Het risico op alzheimerdementie daalt met 3 procent voor elk jaar dat iemand langer werkt na de leeftijd van 60. Iemand die op zijn 65ste in plaats van op zijn 60ste op pensioen gaat loopt dus 15 procent minder risico.

De daling zet zich even sterk door bij mensen die blijven werken na hun 65ste. Dat blijkt uit het onderzoek door neuro-epidemiologe Carol Dufouil van het Franse onderzoeksinstituut Inserm dat geciteerd wordt in het gezondheidsmagazine Bodytalk.

De resultaten sluiten volgens de Canadese psycholoog Alain Sotto aan bij verschillende andere epidemiologische studies waaruit blijkt dat een bepaald niveau en/of bepaalde stimulerende activiteiten het optreden van de ziekte van Alzheimer vertragen en de ontwikkeling ervan afremmen. 'De beste preventie is hierbij echter vooruit blijven kijken en de toekomst tegemoet blijven gaan', aldus Sotto in Bodytalk.

De belangrijkste functie van het geheugen is immers niet dat we ons het verleden herinneren maar dat we ons voorbereiden op de toekomst. Als bij bepaalde gepensioneerden het geheugen al binnen enkele maanden na de pensionering een klap ondervindt, dan komt dat doordat ze geen projecten meer hebben.

Stimulerende oefeningen zoals kruiswoordraadsels oplossen keren op zich het proces niet om. Een vreemde taal leren kan volgens Sotto wel de ideale stimulans zijn op voorwaarde dat dit gekoppeld wordt aan een toekomstig project zoals een bezoek aan het land waar die taal besproken wordt.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20131218_00893886

Mening:
Persoonlijk ken ik niemand met de ziekte van Alzheimer, maar wel iemand die dementie had. Het is nog anders, maar bij dementie vergeet de patiënt ook alles en dat is heel frustrerend. Ik denk dus dat onderzoeken naar oplossingen voor deze ziekte belangrijk zijn voor onze maatschappij. Volgens mij is het heel belangrijk om de mensen die deze ziekte hebben niet aan hun lot over te laten, en de ziekte zomaar zijn gang te laten gaan. Als we deze mensen kunnen aanmoedigen, een doel kunnen geven zodat ze hun hersenen terug gaan gebruiken, zouden we deze mensen terug zelfstandiger maken. Dit zou betekenen dat minder mensen hulp nodig hebben en daardoor zou er meer tijd zijn voor anderen die hulp nodig hebben.

Bij dit artikel zit ik met een dubbel gevoel. Langs de ene kant lijkt het mij bizar dat 'werken' er voor zorgt dat de kans op Alzheimer daalt. In het artikel staat beschreven dat mensen die een doel in het leven hebben minder kans hebben op Alzheimer. Ik persoonlijk ken mensen die in de fleur van hun leven te kampen kregen met deze ziekte. Het is een erfelijke ziekte, dus het zou mij in dat opzicht verbazen dat het voorkomen zou kunnen worden door zo'n maatregelen. Er zijn bejaarden die elke dag druk bezig zijn en daardoor ook veel om handen hebben. Toch lijdt een bepaald percentage van deze mensen ook aan Alzheimer.

Aan de andere kant kan ik de theorie achter het artikel wel begrijpen. Als iemand zijn/haar hersenen lange tijd niet meer gebruikt, bijvoorbeeld wanneer alles een routine wordt, dan gaan de hersenen minder goed functioneren. Dan wordt de kans om deze ziekte te ontwikkelen groter. Voor deze mensen zou het misschien beter zijn om actief bezig te zijn en dit zou bijvoorbeeld kunnen wanneer deze mensen terug gaan werken. Daarom geen zwaar werk, maar deze mensen moeten met iets bezig kunnen zijn. Hierdoor blijven de hersenen actief bezig en zal Alzheimer weinig kans maken.