Ook werkende Vlaming komt amper rond

Heel wat hardwerkende Vlamingen houden op het einde van de maand geen cent over voor een extraatje. Het thema komt vanavond aan bod in Telefacts. Armoedeorganisaties bevestigen het probleem.


Telefacts en iVox voerden een onderzoek bij 1050 willekeurige Vlamingen. Daarbij werd gepeild of de bevraagden erin slaagden wat geld te sparen, of ruimte hadden voor extraatjes. Dat blijkt vaak niet het geval: bijna één op de drie kan geen cent opzij zetten.

Ook wordt in een kwart van de gevallen bespaard op hobby's, zoals de sport van kinderen. Evenveel mensen zeggen nooit op restaurant te kunnen gaan. Het grootste probleem is er bij alleenstaanden met kinderen. Vaste kosten die met huisvesting te maken hebben blijven na een scheiding meestal constant. Bij deze groep zegt 54 procent niets opzij te kunnen zetten.

Ook zegt 17 procent soms een dokters- of tandartsbezoek uit te stellen om budgetredenen. De organisatie Decenniumdoelen 2017, waarin dertien armoedeorganisaties het thema actueel houden, bevestigt de resultaten.

Kopje koffie

"Heel wat mensen - ook werkenden - houden niets over", zegt coördinator Anny Vermeersch. "15,6 procent kan zich geen onverwachte uitgave van 900 euro permitteren, 21,7 procent van de min-achttienjarigen kan per jaar niet één week op vakantie buitenshuis. Zelfs een kopje koffie kan er vaak niet af."

Volgens Pieter Glorieux van onderzoeksbureau iVox zien veel ondervraagden het somber in. "Ze geven aan dat hun situatie sinds 2008 is verslechterd en geloven niet dat het snel betert". De jaarlijkse Armoedebarometer van Decenniumdoelen 2017 is al even somber. "Middenin een crisis, met regeringen die vooral besparen, zien we heel weinig beweging", zegt Vermeersch. "Op deze manier komen we er niet."

SV

Eigen mening: Ik kan het probleem alleen maar bevestigen. Dat er ontelbaar veel gezinnen in armoede leven dat weet iedereen. Maar het zijn nu ook de werkende mensen die zelfs in de problemen komen. Vroeger konden ze alles kopen wat ze nodig hadden. En hier en daar eens op restaurant gaan of met de kinderen naar een pretpark. Maar dat zit er nu niet meer in. De meeste kunnen nog wel kopen wat ze nodig hebben maar de extra's blijven achterwegen en van sparen komt ook niets in huis. Ook wat ze zeggen over de min 18-jarigen is juist. Ik ben zelf nu 18 en ben in de zomer op vakantie geweest. Dit was voor mij erg duur en is niet voor elk jaar haalbaar ondanks ik elke vrijdag nacht in een café tap en elke zondag in een taverne sta te werken. Het zelf op cafe gaan is niet meer hetzelfde als de 20 euro die we 10 jaar geleden mee op café namen. Er moet dringend iets gebeuren want de armoede komt dichter en dichter.

Bron: http://www.gva.be/nieuws/binnenland...amper-rond.aspx

Net als Kato kan ik het probleem bevestigen. Zelf doe ik een vakantiejob, net als vele studenten van mijn leeftijd om een extra centje bij te verdienen. Zo kan ik toch één keer per jaar op reis gaan en wat geld opzij zetten voor later.
Rondkomen is inderdaad niet gemakkelijk. Een vriendin van mij, die nog studeert en al enkele jaren samenwoont met haar vriend, heeft het hier niet gemakkelijk mee. Zij besparen dan ook op allerlei zaken. Een ander kennis van mijn leeftijd woonde alleen, maar kon dit niet blijven betalen. Hij woont nu samen met zijn vriendin bij haar ouders. Hijzelf werkt een voltijdse job en klust hier en daar wat bij om extra geld te verdienen. Toen hij nog alleen woonde zette hij de verwarming op 15°, omdat hij geen geld had om meer verwarming te betalen. Daarnaast had hij slechts drie broeken.
Toch denk ik dat zij niet de enige zijn, dat er vele mensen het moeilijk hebben om rond te komen.
Dit is natuurlijk zeer jammer, zeker als je als ouder moet besparen op de hobby’s van je kinderen. Toch denk ik dat we de laatste jaren onze luxe zo gewoon zijn, dat we maar verwachten dat iedereen luxueus kan leven. Als ik denk aan 60 jaar geleden, toen mijn grootouders mijn leeftijd hadden, dan was er geen sprake van tv, computer… Kledij werd doorgegeven van de oudste in het gezin naar de jongste en iedereen moest helpen in het huishouden en op het land. De generaties voor ons hebben mensen hard gewerkt om de welvaart te krijgen, die wij nu kennen. De luxe ervaren wij nu als vanzelfsprekend, terwijl wij vergeten hoe hard daar nog niet zo lang geleden voor gewerkt werd.
Ik kan begrijpen dat je graag ieder jaar op reis gaat of af en toe eens op restaurant, maar vroeger kon ook niet iedereen dat, dus waarom zou nu iedereen dat wel moeten kunnen? Mijn ouders hebben wegens hun job slechts één week dat zijn op reis kunnen gaan. (Hier en daar wel eens een weekendje, maar nooit langer dan drie dagen.) Vroeger was je dan al bij de gelukkigen, maar nu reizen de mensen bijna iedere vakantie (denk maar aan de ouders die hun kinderen zelfs al voor de vakantie van de schoolbanken halen om mee op reis te nemen). Vroeger ging men op reis naar Nederland, Duitsland of zelfs Frankrijk. Nu is de wereld echter te klein, men zou het liefst naar de ruimte reizen… We zijn een wereld in verandering en ik wil niet zeggen dat we terug moeten naar vroeger. Toch moeten we misschien eens nadenken over waar we naartoe willen. Het denkbeeld dat iedereen de kans moet krijgen om meerdere keren per jaar op reis te gaan, dat iedereen twee badkamers moet hebben en in elke kamer een tv, dat ieder lid van het gezin beschikt over de nieuwste versie van de Iphone (of wat is het laatste nieuwe?)… is misschien voorbijgestreefd.
Het ligt natuurlijk anders voor de zaken die we niet als luxe kunnen beschouwen. Naar mijn mening kan je echt van armoede spreken als je onvoldoende geld hebt om bijvoorbeeld de dokter of de tandarts of zelf eten te betalen. Gelukkig zijn er enkele organisaties, zoals het OCMW, een studiebeurs… waarop je beroep kan doen indien je niet of moeilijk rondkomt.
Toch denk ik dat de verhouding hier in België een beetje verkeerd loopt. Er zijn er die heel veel geld verdienen, eigenlijk te veel naar mijn mening. (Gelukkig komt dit de laatste tijd meer onder de aandacht gebracht en nemen sommigen hun ontslagpremies niet aan.) Daarnaast zijn er werkende mensen, waarvan sommigen niet meer rond komen. Daarnaast heb je ook nog de mensen die van het OCMW leven (al dan niet werkend) en die wel geld hebben om op reis te gaan en die het vaak beter hebben dan de mensen die niet van het OCMW leven.
Dit is natuurlijk zeer zwart-wit voorgesteld en ik weet dat het in realiteit veel genuanceerder is, maar dit is vaak de indruk die ik krijg hier in België en dat vind ik jammer.