Word je doodsbang van een onbekend telefoonnummer? Je bent niet alleen

Woody Allen heeft er last van. Helen Mirren heeft er last van. Wat zeggen we, 94% van de kantoormedewerkers heeft er last van: telefoonangst. Dat schrijft Knack. Hoe komt dit toch, zijn we onzeker? Zijn we het verleerd met alle nieuwe communicatiemiddelen? En nog belangrijker: wat kunnen we ertegen doen?
Een Brits onderzoek uit 2013 bij 2500 kantoormedewerkers toonde aan dat 94 procent van hen liever via e-mail communiceert. Ruim een kwart wordt effectief zenuwachtig van een telefoontje.
Gedragstherapeute Valérie Everaerts is gespecialiseerd in mensen met angstproblemen. In haar praktijk valt het woord 'telefoonangst' geregeld: "Meestal zijn het mensen met sociale angst of faalangst, en komt de angst om te telefoneren pas na een tijdje ter sprake. De basis is dezelfde: mensen zijn bang om beoordeeld of afgewezen te worden door anderen. Bovendien krijg je tijdens het telefoneren geen visuele informatie binnen. Je ziet niet of je gesprekspartner de wenkbrauwen fronst, grijnst of net aandachtig luistert. Dat maakt mensen extra onzeker."
De oorzaak lijkt voor de hand te liggen: dankzij de nieuwe technologie - e-mails, sms, sociale media - wordt bellen veel minder noodzakelijk, waardoor we het een beetje 'verleren'.
De vraag is natuurlijk: hoe kom je van je telefoonangst af? Op het internet zijn heel wat tips te vinden: zonder je af in een rustige ruimte, denk op voorhand na over je openingszin, bereid je gesprek tot in de puntjes voor... Dat laatste advies vindt Everaerts een slecht idee. 'Vanuit de gedragstherapie zou ik net het omgekeerde aanraden: ga de confrontatie met je angst aan, en bel zonder voorbereiding. Dan zul je merken dat het allemaal best meevalt. Je verwachtingen worden niet bevestigd. Mensen met angst moeten risico leren nemen. Ja, het kan eens misgaan. Maar wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat de persoon aan de andere kant van de lijn je verkeerd begrijpt? Of dat je nog eens moet terugbellen? Door veel te oefenen leer je relativeren."

Bron: http://www.demorgen.be/wetenschap/w...lleen-a2358344/
Datum: 14/06/2015 om 11u06

Mening

Dit artikel plaats ik onder het forum Sociaal-wetenschappelijke achtergronden omdat het artikel filosofisch benaderd kan worden en het vooral gaat over de gedachtegang van de mens. In de huidige digitale samenleving zou je denken dat het alom een routine is voor iedereen om regelmatig te bellen, toch is dit niet zo. Er zijn veel mensen die niet graag bellen, zich er niet goed bij voelen of het stresserend vinden. Persoonlijk stuur ik ook liever een mail dan dat ik naar iemand bel omdat je bij een mail jouw verwoording nog kan aanpassen als het niet goed overkomt in de vorm waarop je het eerst geschreven had. Deze mogelijkheid is er niet tijdens het bellen, hetgeen je zegt kan niet meer verbeterd worden en dat zorgt wel eens voor misverstanden. Ik kan het goed begrijpen dat sommige mensen bang zijn om te telefoneren. We zijn bang voor het onbekende. Is diegene aan de andere kant van de lijn wel echt diegene waarvoor hij/zij zich uitgeeft? Wat geeft ons de garantie dat de andere persoon ons niet voor de gek houdt? In de media horen we vaak dat we misleid worden, ook via de telefoon. Persoonlijk neem ik nooit mijn gsm op als er een onbekende nummer of privé-nummer op komt staan. Belangrijke nummer heb ik sowieso in mijn lijst met contacten staan, dus een nummer dat niet in mijn lijst staat probeer ik zo veel mogelijk te mijden. Ik denk dat velen dit idee hebben en daarom ook geen onbekende nummers beantwoorden.