Hoe doorstaan IS-gijzelaars de gruwelijke maanden voordat ze onthoofd worden? Dat verhaal wordt nu voor de eerste keer verteld door de Amerikaanse krant The New York Times op basis van interviews met vijf voormalige gijzelaars, hun familieleden en vrienden en tot slot beleidsadviseurs die reizen hebben ondernomen naar de IS-gebieden.

Eén voor één cel worden de gijzelaars uit hun cel gehaald. In een aparte kamer vragen hun gijzelnemers hen elk drie intieme vragen, een standaardtechniek die wordt gebruikt om bewijs te verkrijgen dat een gevangene nog steeds in leven is tijdens kidnaponderhandelingen.

Toen de Amerikaanse journalist James Foley - die intussen onthoofd is - naar zijn cel is teruggekeerd met meer dan twintig andere westerse gijzelaars, zakte hij in elkaar, tranen van geluk op zijn wangen. De vragen die zijn kidnappers hem hadden gesteld waren zodanig persoonlijk ("Wie heeft geweend op het huwelijk van je broer?", "Wie was de kapitein van je voetbalteam tijdens je high-schoolcarrière?") dat Foley wist dat zijn gijzelaars in contact stonden met zijn familie.

Het was december 2013 en meer dan een jaar was verstreken sinds Foley verdween tijdens een tocht door Noord-Syrië. Eindelijk wisten zijn ouders dat hij nog steeds in leven was, vertelde Foley aan zijn medegevangenen. Zijn regering zou weldra zijn vrijlating onderhandelen: dat geloofde Foley ten stelligste. En hoewel Foley het zwaarst gemarteld werd, was hij de entertainer van het gezelschap: hij stelde gezelschapspelletjes als Risk voor, want die herinnerden hem aan familie.

Maar wat een keerpunt leek voor Foley, bleek in werkelijkheid de start van een neerwaartse spiraal voor de Amerikaanse journalist. Eind augustus werd hij uiteindelijk in de heuvels van Syrië onthoofd.

Waterboarden

Eén van de andere Amerikanen die door IS onthoofd is: Sotloff.
Wat de gevangen in Syrië moeten ondergaan valt niet onder woorden te brengen. Foley en zijn medegevangen werden op regelmatige basis geslagen en onderworpen aan 'waterboarding', de beproefde Amerikaanse techniek om (terreur)verdachten te laten spreken. Maandenlang werden ze verhongerd en bedreigd met executie door een groep jihadisten. De gevangenen hadden veel aan elkaar, maar naarmate de omstandigheden erger werden, begonnen de gijzelaars zich van elkaar te isoleren. Sommigen onder hen, inclusief Foley, zochten warmte in het geloof van hun gijzelnemers, door de Islam te omarmen en moslimnamen aan te nemen.

Bij het gevangenneming worden de verdachten steevast om hun computerpaswoord gevraagd. De gijzelnemers nemen hun laptops in beslag, smartphones en cameras en vragen de wachtwoorden van hun account. Ze scannen de Facebooktijdlijnen van de gijzelaars, alsook hun Skypechat, hun afbeeldingenarchief en ga zo maar verder. Enkel en alleen om bewijs te vinden van samenwerking met westerse inlichtingendiensten of legers.

Naughty Martin
"Ze namen me naar een gebouw die specifiek bestemd was voor ondervraging", aldus Marcin Suder, een 37-jarige Poolse fotojournalist die in juli 2013 in Saraqib, Syrië, gekidnapt werd. Vier maanden later wist hij te ontsnappen.

"Ze checkten mijn camera en mijn tablet. Daarna hebben ze mij volledig uitgekleed. Ik was naakt. Ze keken of er een GPS-chip onder mijn huid of in mijn kleren zat. Dan begonnen ze mij te slaan. Ze googelden 'Marcin Suder en C.I.A.', 'Marcin Suder en K.G.B.'. Ze beschuldigden me dat ik een spion was."

Tijdens één sessie vertelden ze Martin dat hij 'naughty' ('ontdeugend' in het Engels, nvdr) is geweest - een woord die heel wat gijzelaars zich herinneren waarna meestal een heel brutale foltering volgde.

Het was ook tijdens deze ondervragingen dat de jihadisten afbeeldingen hadden gevonden van Amerikaanse soldaten op de laptop van Foley, genomen tijdens zijn verblijf in Afghanistan en Irak. "Op de laptop van Foley zijn afbeeldingen te zien die de Amerikaanse soldaten verheerlijken", was te lezen in een artikel die Islamitische Staat na zijn dood heeft gepubliceerd. "Jammer genoeg voor James was dit archief nog aanwezig op zijn computer".

bron: De Morgen 26/10/2014 http://www.demorgen.be/buitenland/d...fding-a2101841/

mening: Waar zijn die jihadisten mee bezig? Het vermoorden van onschuldige mensen, alleen maar om wille van hun afkomst of hun werk in het leger. Deze mensen hebben ook een gezin hoor. Hebben die jihadisten zelf dan geen familie? Waar zijn hun gevoelens gebleven? Wie kan er iemand zomaar onthoofden? Ik vraag me af of deze mensen ook verplicht worden om te moorden, of er zelf totaal achter staan. Ze deinzen voor niemand terug. Hun geloof zal verspreid worden. Als het aan hen ligt, zitten wij als vrouw hier binnenkort allemaal met een hoofddoek. Ongestraft doen ze hun ding. Hoe kan men hen dan ook straffen? Ze zitten overal. Het bombarderen van deze jihadisten kan zorgen voor meer opheffing, maar zeker niet voor het einde van de aanslagen. Hier komen zij alleen maar bozer en sterker uit. België had zich ook niet moeten bemoeien. Nu zullen de IS-strijders nog sneller in het land zijn, en zullen onze eigen landgenoten veel meer gevaar lopen.