een stukje van al het bewijsmateriaal dat het beestelijk gedrag, de gruwelijke martelpraktijken en de sadistische moordpartijen van zijn Ba’athregime staaft. Een normaal mens die zoiets ziet, gruwelt gewoon bij de gedachte dat we met zo iemand een pact zouden sluiten.

“Je kunt de slachtoffers en de beulen niet laten samenwerken”, zei Hollande daar zelf nog over vorige maand. En: “Dat er een terroristische groep bestaat mag niet betekenen dat er amnestie verleend wordt aan het regime dat deze situatie gecreëerd heeft.”

De Koerden

We moeten ons ook geen illusies maken over de anderen die we daar denken te gaan gebruiken om onze agenda door te drukken. De Koerden bijvoorbeeld, willen maar één ding, hun eigen staat uitroepen en in die staat is geen plaats voor anderen. Voor de Koerden heiligt het doel de middelen, en we weten dat ze zich momenteel aan de lopende band schuldig maken aan oorlogsmisdaden. (Lees: Probleem: onze Koerdische bondgenoten gedragen zich al even degoutant als Islamitische Staat)

De "gematigde" rebellen

De zogezegd “gematigde” rebellen, onder meer het Free Syrian Army dan maar? Al sinds 2012 hebben we bewijs dat ook die zich niet echt gedragen zoals we dat van een bondgenoot verwachten. Burgers als menselijk schild gebruiken, trials by graves, zelfs het executeren van christenen die zich niet willen bekeren tot de islam: het FSA heeft er zich met de regelmaat van de klok schuldig aan gemaakt. O ja. En het moet niks hebben van Koerden.

Het FSA zit ook steeds nadrukkelijker in bed met het al-Nusra-front, wat eigenlijk al-Qaida in Syrië is. De agenda van al-Nusra, dat we overigens in de strategie van Hollande & co dan maar als een bondgenoot moeten zien, is eigenlijk identiek aan die van IS. Namelijk het oprichten van een moslimstaat onder de sharia waar zeker geen plaats is voor sjiïeten, die het eigenlijk allemaal dood wil.

Maar noch de misvatting dat we IS gaan pijn doen door te bombarderen, noch het gebrek aan strategie (bomb first, talk later is geen strategie) is het ergste. Dat zijn twee andere dingen.

Osama, voor de tijd van sociale media

Het eerste: nu al circuleren in de moslimwereld (remember: ze zijn met 1,6 miljard) op sociale media massaal beelden van burgerslachtoffers die gevallen zijn tijdens de bombardementen van de coalitie en de Russen. We moeten ons geen illusies maken over het effect: dat werd al door Osama Bin Laden geschetst in een tijd toen er geen Twitter, Facebook, WhatsApp en wat nog allemaal bestond: ”For every picture of a murdered muslim child, there will be new terrorists”.

Dat wil niet zeggen dat de moslimgemeenschap zo reageert, het is gewoon statistics: tussen 1,6 miljard moslims zit nu eenmaal een deeltje nut jobs die vatbaar zijn daarvoor, net zoals tussen de 2,3 miljard christenen er ook zitten die denken dat als hun kerk tegen abortus is dat betekent dat ze een raid op een kliniek mogen uitvoeren (Lees: Evenzeer terrorisme hoor: fundamentele christen richt bloedbad aan bij abortuskliniek in Colorado)

Van een paar honderd naar een paar duizend

Nog statistics: in 2001, toen we begonnen met de War on Terror, was het een zootje van een paar honderd terroristen in de bergen van de Hindu Kush dat een gevaar vormde voor de internationale gemeenschap. 14 jaar en een miljoen doden in Irak en Afghanistan later, vechten we tegen 100.000 terroristen.

Boemerang

Van wie er bovendien nog een deel tussen ons opgegroeid zijn. Van de ondertussen elf militaire campagnes die het Westen voerde om terrorisme te bestrijden, zijn er vijf geweest die “geen merkbare impact hebben gehad” (niet onze inschatting maar die van de CIA). De zes anderen hebben geleid tot meer terrorisme of tot het ontstaan van nieuwe groeperingen die nog triester te werk gaan dan hun voorgangers. Als we één les zouden moeten geleerd hebben, is het wel deze: oorlog is een boemerang. En we gaan hem als terrorisme weer in ons gezicht krijgen.

Nog een les die we in 14 jaar zouden moeten hebben geleerd

Een tweede les die we in die 14 jaar geleerd zouden moeten hebben is dat de “chirurgische, high tech”-oorlogsvoering waarbij de bad guys worden gedood en de good guys worden gespaard in de praktijk niet bestaat. Er vallen bij die bombardementen onschuldige doden. Vrouwen. Kinderen. Opa’s en oma’s. Moeders en vaders. En niet weinig.

In Raqqa, het voornaamste doelwit van de Franse bombardementen, zijn bijvoorbeeld nu nog iets van een duizend IS-strijders op een bevolking van 200.000. Het waren er 20.000, maar de meesten zijn al weggehaald door IS. Mosul, die andere stronghold van IS: anderhalf miljoen mensen, 15.000 IS-strijders. Als je IS weg wil betekent dat Mosul platgooien en daarna innemen. Dat houdt niet op met duizenden, zoniet tienduizenden burgerslachtoffers.

Collateral damage

Los van het feit dat zoiets moreel verwerpelijk is en ingaat tegen alle principes van die vrije Westerse cultuur die we net willen beschermen, moeten degenen die nu denken “fuck it, toch maar zandnegers, ver van hier” beseffen dat mensen doorgaans op de vlucht gaan voor bommen. Ze zullen aan onze grenzen komen kloppen. En wat dan?

We moeten ook beseffen dat als we ons geweten aan de kant schuiven in deze, die onschuldige slachtoffers gaan zien als collateral damage, we alweer een stap dichter opschuiven naar een oorlogsverklaring aan die 1,6 miljard moslims in de wereld. Iemand verwoordde het zo: wel, hoe zouden jullie reageren als iemand Brussel of Antwerpen zou beginnen bombarderen om een handvol gevaarlijke extremisten in Molenbeek of Borgerhout uit te schakelen? Food for thought.

Vier dingen die we wel moeten doen

“Ja, maar wat stelt ge dan voor dat we doen? Niks?” is wat nu volgt. Wel, er zijn toch een aantal dingen die we zouden kunnen proberen voor we bommen beginnen gooien. Eén: stop de steun van de Golfstaten aan de terroristen. Het is via landen als Saoedi-Arabië en Qatar, landen die we als bondgenoten zien (en die zichzelf als een onderdeel van de moderne wereld beschouwen) dat groeperingen als IS voor een groot stuk aan hun fondsen en wapens komen. Snij die ader af. Het betekent wellicht dat er een olieboycot zal volgen, maar, hiervoor is de tijd perfect: die landen zitten momenteel serieus in de knoei door de lage olieprijs en zullen zo’n boycot niet lang volhouden.

Twee: zet Turkije onder druk

Twee: zet Turkije onder druk. De grens met het gebied waar Islamitische Staat actief is, moet gewoon hermetisch dicht. Niks er in, niks er uit. Daarmee is de tweede belangrijke levensader van IS afgesneden. Gooi het land desnoods uit de NAVO. En doe het stoppen met dromen: terugkeren naar een rijk met een zuidelijke grens die ligt in Mosul in Irak en in Homs in Syrië, it’s not gonna happen. Het is het najagen van die droom van een terugkeer naar het Ottomaanse rijk van voor 1917 die Turkije momenteel in de kaarten van jihadistisch terrorisme doet spelen.

Drie: stop met wapens leveren aan het Midden-Oosten tout court

Drie: stop met wapens leveren aan het Midden-Oosten tout court. Jammer van het geld, maar eerlijk gezegd, dat verdwijnt toch grotendeels in de zakken van een paar wapenfabrikanten en politici. Die bedrijven betalen amper of geen belastingen, integendeel, de meeste krijgen geld van de overheid in de vorm van subsidies. In Frankrijk en Groot-Brittannië, maar ook bij ons. Laten we bijvoorbeeld even niet vergeten dat FN Herstal, de grootste exporteur van vuurwapens in Europa, in handen is van de overheid, in casu het Waals Gewest.

En vier ...

Vier: breng soennieten en sjiieten aan de onderhandelingstafel. Dat betekent in concreto ingaan tegen Iran en het door ons geïnstalleerde en gesteunde regime in Irak langzaam loslaten. Dit zal het moeilijkste van al blijken. Maar we kunnen het tenminste proberen.

eigen mening: Eindelijk ze hebben door dat bombarderen alleen maar de haat tegen het westen vergroot. Veel te laat uiteraard. Door meteen de koe bij de hoorns te vatten zouden er veel minder burgerslachtoffers gevallen zijn. Men weet uit eigen ervaring van WOII dat bombardementen alleen maar tegen bombardementen veroorzaakt. Waarom denkt men nu dan nog steeds dat alleen luchtaanvallen uitvoeren helpt. Men begint nu eindelijk, na de aanslagen in Parijs, door te hebben welk gevolg deze hebben. Ik ben alleen benieuwd met welke nieuwe strategie men nu gaat komen.

bron:http://newsmonkey.be/article/61379