Waarom de Duitsers niet rijk zijn


Dé verrassing van de ECB-studie was waarschijnlijk het relatief geringe gezinsvermogen van de Duitsers, dat lager ligt dan waar ook in de eurozone. We vroegen daarover uitleg aan Carsten Brzeski, ING-econoom en Duitser. Hij ziet vier verklaringen.


1. Vastgoed

Geen enkel ander land kent minder vastgoedbezitters. Niet meer dan 44 procent van de Duitsers is eigenaar van een woning. In België is dat bijna 70 procent. Bovendien is het Duitse vastgoed relatief weinig waard. De doorsneewoning in Duitsland kostte op het moment van de enquête 168.000 euro. In Nederland en Cyprus was dat 240.000 euro, in België 250.000 euro en in Luxemburg 500.000 euro. ‘De Duitse vastgoedprijzen zijn tien jaar lang niet gestegen', zegt Brzeski.


2. Pensioenen

Privé-pensioenopbouw is in Duitsland relatief onbelangrijk. De pensioenen worden opgebouwd via loonafdrachten. Een systeem zoals pensioensparen of groepsverzekeringen is veel minder ingeburgerd in Duitsland. De zogenaamde Riester-Rente, een vorm van pensioensparen, werd pas tien jaar geleden ingevoerd. Dat gegeven wordt weerspiegeld in de vermogens van de gezinnen.


3. West en oost

Het relatief arme oostelijke gedeelte van Duitsland haalt de cijfers naar beneden. Ons beeld van Duitsland is bepaald door de rijkste regio's, die aan België grenzen. Maar dat er in het oosten armere regio's zijn, vergeten we voor het gemak.


4. Gezinsgrootte

Een methodologisch effect wordt gevormd door de geringe gezinsgrootte in Duitsland. Geen enkel euroland kent meer éénpersoonshuishoudens en minder huishoudens van vier of meer personen. Dat beïnvloedt de hoogte van het gezinsvermogen, want grote huishoudens hebben vaak meerdere inkomens. ‘In Zuid-Europa zie je dat jongeren langer thuis blijven wonen. Ze dragen dan bij aan het gezinsvermogen', zegt Brzeski.


DS, 11-04-2013

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik denk dat we niet mogen vergeten dat in Duitsland de lonen en de werkloosheidsuitkeringen lager kunnen liggen. Dit zorgt er wel voor dat er minder werkloosheid is (werkgevers kunnen meer werknemers aannemen) maar kan armoede in de hand werken. Uit dit artikel kunnen we ook begrijpen waarom de Duitsers het beu worden om landen zoals Griekenland uit de nood te helpen. Duitsers investeren het meeste in de reddingsplannen omdat hun economie sterk is, maar nu zien we dat de modale Duitser daar eigenlijk niet veel van profiteert.