"Ik hoop de kans te krijgen mensen in heel Europa ervan te overtuigen dat je er kunt uitzien zoals je zelf wilt en dat je het leven moet leiden dat je zelf wilt, zolang je niemand schade berokkent. Ik sta voor een samenleving zonder haat en zonder discriminatie."

Wat ze zelf is, man of vrouw, Conchita laat het in het midden. Ze noemt zich geen man of vrouw, geen hetero of homo, geen transgender. Je moet niet een kopie van iemand willen zijn, je moet je jezelf zijn, is haar motto. Mensen rond haar spreken even vaak over 'hij' als over 'zij' als ze Conchita bedoelen.

Koren op de molen van haar tegenstanders. Terwijl op de luchthaven van Wenen honderden fans getooid met een baard haar stonden op te wachten, schoren bekende Russen hun baard af. Ze voelen zich in hun mannelijkheid aangetast, lieten ze via sociale media weten. In landen als Oekraïne, Wit-Rusland en Rusland, waar anti-homowetten in de maak zijn, is een heftige campagne tegen Wurst gevoerd. De pro-Russische gouverneur van Charkov zei gisteren nog niet bij "mensen als Conchita" te willen horen.

Tom Neuwirth
Conchita Wurst werd in november 1988 in het Oostenrijkse Gmunden geboren als Tom Neuwirth. Als tiener ontdekte hij dat hij anders was dan de andere kinderen. "Het waren moeilijke jaren", zei Conchita later. "Ik hoorde er nooit bij als kind." Tom trok op zijn veertiende vrouwenkleren aan en ging als vrouw door het leven. Ook het verlangen een baard te dragen bleek na enige jaren onweerstaanbaar. Ze was toen al zangeres en entertainer, had al deelgenomen aan talentenjachten. Pas in 2011 trad ze voor het eerst naar voren als Conchita Wurst, de vrouw met de baard. Dat gebeurde in de Oostenrijkse talentenjacht voor het Eurovisie Songfestival, 'Die Grosse Chance'. Ze eindigde als tweede.



Dana International.
Ze werd de muze van modeontwerper Jean Paul Gaultier en liep op diens catwalk. Fotograaf Manfred Bouman maakte een fotoreportage. Het was haar grote droom ooit op het podium van het Eurovisie Songfestival te kunnen schitteren. Samen met haar moeder keek ze al haar hele leven naar het songfestival en ze wist dat ze er ooit moest staan. Haar grote voorbeeld was Celine Dion, de zangeres die in haar geboortejaar 1988 het songfestival won.

Tien jaar later won Dana International, de transgender uit Israël, met het nummer Diva. Min of meer een voorgangster. Zaterdag stond Conchita er eindelijk zelf en won ze, ook tot haar eigen verbazing en ontroering, riant van haar tegenstanders. "Ik ben nog steeds stomverbaasd dat Europa zo tolerant is", zei een fan. "Het is een teken van liefde, tolerantie en openheid."

Mijlpaal voor transgenders
Het is een mijlpaal voor de emancipatie van lesbiennes, homo's, biseksuelen en transgenders, zegt Philip Tijsma van het COC Nederland, de Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit. Op de Facebookpagina van het COC werden in een mum van tijd 850 felicitaties geplaatst. Het is ongekend wat er is gebeurd, zegt Tijsma. "Er waren zelfs conservatieve landen die haar beloonden met 12 punten. Je weet pas hoe bijzonder dat is als je bedenkt dat ook in een land als Nederland mensen moeite hebben met mannelijke vrouwen en vrouwelijke mannen. Dat blijkt uit een recent onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Het is een mooi nummer natuurlijk, maar dat Europa voor haar koos, dat is heel bijzonder."

Sleutelen Rusland en andere Oost-Europese landen aan anti-homowetten, aan de andere kant van de wereld gebeurt het tegenovergestelde. Het hooggerechtshof van Australië bepaalde dat wie niet als vrouw of man kan worden aangemerkt, voortaan ook niet als zodanig geregistreerd hoeft te worden. In officiële documenten mag 'neutraal' staan of 'onbepaald'. Australië volgt het voorbeeld van Nieuw-Zeeland. Ook in Aziatische landen als Nepal en Bhutan mogen mensen in plaats van een 'm' of een 'f' een 'x' noteren achter 'geslacht'.

Bron: De Morgen, 12/05/2014

Eigen commentaar: Ik vind dat hiermee een positief signaal wordt uitgezonden naar alle mensen die een andere geaardheid hebben. Conchita wou met zijn act een statement maken. Hij wou aantonen dat je iedereen moet tolereren. Hoe deze persoon ook geaard is of hoe deze persoon er ook uit ziet. Toch moet je in zo'n gevallen opletten dat je niet te veel gaat provoceren. Soms willen mensen gelijkheid verwerven door op een opvallende manier hun 'zijn' te delen met de buitenwereld. Maar ik denk dat je hierdoor soms de stereotypes net gaat bevestigen en dat sommige mensen hier net tegenovergesteld op gaan reageren. Daarnaast denk ik dat deze persoon bij de meeste mensen gewoon gaat herinnerd worden als ' de vrouw met de baard' en dat men niet echt verder nadenkt over het statement dat hij wilde maken. Soms moet je dus zorgen dat de boodschap niet verloren gaat door het showeffect dat ermee gepaard gaat.

Bij dit artikel heb ik een verdeelde mening. Enerzijds vind ik het goed dat Europa (of de wereld) klaar is voor deze nieuwe ontwikkelingen. Het is dan zeer positief voor die personen omdat zij zich op deze manier beter in hun vel voelen. Of ze nu een man of een vrouw zijn, speelt dan geen rol.
Wel vind ik het nog steeds een vreemd zicht als ik die Conchita daar zag staan, een vrouw met een baard? Het blijft toch wennen.

Langs de andere kant begrijp ik niet zo goed dat veel landen van Europa 12 punten gaven aan haar (of hem, of het?). Is dit een teken dat Europa dit echt goed vindt? Of steekt iedereen er de draak mee en wil iedereen een keertje goed lachen? Persoonlijk vond ik onze Axel Hirsoux dan toch beter, maar waarschijnlijk was dat te gewoon voor het Eurovisiesong festival? Alleszins, als de winnaars van het festival de komende jaren telkens zo'n "speciallekes" zullen zijn, lijkt het eerder op een laat carnavalfeest dan op een echt Eurovisiesongfestival, wat ik jammer zou vinden.

Conchita Wurst heeft heel veel ophef veroorzaakt in de media. Ze is speciaal, dat valt niet te ontkennen. Ik vind het heel mooi dat holebi's en transgenders hiermee in het daglicht gezet worden. Conchita heeft er ook voor gezorgd om het onderwerp meer bespreekbaar te maken. Sinds het Eurovisiesongfestival is het aantal jongeren die zich aanmelden bij het ziekenhuis van transgenders in Gent al verdubbeld! Dit vind ik ontzettend goed, jongeren durven erover te spreken, ervoor uit te komen en hulp te zoeken. We kunnen niet anders dan dit toejuichen!