BRUSSEL - Kamerlid Eva Brems begrijpt niet waarom België zich donderdag zou onthouden bij de VN-stemming over de status van de Palestijnen. ‘Er is daarvoor geen enkele politieke reden.'

Het wordt behalve een symbolische stap ook een belangrijk politiek signaal: donderdag proberen de Palestijnen via een stemming in de Algemene Vergadering van de VN de ‘waarnemersstatus als niet-lidstaat' te verkrijgen. Omdat in de Algemene Vergadering geen veto geldt, maken ze daarbij een goede kans.

De Palestijnen, die eerder al lid werden van de Unesco, zijn ervan overtuigd dat deze stapjes erkenning een toekomstige tweestatenoplossing realistischer maken. Frankrijk zal de Palestijnen daarbij volmondig steunen. In België is er nog geen politiek akkoord, maar volgens hardnekkige geruchten zou België zich bij de stemming kunnen onthouden. Kamerlid Eva Brems vindt dat onbegrijpelijk.

Waarom geen Belgisch ja?

‘Er zijn geen logische politieke redenen waarom België zich donderdag zou onthouden. Vlak na het offensief op de Gazastrook vragen de Palestijnen op een vreedzame wijze om extra erkenning, en dan zou België zich onthouden. Dat is bovendien een afwijking van de Belgische lijn: het Palestijnse lidmaatschap van de Unesco heeft België wél gesteund. De Europese landen zullen verdeeld stemmen: als lidstaat heb je dan de keuze. Frankrijk stemt zeker ja, en Groot-Brittannië allicht ook, is een Belgische onthouding niets anders dan een duidelijke keuze pro Israël.'

Waarom die afwijking van de Belgische lijn?

‘Dat is een vraag voor Didier Reynders. Het is mogelijk dat hij een andere politieke keuze wenst te maken. De MR heeft al langer de reputatie pro Israël te zijn, en dient eenzijdige resoluties in. Maar als minister van Buitenlandse Zaken behoort Reynders toch de Belgische bevolking te vertegenwoordigen. En net als de rest van Europa is ook onze publieke opinie voor de erkenning van een Palestijnse staat.'
(www.destandaard.be)

mening: In 2005 bezocht Didier Reynders Israël al met een delegatie van de MR om er een boom te planten op een verwoest Palestijns dorp. Zo rekent Israël namelijk af met het verleden van dit land. Plant bossen op alle sites die verwijzen naar een Palestijns verleden en vergeet dit stuk geschiedenis dat niet in ons plaatje past. Reynders kiest dus duidelijk een kant in dit verhaal. Dat hij daarom een beleid voert dat ingaat tegen wat de meerderheid van de bevolking wenst, is volgens mij gewoon een loopje nemen met de democratie. Hierin staat hij spijtig genoeg niet alleen. In heel Europa is er onder de bevolking een ruime steun voor nieuwe kansen voor de Palestijnen. Het is vreemd dat het Europees buitenlands beleid de wensen van haar bevolking niet respecteert.