De spoorstaking van 30 juni kost de NMBS minstens 1,3 miljoen euro. Dat heeft spoorbaas Jo Cornu laten berekenen. ‘Als ik het bedrijf uit de rode cijfers moet halen, moet het eigen personeel de put niet dieper maken’, zegt Cornu in De Standaard.
Het is de eerste keer dat de grote baas van de Belgische Spoorwegen een berekening laat maken van een spoorstaking. ‘Ik wil transparantie en duidelijke inzichten in het belang van dit bedrijf’, zegt Cornu. ‘Daarom heb ik deze berekening laten maken. Zo weet iedereen welke schade de NMBS lijdt door één dag staking.’

Een duidelijke boodschap, vooral aan het adres van de socialistische vakbond ACOD Spoor. Die wilde als enige vakbond staken en legde op 30 juni het spoor een dag lang plat. Omdat het personeel amper vakantiedagen kan opnemen. Dat geschil kostte de spoorwegen 1,3 miljoen euro.

Onderschatting
‘En dat is nog een onderschatting, want dit bedrag gaat alleen over de tickets die we niet hebben kunnen verkopen’, verduidelijkt Cornu. ‘Voor het binnenlandse verkeer gaat het om een verlies van 1 miljoen euro aan tickets, voor het internationale verkeer komt daar eens 300.000 euro bij. Voor alle duidelijkheid: we houden nog geen rekening met abonnementhouders, de compensatieaanvragen voor late treinen die eraan komen, de extra bussen die we moesten inleggen, … Het zijn allemaal kosten die we nooit meer kunnen recupereren.’

De spoorbaas verwacht dat de totale factuur een veelvoud van de 1,3 miljoen euro zal bedragen. Die berekening volgt over enkele maanden.

Wie betaalt?
Maar wie draait er op voor die onkosten? Cornu gaat de rekening voorleggen aan de spoorbonden, maar hij kan hen de factuur niet laten betalen. ‘Dit cijfer wil ik aan het hele bedrijf intern meedelen. Iedereen moet beseffen hoeveel zo’n staking kost. Die staking brengt niet alleen imagoschade toe aan de NMBS, maar ook financiële schade.’

‘Ik wil zo transparant mogelijk communiceren. Mijn taak is om van de NMBS een gezond bedrijf te maken, dan moet het eigen personeel de put niet dieper maken. Dat kan niet. Met een heel team moeten we de schuld proberen te beperken. Wie staakt bemoeilijkt dat proces.’

Commentaar:
Dat mensen willen opkomen voor hun rechten vind ik niet meer dan normaal. Dat ze dit echter doen via stakingen e.d. vind ik echter een slecht idee. Vaak is een gebrek aan geld de oorzaak van vele problemen. Door dan hun bedrijf nog eens duizenden euro's te laten verliezen dankzij een staking, doen ze zichzelf geen goed. Bovendien treffen de stakers hier niet enkel hun baas maar ook de reizigers. Deze moeten voor de zoveelste keer een oplossing zoeken. Ik kan me inbeelden dat vele van hen dit beu worden en naar een ander vervoersmiddel gaan zoeken. Dit leidt dan weer tot het gevolg dat er minder abonnementen e.d. verkocht worden... Wat ik zeer jammer vind is dat het slechts een paar mensen zijn die ervoor zorgen die een heel spoornetwerk kunnen lam leggen.
Bron:
De Standaard, 16 juli 2014, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20140715_01180736)