Er is hoop voor scheermesjesfabrikanten die zich zorgen maken om hun dalende verkoopcijfers: de baardentrend is alweer over zijn hoogtepunt heen. Het komen en gaan van het modeverschijnsel valt volgens Australisch onderzoek te verklaren met de evolutietheorie van Darwin.
Ruige stoppels of volle baard: het is al lang niet meer het handelsmerk van de hipster. Van David Beckham tot Michael Douglas, en dichter bij huis Tomas De Soete en Freek Braeckman: allen waren ze vorig jaar een extra steuntje in de rug voor de Movember-beweging, waarbij mannen zich in de maand november niet scheren om zo aandacht te vragen voor prostaatkanker.

Dat gezichtsbeharing aan populariteit won, konden ook scheermesjesfabrikanten niet langer ontkennen toen ze vorig jaar met dalende verkoopcijfers werden geconfronteerd.

Maar ze kunnen opnieuw gerust ademhalen bij Gilette en consoorten, want de trend lijkt alweer voorbij zijn hoogtepunt heen te zijn en de bus scheerschuim zal niet langer onaangeroerd blijven staan.

Net dat komen en gaan van de baardentrend inspireerde wetenschappers aan de University of New South Wales om een dynamiek te vinden is die het modeverschijnsel kan verklaren. En die vonden ze bij de evolutietheorie van Darwin.

Vier stadia van baardgroei

De wetenschappers vroegen ruim 1.400 vrouwen en nog eens 200 mannen de aantrekkelijkheid van verschillende gezichten te bepalen naargelang vier stadia van baardgroei: gladgeschoren kaken, het stoppelbaardje, een week geen scheermes aangeraakt en een volle baard.

Sommigen werden vooral foto’s van mannen met volle baarden getoond, anderen kregen vooral gladgeschoren mannen te zien, terwijl een derde groep een mix van alle vier stadia werden getoond. Wat bleek? Zowel de volle baarden als gladgeschoren gezichten werden (door mannen én vrouwen) aantrekkelijker beoordeeld wanneer ze minder voorkwamen.

Evolutionair voordeel

Die bevindingen - die werden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Biology Letters - sluiten netjes aan bij de evolutietheorie van Darwin en zijn negatieve frequentie-afhankelijke selectie die stelt dat een groep aantrekkelijker wordt als hun populatie afneemt. Ofwel anders gezegd: we worden seksueel aangetrokken door partners die een zeldzaam voorkomen hebben.

Dus wanneer bekende mannen als George Clooney en Ben Affleck een baard dragen, vinden we hen (extra) aantrekkelijk, maar wanneer die trend nadien in groten getale wordt gekopieerd, komt er een punt wanneer mannen met gladgeschoren wangen opnieuw de bovenhand nemen.

Omgekeerd geldt de stelling evengoed: wanneer de meerderheid van de mannen opnieuw massaal naar hun scheerspullen grijpen, zullen na een tijd mannen met baard opnieuw aantrekkelijker worden bevonden en een evolutionair voordeel hebben. Trendsetters weten bij deze wanneer ze het scheerschuim wel of niet moeten bovenhalen.

Bron: De Standaard (16/4)

Commentaar: Ik vind het "raar" hoe trends zo snel kunnen veranderen. De ene maand zijn volle baarden in, dan kapotte jeansbroeken, dan groene jassen van in de jaren '90, etc. Desalniettemin vind ik het "tof" om te zien dat trends veranderen. Zo kan iedereen wel iets vinden wat het "best bij zich past" en zo zullen de mensen zich (volgens mij) beter in hun vel voelen.

Dit is een zeer interessante bevinding die naar heel veel aspecten kan doorgetrokken worden. Het lijkt wel een vraag en aanbod markt waarop trends zich verschuiven. Hier uit kan er duidelijk afgeleid worden dat mensen die origineel uit de hoek komen, meer kans hebben om aantrek te krijgen. Mensen die altijd puur de trend volgen, zullen niet meer uitblinken en dus minder ver geraken. Toch denk ik dat hier uitzonderingen op van toepassing zijn. Ik kan me niet inbeelden dat zeer alternatieve mensen veel aantrek zouden krijgen wanneer zij er extreem 'origineel' uit zien. Hier is het omgekeerde effect op van toepassing geloof ik.