Loopt alles op wieltjes bij het openbaar vervoer?

Hart voor Handicap en De Standaard voeren dit jaar campagne voor een betere mobiliteit. Schrijver Mustafa Kör doorkruist daarom deze week het halve land met trein, tram of bus en brengt als rolstoelgebruiker de pijnpunten in beeld. Hoe raak je met een rolstoel op bus, trein of tram?
Voor een trein zonder handicap

Hart voor Handicap en De Standaard voeren dit jaar campagne voor een betere mobiliteit. We doen dat op twee manieren. Ten eerste door het openbaar vervoer op de rooster te leggen. We stuurden schrijver Mustafa Kör op pad, die deze week het halve land doorkruist in zijn rolstoel. Van Opgrimbie tot De Panne brengt hij zo de pijnpunten in beeld. Lees hieronder een fragment uit zijn artikel van vandaag.

Maar we vragen ook uw inbreng. Lezers met en zonder beperking, gebruikersorganisaties en verenigingen van personen met een handicap kunnen hun eigen ervaringen achterlaten op onze overzichtspagina, waar een kaart staat met daarop de voorzieningen die NMBS nu zelf al aanbiedt. Volstaan die? Komen die overeen met uw ervaringen?

Alles op wieltjes
(Mustafa Kör)
Het was weer voor de dappersten: nat, mistig en koud. Verkleumd bevind ik mij aan het loket. De dame achter glas raadt me aan om een railpas te kopen, gezien mijn plannen om enkele dagen door het land te trekken. Goedkoper, dus ik heb er oren naar en betaal de €75. Of ik had gebeld om assistentie aan te vragen, vraagt ze me. En of ik dat heb. Waarna ze me verzoekt om te wachten tot er iemand mij komt halen.

Een tiental minuten later hoor ik een basstem achter mij: "moede gij den trein hebbe?" Opgeschrokken antwoord ik: "ja ja, trein." Ik kijk steil omhoog, de man is een reus. "Kom maar mee", zegt hij. Ik hol hem achterna. Het blijkt een vriendelijke reus, hij vraagt of hij me moet duwen. "Merci, het zal wel gaan." Aan de sporen nemen we de lift die naar de brug over het station stijgt – ik neem een foto van Leuven Centraal -, we steken over tot perron drie. Daar is het wachten geblazen op mijn trein, die slechts een twaalftal minuten vertraging heeft. So far so good.

Het blijkt een dubbeldekker te zijn. Voorzien van de vereisten voor mijn wielen. Mijn vriendelijke reus tovert uit een hokje naast het toilet een ramp die hij open plooit. Met gratie spreidt hij het geribbelde aluminium voor mijn voeten, ik rol de trein met veel bekijks binnen. Ofschoon de coupé is bedoeld voor andersvaliden zie ik nergens een afbakening of mogelijkheid om je aan vast te houden of je rolstoel vast te klikken. Ik zet mij schrap.

Bron: De Standaard, maandag 2013/12/02

Mening
Op zich vind ik dit wel een goed initiatief. Ik denk dat het namelijk voor rolstoelgebruikers niet zo evident is om een trein of bus op te raken. Ik vind de meeste buschauffeurs ook heel onbeleefd tegen rolstoelgebruikers. Wanneer ik op de bus zat heb ik nog maar 1 buschauffeur geweten die de rolstoelgebruiker echt hielp om op de bus te raken. Ik denk dat Mustafa de ogen van het openbaar vervoer gaat opendoen om te zien waar men nog mensen kan helpen die in een rolstoel zitten.