Awel, de vroegere Kinderen- en Jongerentelefoon, is overbevraagd. Door de aanslagen in Parijs hebben kinderen en jongeren heel wat vragen.

Eigenlijk is Awel al langer overbevraagd. Het Ketnetprogramma ‘D5R’ (De Vijver), een jeugdsoap gebaseerd op gesprekthema’s van Awel, toonde enkele weken geleden hoe een jongere met een eetstoornis chatte met Awel. Awel kreeg daarna heel wat vragen van jongeren. “Maar sinds de aanslagen in Parijs krijgen we weer zeer veel vragen”, zegt Sibille Declercq, coördinatrice van de Jongerentelefoon.

De vragen gaan vooral over het thema ‘angst’. “Jongeren zijn bang dat zulke aanslagen ook hier gebeuren. Sommige zijn bang om nog buiten te komen. Andere hebben akelige beelden gezien en krijgen die niet meer uit hun hoofd”, zegt Declercq.

Ontlading

Awel probeert de jongeren erkenning te geven. “We zeggen dat het heel normaal is dat ze die gedachten hebben. Ook is het belangrijk dat ze erover durven praten. Dat kan in een e-mail naar Awel, maar ook simpelweg via een verhaal of een tekening. Ze moeten de gebeurtenissen een plaats kunnen geven.”

Daarnaast benadrukt Awel hoe uitzonderlijk zulke aanslagen wel zijn. “We vertellen hen dat het op de meeste plaatsen wél veilig is. Als er een discussie op de forums ontstaat over islam of moslims proberen we die te ontladen. Het gaat hier niet over geloof, maar over terrorisme, dat we wel degelijk mogen veroordelen.”

Tandje bij

Omdat praten zo belangrijk is, doet Awel een oproep naar ouders om op het onderwerp in te gaan als hun kroost ernaar vraagt. Zelf steekt de organisatie de komende uren en dagen een tandje bij. Er zal geprobeerd worden om nog meer vrijwilligers in te zetten. Ook plaatst Awel maandagmiddag een FAQ op zijn website rond het thema angst en hoe ermee om te gaan.

http://www.standaard.be/cnt/dmf20151116_01972667

Het is heel belangrijk dat jongeren bij zo'n gebeurtenissen hun vragen en meningen kwijt kunnen. Ze zijn bang dat het hier ook zal gebeuren en hebben daarom iemand nodig die hen gerust kan stellen. Het is heel goed dat zo'n organisatie als Awel bestaat. Het helpt ook de ouders van de jongeren, die niet altijd een antwoord klaar hebben om hun kinderen gerust te stellen. Wat er die dag gebeurt is, is onmenselijk en het veroorzaakte veel paniek maar de schrik die erbij komt kijken mag niet overheersend zijn of worden. Anders zien jongeren hier nog meer van af. Er wordt ook via internet een FAQ aangemaakt zodat jongeren kunnen communiceren met hun leeftijdsgenoten over de situatie en zo hopen ze ook steun te krijgen van anderen die hetzelfde voelen.

Ik sluit me aan bij de mening van Maartje. Het is belangrijk dat jongeren ergens terecht kunnen met hun vragen. Wat afgelopen weekend gebeurde in Parijs is onrustwekkend, voor iedereen. We kunnen niet anders dan afwachten en zien wat er gebeurt. Je kan elkaar geruststellen, maar toch is de toekomst onvoorspelbaar. Ik kan me voorstellen dat ook diegenen die werken voor Awel, nood hebben aan voldoende begeleiding, zeker in deze situatie. Ik denk dat het probleem nu grootschalig is en dat het ook belangrijk is dat er begeleiding is van ouders, van leerkrachten en uiteraard van andere sociale diensten. Jongeren zijn bang, maar volwassenen evengoed.

Het is goed dat Ketnet zich inzet om een sociale dienst als Awel te promoten. Jongeren moeten hiermee kennismaken. Misschien is zulke dienst ook interessant voor volwassenen.

Ik denk dat iedereen het er over eens is dat wat dit weekend in Parijs gebeurde verschrikkelijk is. En vooral zeer moeilijk te begrijpen. Hoe kunnen mensen andere mensen vermoorden of zichzelf opblazen? Dit zijn maar enkele vragen die we onszelf kunnen blijven stellen en waar we waarschijnlijk nooit een antwoord op zullen krijgen. Voor veel volwassenen is dit nieuws al zeer moeilijk te verwerken. Wat moet dit dan wel niet zijn voor jongeren? Hoe moeten ze omgaan met deze gebeurtenis? Ik zelf vind dit zelf een onderwerp om over te praten, het is zeer complex en ingewikkeld om aan jongeren uit te leggen. Wat het ook nog is moeilijk maakt is dat je ze een goed beeld op de situatie wilt geven. Enkel weet ik niet goed hoe dit beeld er uit moet zien. Vandaar dat ik blij zijn dat jongeren kunnen geholpen worden door naar de jongerentelefoon te bellen. Hier kunnen ze de juiste steun en informatie geven. Per slot van rekening zijn wij leerkrachten in opleiding. En zijn wij niet gespecialiseerd in de manier waarop leerlingen met bepaald nieuws omgaan. Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat de jongerentelefoon dit beter weet. Ze staan al jaren voor jongeren paraat om over gebeurtenissen te spreken. En indien mogelijk goede raad te geven. Toch is het wel belangrijk dat niet alleen de jongerentelefoon verantwoordelijk is voor het praten met jongeren omtrent deze gebeurtenis. Dit is iets dat zowel de ouders, grootouders, leerkrachten (in opleiding), ... moeten doen.