De Franse cosmeticagigant L’Oréal heeft de handen in elkaar geslagen met Organovo, een bedrijfje gespecialiseerd in het 3D-printen van organen. Bedoeling is om op dezelfde manier huid te printen die kan worden gebruikt voor het testen van producten.

‘Deze samenwerking zal ons niet alleen nieuwe, geavanceerde in-vitromethoden bezorgen waarmee we de veiligheid en doeltreffendheid van onze producten veilig kunnen testen, maar ook het potentieel van dit onderzoek is ook voor andere sectoren grenzeloos’, aldus L’Oréal.

L’Oréal (dat in 2013 nagenoeg stopte met dierentesten) maakt nu al gebruik van een techniek om testhuid te ’kweken’ met weefsel dat werd gedoneerd door patiënten die beroep deden op plastische chirurgie, maar dat is een erg tijdrovend proces.

Het onderzoek in samenwerking met het Amerikaanse Organovo, dat zich specialiseerde in het 3D-printen van lever- en nierweefsel, bevindt zich evenwel nog in een vroegtijdig stadium. Benieuwd hoe het werkt?

Volgens Alan Faulkner-Jones, bio-ingenieur en onderzoeker aan de Heriot-Watt University in Edinburgh, is het niet zo’n grote stap naar het 3D-printen van levende huid, net omdat het een gelaagde structuur heeft, zo vertelde hij aan BBC. De techniek zou volgens hem vooral interessant zijn voor slachtoffers van brandwonden.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150520_01690118
Eigen mening: Dit artikel roept toch wel heel wat vragen op bij mij. Onze huid is tegen heel wat dingen bestand, ze wordt namelijk constant geconfronteerd met koude, warmte, wind, regen,... Maar een 3D-geprinte huid? Iedere persoon reageert anders op bepaalde producten en dergelijke, hoe gaan ze dit oplossen met een 3D-geprinte huid?
Bij L'Oréal gebruiken ze nu huid die ze kweken. Deze huid heeft dezelfde cellen als de huis waar ze uit gegroeid zijn, maar heeft een 3D-geprinte huid dat? Gaat deze huid kunnen reageren op verschillende producten?
Het zou natuurlijk een vooruitgang zijn voor de verzorgende sector, want op deze manier kunnen ze sneller en eenvoudiger testen doen.