Vorig jaar bijna 2.800 leerlingen van school gestuurd

Vorig jaar zijn zowat 2.793 leerlingen definitief uitgesloten op school. Dat zijn er 6,4 % meer dan in 2011-12. Dat blijkt uit het jaarverslag van het Kinderrechtencommissariaat.

Het is een opvallend cijfer in het jaarverslag van het Kinderrechtencommissariaat: 2.793 leerlingen zijn vorig schooljaar definitief uitgesloten op school. Dat zijn er 6,4 % meer dan in 2011-12 en zelfs 36 procent meer dan in het jaar 2009-2010.

In het cijfer worden de leerlingen die op vriendelijk verzoek van de school zelf naar een andere school op zoek moesten niet meegeteld.

Ook in mei en juni worden nog veel leerlingen uitgesloten, hoewel een omzendbrief zegt dat dit maar zeer uitzonderlijk mag. Het gaat om 1103 van de 2793 uitsluitingen.

Kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen betreurt dat de tuchtprocedure, die tot uitsluiting kan leiden, niet altijd correct gevolgd wordt en dat de uitsluiting vaak niet in verhouding staat tot wat gebeurde.

De kinderrechtencommissaris ziet nog een andere “zorgwekkende” vorm van uitsluiten in het onderwijs, namelijk leerlingen die meervoudig gestraft worden omdat ze hun thuistaal spreken. Zo is er het voorbeeld van een leerling die een 0 kreeg op wiskunde, niet omdat hij slecht scoorde op zijn test, maar omdat hij Turks had gesproken.

'Kinderen vallen nog te vaak tussen de plooien'

Het Vlaamse Kinderrechtencommissariaat heeft in het werkjaar 2012-2013 969 meldingen gekregen. Dat aantal toont volgens Vlaams kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen aan dat kinderen en jongeren nog te vaak tussen de plooien vallen, bijvoorbeeld bij echtscheidingen of bij problemen op school of in de hulpverlening.

Een groot deel van de klachten heeft te maken met (opvoedings)situaties in het gezin (359) of op school (244). Wat de gezinnen betreft, hebben veel vragen en klachten te maken met het getouwtrek tussen ouders bij (v)echtscheidingen. Kinderen hebben bijvoorbeeld vaak het gevoel dat hun wensen onvoldoende ernstig worden genomen.

De kinderrechtencommissaris noemt het aantal klachten over definitieve uitsluitingen op school “verontrustend”. Zo werden vorig schooljaar 2.793 leerlingen definitief uitgesloten, of 6,4 procent meer dan het jaar voordien.

Niet alleen in het gezin of in het onderwijs, maar ook in de hulpverlening vallen nog te veel jongeren “tussen de plooien”. Door tekorten in de hulpverlening krijgen kinderen en jongeren niet altijd de juiste zorg op maat. “Situaties dreigen te escaleren omdat de voorzieningen niet snel genoeg inspelen op de hulpvraag”, luidt het.

Bron: De Standaard ; http://www.standaard.be/cnt/dmf20131120_00847524
Datum : 20 november 2013
Mijn mening:
Ik vind het cijfer zelf ook zeer hoog. Maar ik denk wel dat een verklaring van het gedrag van de leerlingen kan liggen bij de ouders. Steeds meer ouders hebben het te druk met het werk. Daardoor krijgen de kinderen vaak niet genoeg aandacht van hun ouders. De kinderen willen toch aandacht krijgen en proberen dat dan te bekomen op een negatieve manier. In het artikel wordt vermeld dat kinderen worden gestraft omdat ze de thuistaal spreken. Ik vind persoonlijk ook dat kinderen Nederlands moeten spreken in de les. Toch vind ik dat je deze kinderen niet moet straffen. Ik ben ervan overtuigd dat belonen veel beter werkt bij deze leerlingen dan straffen. Geef de leerling een compliment als hij moeite doet om Nederlands te spreken. Moedig hem aan als iets goed is in plaats van hem af te breken als hij iets niet goed doet. Vervolgens wil ik nog zeggen dat ik het zelf geen goede zaak vind dat kinderen van school worden gestuurd. Soms loopt het gedrag inderdaad de spuigaten uit, maar moet je blijven doorzetten. Het is inderdaad niet gemakkelijk om een moeilijke leerling in de klas te hebben. Het is als leerkracht volgens mij mee de taak om de ouders bij te staan in de opvoeding van het kind. Je mag als leerkracht niet gaan lopen van een moeilijke leerling maar hem juist bijsturen en begeleiden.

Vele schoolreglementen zijn niet aangepast aan onze tijden. Hiermee bedoel ik dat er vele scholen een reglement geldt dat jaren geleden is opgesteld en niet is aangepast aan de leefwereld van nu. Deze ‘oude’ regels botsen vaak met onze meningen/geloofuitingen. Tot gevolg dat er schorsingen en uitsluitingen optreden. Dit moet veranderen vanuit beide kanten, de school kan het reglement aanpassen maar dan wordt er van de leerlingen verwacht dat ze deze regels ook naleven.
Bijvoorbeeld het dragen van een hoofddoek. In de meeste scholen is dit niet toegelaten om deze te dragen maar in de Islam is het niet toegelaten om deze publiekelijk af te nemen. Dit probleem kan misschien opgelost worden door één speciale regelingen tussen deze bepaalde studentes en de school, het hoort niet meteen bestraft te worden. We kunnen namelijk de multiculturele samenleving niet tegenhouden en zo moet ook de reglementering van de samenleving/scholen worden aangepast aan verschillende culturen.