Hoger onderwijs maakt nog te weinig werk van gelijke kansen

Ondanks de mooie woorden maakt het Vlaamse hoger onderwijs nog te weinig werk van gelijke kansen, stelt socioloog Jelle Mampaey (UGent) vast. ‘We moeten radicaal anders gaan doceren.’

‘Het Vlaamse hoger onderwijs heeft de mond vol van gelijke kansen, maar er gaapt een kloof tussen de mooie woorden en de realiteit’, zegt Jelle Mampaey, socioloog en postdoctoraal onderzoeker aan het Centre for Higher Education Governance van de UGent. In het hoger onderwijs blijft de deelname van sociaal minder goed gesitueerde groepen te laag, ondanks de lage drempels (amper toelatingsproeven, relatief laag inschrijvingsgeld). Als studenten uit die groepen toch de stap zetten, haken ze ook vaker af.

Op het jongste congres van de European Sociological Association ontvouwde Mampaey zijn bevindingen op basis van een case study. Hij onderzocht in detail één Vlaamse universiteit – de naam noemt hij niet – die prat gaat op haar inspanningen voor achtergestelde groepen.

Schuld
De onderzoeker ontdekte een discrepantie tussen intenties en praktijk. Uit een gesprek met een stafmedewerker maakte hij op dat gelijke kansen en diversiteit nog niet doorgedrongen zijn tot bij de onderwijsmethodes en de docenten. ‘We staan nog maar aan het begin’, klonk het. ‘Opmerkelijk,’ oordeelt Mampaey, ‘als je weet dat het concept al vijftien jaar op de agenda staat.’

De onderzoeker vond geen aanwijzingen dat er al onderwijsvormen zijn die rekening houden met de culturele achtergrond van de studenten.

‘Je ziet bij bepaalde groepen achterstand, zeker bij studenten met wortels in de Maghreblanden’, noteerde Mampaey op basis van zijn gesprekken. Maar de schuld wordt bij de jongeren zelf gelegd, die een gebrek aan motivatie verweten wordt. Het slechts een van de verklaringen die Mampaey ziet waarom er niet volop aan gelijke kansen gewerkt wordt.

De onderzoeker pleit dan ook voor een radicale ommezwaai in de onderwijsmethode. ‘Met tutors en mentoren zullen we het niet redden.’

Bron: De Standaard
Datum: 5 oktober 2015

Mening:
België wordt meer en meer een multiculturele samenleving waarin het verschil in achtergrond en gewoontes tussen studenten toeneemt. Het onderwijs is naar mijn mening dé belangrijkste instantie die anderstaligen, maar ook kansarmen, helpt om zich optimaal te integreren in onze maatschappij. Mede zo kunnen ook zij hun plek vinden in onze arbeidsmarkt en hun steen bijdragen in het sociale zekerheidsstelsel. De (hoge) scholen moeten volgens mij, in de mate van het mogelijke, hun huidige begeleiding/aanpak grondig bekijken en indien nodig aanpassen.