Maximumfactuur in secundair? Omgaan met armoede op school.

29/01/2014
maximumfactuur


Steeds meer ouders kunnen de schoolrekeningen niet meer betalen. Het gemeenschapsonderwijs telde vorig jaar meer dan 9,5 miljoen euro aan onbetaalde facturen, ongeveer 500.000 euro meer in een jaar tijd. Dat bericht de VRT. Om dat probleem aan te pakken stelt het GO! voor ook in het secundair onderwijs scholen te verplichten de kosten te beperken. Het katholiek onderwijs erkent het probleem, maar wil liever een kostenbeheersbeleid. Hoe ga je om met armoede op school?

In het basisonderwijs bestaat al enkele jaren de maximumfactuur. Zo mogen schoolkosten voor lagereschoolleerlingen niet hoger zijn dan 70 euro per jaar. Het Gemeenschapsonderwijs pleit er nu voor om de maximumfactuur door te trekken naar het secundair, en vooral naar de eerste graad van het secundair. Scholen mogen ouders dan niet boven een bepaald bedrag kosten aanrekenen. Dat gaat voor het katholiek onderwijs te ver. Het vindt een kostenbeheersbeleid een betere oplossing, omdat het ouders laat participeren en meer rekening houdt met de kostprijs van elke studierichting en de mogelijkheden van elke school.

Vooral in TSO- en BSO-richtingen kunnen de kosten voor materiaal hoog oplopen. Sommige scholen proberen de kosten al in te dijken door samen te werken met OCMW’s, of door tweedehands materiaal van bedrijven over te nemen. Maar andere scholen houden geen rekening met ouders die het minder breed hebben.

Acht tips om armoede op jouw school aan te pakken
Hoewel armoede niet altijd zichtbaar is, bestaat er geen school zonder arme leerlingen. Met de volgende acht tips help je hen en hun ouders.

Maak duidelijk dat de school weet dat (nieuwe) armoede bestaat (tijdens het inschrijvingsgesprek, infoavonden, in de les …). Zo geef je leerlingen en ouders de kans om erover te vertellen.
Wees alert. Ouders die plots werkloos worden of scheiden, lopen een risico. Herken signalen, zowel bij ouders (moeilijk te contacteren, verhalen uit de buurt, uitspraken, …) als bij leerlingen (vaak ziek, opvliegend, teruggetrokken …). Spreek ze op een respectvolle manier aan. Soms kan jij hun schaamte om erover te vertellen vóór zijn.
Denk als school niet vanuit een tweeverdienersmodel. Reduceer de kosten voor iedereen en beperk de sociale druk (iedereen tijdens de paasvakantie mee op buitenlandse reis, schoolfotografie, tombolalotjes, bied tegengewicht aan de ‘rijke’ ouders in het ouderraad). Een pannenkoekenslag om de sociale kas te spijzen is de makkelijkste oplossing, maar geen fundamentele.
Wees duidelijk: iedereen moet zijn rekeningen betalen. Is er extra zorg op school (via de sociale kas, gespreide betaling … ), zorg er dan voor dat die bij de juiste mensen komt.
Zorg ervoor dat de leerling niet in een uitzonderingspositie komt te staan (positieve discriminatie). Eis even veel van hem als van de anderen. Hou hem wat extra in het oog: kinderen die anders zijn, lopen meer risico om gepest te worden.
Ga uit van een diverse klas. Voor sommige leerlingen is het niet evident om knutselgerief of aangepaste kleding mee te brengen, om over hun vakantie te praten, een taak geprint mee te brengen, …
Breng het sociale netwerk rond de school goed in kaart (wie kan helpen?) en ga discreet om met de verhalen die je hoort.
Werk een gelijkekansenbeleid uit dat alle leerlingen en ouders kansen biedt, zonder te stigmatiseren. Werk met een vertrouwenspersoon bij wie iedereen terechtkan en niet enkel ouders met financiële problemen. Informeer alle ouders over studietoelagen en afbetalingsmogelijkheden.
Meer tips vind je in de brochure ‘Maak je sterk tegen armoede op school’ van het Netwerk tegen armoede of in ‘De Eerste Lijn Armoede’ op
www.klasse.be/eerstelijn.

Je hoeft niet op straat te leven om arm te zijn. Ook gewone gezinnen en alleenstaande ouders moeten vaak harde keuzes maken om rond te komen. Wil je weten hoe die dagelijkse dilemma’s voelen? Doe de armoedetest.
http://www.klasse.be/leraren/37732/...f-de-verwarming

BRON: Klasse
http://www.klasse.be/leraren/42988/...oede-op-school/

MENING:Ik denk dat een niet te onderschatten probleem is zeker omdat veel armoede niet zichtbaar is. Allereerst is dit voor de ouders allerminst een leuke situatie, maar ook voor de school is dit volgens mij geen gemakkelijke situatie. Ik vind het positief dat men in dit artikel enkele tips aanreikt om met het probleem om te gaan.
De invoering van de maximumfactuur in het lager onderwijs is volgens mij een goede zaak, zeker voor ouders die minder middelen hebben. In het secundair onderwijs is dit, zoals aangegeven in het artikel, moeilijk te realiseren. Ik denkt dan ook dat het belangrijk is dat de school op een goede manier communiceert over de kosten. Je kan als school bijvoorbeeld in het begin van het schooljaar een kostenraming meegeven aan de kinderen. Op deze manier hebben de ouders toch een idee hoeveel het totale kosten ongeveer bedragen. De school zou zich hierbij kunnen baseren op de kosten van het vorige schooljaar in een bepaalde richting. Anderzijds denk ik ook dat het belangrijk is om met de ouders in dialoog te gaan. Ik vind het dan ook belangrijk dat ouders bij de school terechtkunnen als ze problemen ondervinden om bijvoorbeeld de schoolrekening te betalen. Ik ben van mening dat men indien nodig een persoonlijke regeling moet kunnen opstellen voor de betaling van de kosten. Op deze manier kunnen de ouders de kosten bijvoorbeeld iets meer spreiden Dit vraagt natuurlijk wel extra inspanningen van de school.
De algemene eerste graad biedt wel de mogelijkheid om een maximumfactuur in te voeren. Ik ben hier persoonlijk wel voorstander van. Hierdoor gaat men hopelijk bewust nadenken welke kosten echt strikt noodzakelijk zijn en welke eigenlijk vermeden kunnen worden. Nog een belangrijke aanvulling daarbij is dat niet ten koste mag gaan van het leerproces van de leerling. Het is dus belangrijk om hier een goede balans in te vinden.