Sinterklaas pensioentje

3/12/2013 - 06:35 door Sam De Graeve

Er is afgelopen week in deze krant door verstandige mensen als Anja Follens, Maarten Boudry en Mark Van de Voorde veel geschreven over het al dan niet bestaan van God en de Sint en bij dezen ook door ondergetekende.
Sam De Graeve is hoofdredacteur 'De slimste mens ter wereld'.

Omdat je beter over één ding tegelijk kan discussiëren, ga ik graag in op het tweede thema. Sinterklaas is in veelvuldige verschijningsvormen waar te nemen langs Vlaamse wegen en winkelstraten. Hij bestaat dus. Maar mag hij niet langzamerhand met pensioen?

Ten eerste is er de Pietenkwestie. De beweging die op gang is gekomen om het bestaan van de Zwarte Piet te verdedigen, is waardevol. Ja, het is zo dat we tradities moeten respecteren, dat er veel poëzie in het spel is, en dat het allemaal niet bedoeld is om met een bevolkingsgroep te lachen. En ja, Zwarte Piet is een boeiender, want ondeugender personage dan die saaie Sint zelf. Een beetje zoals Kapitein Haddock en Filiberke ook veel interessanter zijn dan Kuifje en Jommeke. Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Want door de onzekerheid en de twijfel is het beeld van hoe een Zwarte Piet er nu moet uitzien volledig verbrokkeld, en dus zag ik de afgelopen weken lichtbruine, donkerbruine, roze en zelfs vrouwenpieten.

Ten tweede is er de voorbeeldfunctie. We weten allemaal dat we langer gaan moeten werken. Dat een Turkse bisschop het goede voorbeeld komt geven, en zelfs langer dan Herman De Croo actief blijft, een slordige 1700 jaar, mag dan al bewonderenswaardig zijn, het is ook overdreven, zo lang werken. Bovendien is de Turkse gemeenschap in mijn stad een pak beter geïntegreerd dan die in malle jurken over mijn dak strompelende knar.

De derde reden is de leugen, waarvan ik nog steeds niet zeker weet of het er eentje om bestwil is of niet. Elk jaar opnieuw zijn er honderden, wellicht duizenden acht- à negenjarigen wier wereldbeeld aan diggelen geslagen wordt, die worstelen met het feit dat diezelfde alwetende ouders, die al jaren zeggen dat je niet mag liegen, gewiekste leugenaars zijn. En niet alleen zij. Ouders die meerdere kinderen hebben, vragen aan de oudste kinderen om mee te stappen in het complot. Die tieners krijgen zo een vaak jarenlang durende cursus ‘Liegen voor gevorderden’ om hun bloedeigen broertje of zusje zo slinks mogelijk voor de gek te houden. Maken we hen zo weerbaar in een complexe wereld? Moeten we dat poëtisch noemen, je kinderen aanleren dat je niemand kan vertrouwen, vooral de mensen niet die het dichtst bij jou staan? Zelf werk ik al jaren mee aan het complot, en ik voel me er steeds minder goed bij. Inmiddels lijkt het hele gezin wel door te hebben hoe de vork in de steel zit wat de Sint betreft, maar over trollen, heksen en Mega Mindy hebben we het nog niet gehad.

Het is goed om tradities in ere te houden. Maar waarom zouden tradities niet aangepast, opgefrist of afgeschaft kunnen worden? Aanvankelijk bracht de Sint zoet en lekkers naar de arme kinderen. Het zou al een stap vooruit zijn om een stap achteruit te zetten en dat opnieuw te doen.

Maar spannender, eerlijker en rechtvaardiger zou het zijn om de hele santenkraam af te schaffen, misschien door volgend jaar een groots afscheidsfeest van de man te organiseren. Paul van Ostaijen leerde het ons al: we moeten durven naakt zijn, en beginnen. Ja, natuurlijk is het even tandenknarsen voor de producenten van chocolade, marsepein en speelgoed, maar was het niet net de bedoeling dat we ons hier in Westen gingen toeleggen op de creatieve economie?

Bron:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131202_00867860

Mening:
Ik vind dat de auteur van dit artikel zijn mening over ‘ sinterklaasfeesten’ goed heeft weergegeven. Hij heeft zijn theorie met betrekking tot het bestaan van de Sint goed onderbouwd en hij heeft zeker nagedacht over wat de nadelen -in dit geval het liegen- bij kinderen teweeg zouden kunnen brengen.
Ik ben het echter helemaal oneens met de mening van de redacteur. Ik ben er vast van overtuigd dat kinderen, wanneer ze op de hoogte zijn van het zogezegde bedrog, niet lijden onder het feit dat ze als peuter of kleuter bedrogen werden. Ze hebben immers leuke namiddagen beleefd: denk maar aan de intocht van de Sint in Antwerpen, aan bezoekjes aan de Sint in shopping centra, aan al de geschenken die de Sint bracht … Ik ben er zeker van dat jongeren, die het geheim ontdekten, geen trauma’s hebben overgehouden omdat ze eventjes geloofden in het bestaan van een onbestaande heilige man. Integendeel, de oudere kinderen, die moeten zwijgen voor hun kleinere broertjes of zusjes, zijn meestal fier omdat zij samen met hun ouders in het complot zitten en het geheim kennen.
Daarom vind ik dat de traditie zeker niet afgeschaft mag worden. Laat het kind nog even kind zijn!

Ik deel volledig de mening van E*len. Het is inderdaad duidelijk dat de auteur zijn woorden goed heeft afgewogen. Toch ben ik er ook van overtuigd dat de negatieve 'gevolgen' helemaal niet zo'n grote 'gevolgen' zijn. Je zal jezelf vast en zeker nog wel het moment dat je ouders de grote waarheid vertelden levendig herinneren. Dit wil niet zeggen dat je daar nu nog steeds een zeer negatieve beleving van hebt.
Ik bekijk het hele Sinterklaasgebeuren als één grote geweldige leugen. Ga maar eens na hoeveel mensen in dit hele gebeuren meegaan en hoe lang men dit kan volhouden. Is het moment dat dit alles zelfs jou uiteindelijk wordt toevertrouwd dan ook niet een teken van 'Ik behoor tot de groten en heb een fantastisch geheim'? Ik weet alleen dat ieder kind dagenlang uitkijkt naar de komst van de goedheilig man. Zelfs de grote 'kinderen' (ja, ik ook) schrijven soms ieder jaar nog een brief om toch nog een cadeautje te kunnen krijgen. Wie zoet is...