Luk Alloo, de rebelreporter van VTM, komt thuis na jaren van afwezigheid. In zijn nieuwe docureeks Alloo in de gevangenis zoekt hij de nuance in plaats van het snedige citaat. Engagement gaat nu voor amusement. ‘We moeten oppassen dat België niet het Bokrijk van Europa wordt.’

De voorbije jaren had hij een livepraatprogramma op Life!TV en een talkshow over voetbal op Sporting Telenet. Bescheiden programma’s op bescheiden zenders. Maar nu is tv-maker Luk Alloo terug op VTM, de zender waar hij op het eind van de jaren negentig groot werd met Sterren & kometen .

Tien jaar heeft hij gebroed op Alloo in de gevangenis , een reeks waarin hij praat met 35 lang*gestraften in Leuven Centraal. ‘Ik heb altijd een zwak gehad voor subculturen, mensen die vechten tegen het grote vooroordeel. We zien hun koppen in de krant in zwart-wit, zonder tinten en gelaagdheid. Ik wou die mensen een gezicht geven.’

U bent criminoloog van opleiding. Heeft dit programma u nieuwe inzichten gegeven?

‘Het heeft inzichten die ik al had scherper gesteld. Dat mensen met een drugsverslaving en een psychiatrische aandoening niet thuishoren in een gevangenis. Maar vooral dat sommige misdaden heel complex zijn.’

‘Ik zou passiemoordenaar Luk, die meedoet in de reeks, als buur willen hebben, bij wijze van spreken. Hij heeft zijn vrouw vermoord toen hij ontdekte dat ze een affaire had. In drie seconden was zijn leven om zeep, zijn vrouw dood, mocht hij zijn kinderen niet meer zien. Telkens als ik hem interviewde, brak hij. Al wie in de gevangenis zit, is slecht, zo wil het volksoordeel. Ik wou dat nuanceren.’

‘Het apparaat van justitie is zo repressief. Elke gedetineerde zou individueel begeleid moeten worden, maar daar zijn te weinig middelen voor. Er waren heel wat gevangenen die zeiden dat ze mij in die paar maanden meer gezien hadden dan hun psycholoog de voorbije tien jaar. Dat is onthutsend om te constateren, vooral omdat we die mensen, straks ex-gevangenen, opnieuw zinvol moeten opnemen in onze samenleving.’

U bent zelf ooit tot een geldboete veroordeeld, toen u voor ‘Alloo undercover’ namaakhorloges had gekocht. Hoe was het om aan de andere kant te staan?

‘ Alloo undercover was een journalistiek verantwoord programma, waarin ik ook valse paspoorten, doping en drugs, wapens op de zwarte markt kocht. Maar bon, ik heb toen dingen gedaan die niet mochten, ik deed eigenlijk het werk van de flikken, en dus vonden ze het leuk om mij op te pakken. Ik werd ondervraagd, ik zat vier uur in de cel, maar de deur stond de hele tijd open. Daardoor heb ik nooit echt de impact van een cel ondervonden.’

‘Maar werd ik geïntimideerd tijdens mijn ondervraging? Absoluut. Geef mannen een uniform en een op de twee zal tonen dat hij de touwtjes in handen heeft door een beetje te bruuskeren en te provoceren. Maar ik heb er niet van afgezien.’

Hebt u nooit overwogen om zelf een uniform aan te trekken?

‘‘Nooit. Ik heb zelfs mijn legerdienst niet gedaan, ik was gewetensbezwaarde. Ik wou eigenlijk leraar worden, omdat ik in de middelbare school een paar slechte leraars heb gehad. De goeie hebben mij door de humaniora gesleept. Anders was ik misschien zelf wel een vogel voor de kat geworden.’

Kunt u makkelijk om met gezag?

‘Met terecht gezag wel, want ik wil leren als ik iets fout doe. Maar ik heb mij altijd verzet tegen mensen die koketteren met macht en hun macht misbruiken, en tegen de Vlaamse, kneuterige kleinhouderij .’

‘In mijn tijd moest je nog een maturiteitsexamen afleggen als je naar de universiteit wou gaan. In drie uur moest je dan lesgeven en een verhandeling schrijven. Ik was daartegen, omdat ik vond dat je op zo’n korte tijd niet kon beoordelen of iemand volwassen genoeg was.’

‘Ik had alles voorbereid, maar heb dat examen verknoeid door de commissieleden tegen te spreken. Gewoon omdat ik zonder das provoceerde, was ik gebuisd en moest ik eerst hogeschool doen. Mijn pa, zelf leerkracht, was razend, iedereen verklaarde mij voor gek. “Acteer dan”, zeiden ze. Maar ik kon dat niet. Als het conformeren de bovenhand haalt en iedereen iets normaal vindt, dan gaat er een alarmlampje bij mij aan.’

Wat is uw grootste zonde?

‘Dat ik te direct ben, denk ik. Als een vriend zegt dat het niet goed gaat in zijn relatie, dan geef ik hem eerlijk mijn mening, ook al komt die hard aan.’

‘En ik rij ook wel eens snel, of ik steek weleens iemand voorbij in de supermarkt. Maar als je een publiek figuur bent, duw je vaker op de rem. Want je weet maar nooit dat die meneer die je lik op stuk hebt gegeven, omdat hij tegen je bumper kleefde, nadien een brief schrijft naar de kranten.’

Wat is de grootste ondeugd van de mediasector ?

(snel) ‘Gemakzucht. De media volgen liever nieuws dan dat ze nieuws maken, ze zoeken het conflict op, altijd. De korte gesprekken, de korte quotes, het effectbejag domineren. Non-nieuws wordt ineens nieuws, bronnen worden te weinig gecheckt.’

‘Ik mis ook scherpe meningen. Journalisten bellen me liever op om te vragen wat ik van Vier denk dan dat ze zelf hun mening geven. De kritische journalistiek is aan het wegebben.’

De korte quotes: daar hebt u zich vroeger ook aan bezondigd.

‘Ja, maar dat was voor een amusementsprogramma. Toen ik in Sterren & kometen vroeg aan Yves Leterme: ‘geiten of koeien?’, leek dat ogenschijnlijk een lullige vraag, die de hele Wetstraat*meute deed steigeren, maar je gaat tenminste weg van de voorspelbare vragen en antwoorden.’

‘Dus, ja, ik pleit ook schuldig, maar ik houd evengoed van het lange, diepgaande gesprek, zoals in mijn nieuwe programma.’

Hebt u genoeg kansen gekregen?

‘ Maar ja gij, ik vind het fantastisch dat ik nog altijd meedraai in de media. Het is natuurlijk een verschroeiende wereld: er zijn de roddelbladen, die niet weten wat ethiek en deontologie is, en er is de concurrentie. De man op de bank hoopt niet dat je fantastisch speelt, maar dat je een been breekt. Dat is de harde realiteit in een voetbalploeg, en bij uitbreiding van het leven.’

‘Toen ik vorig jaar met Alloo live! begon op Life!Tv zei iedereen: “Allez, Alloo, zo’n digitaal kanaal, dat is tweede klasse”. Natuurlijk speel ik dan in tweede klasse, maar so what ? Ik maak liever een programma dat ik graag doe in een lagere divisie dan een programmaatje in eerste klasse dat mij niet ligt. VTM heeft me ten tijde van Sterren & kometen voorgesteld om een spelprogramma te presenteren. Dat klopte niet en dat heb ik hen toen ook gezegd.’

Nu speelt u weer mee in eerste klasse. Miste u het grote publiek?

‘Nee. Wat ik nu maak op VTM is niet bedoeld als kijkcijferkanon. De grote trekkers zijn de grote shows. En daar moet je ook de juiste uitzenduren voor krijgen.’

‘Ik doe deze job in eerste instantie puur om mezelf te plezieren. En in tweede instantie hoop ik dat kijker meekijkt, en dat dit programma een beetje aan de boom schudt.’

Waar hebt u spijt van?

‘Ik heb nergens spijt van, noch privé noch professioneel. Want dit leven was niet voorzien. Dat ik journalist ben geworden, is puur toeval. Omdat ik op café een journalist van de krant tegenkwam die iemand zocht om concerten en cd’s te recenseren.’

‘Mijn eerste recensie was van een concert van Ten Years After in Vorst. Ik ging in de bib alle platen halen om te herbeluisteren, ik ging met de trein heen en terug naar het concert, ik tikte dat stuk uit, en dat allemaal voor 30 euro. Ik was blij als een kind.’

‘De grootste ontgoocheling van mijn leven is dat het zo snel gaat. Dat ik al 49 ben, vind ik onthutsend. Pijnlijk ook.’

Voelt u dat u bijna vijftig bent?

‘Nee, als ik voetbal ben ik wat trager in het spel dan vroeger, maar voor de rest voel ik me fysiek prima. Anderzijds heb ik de laatste jaren enkele goede vrienden, jonger dan ik, aan kanker verloren. Dan denk je: fuck , het leven is een Russische roulette.’

‘Ik ben nu vooral bezig met gezondheid en mijn vrienden. Ik heb te veel ziekenhuizen gezien de laatste vier jaar. Mensen die terminale kankerpatiënten begeleiden: dat zijn in mijn ogen de echte helden.’

‘Mensen zijn niet meer lief voor mekaar. Je merkt het aan kleine dingen: norse gezichten in de file, mensen laten elkaar niet meer voor aan de kassa in de supermarkt of laten oude vrouwtjes niet meer het zebrapad oversteken. Soms denk ik: is Vlaanderen niet meer dan mensen die om vijf uur ’s avonds de rolluiken naar beneden doen, in hun pyjama naar tv kijken en roddelen over de buren?’

Dat klinkt behoorlijk cynisch.

‘Ik ben nochtans helemaal geen cynicus; het is gewoon de realiteit. Lageloonlanden concurreren onze bedrijven weg, de bevolking vergrijst terwijl er geen geld is om onze pensioenen te betalen. We moeten oppassen dat België niet het Bokrijk van Europa wordt. Iemand moet straks opstaan en zeggen waar het op staat: dat we solidair moeten zijn met elkaar, voor elkaar moeten zorgen. Maar intussen zijn we allemaal liever bezig met Obama, Georges Leekens en Astrid Bryan op de Boekenbeurs.’

Bron: DS 12/11

Opinie:
Het nieuwe programma van Luk Alloo kon mij bekoren. Het geeft eens een blik achter de tralies van de gevangenis. Een genuanceerde blik en dat is zeer belangrijk. Als jij mijn andere posts over justitie leest op dit forum zal je merken dat ik het niet heb voor de manier waarop het gevangeniswezen voorkomt in de media. Ook de publieke opinie die er rond hangt, zint mij niet. Het leven is inderdaad niet zwart-wit en dat komt mooi naar boven in dit programma.

Verder kan ik mij ook een beetje vinden in het "cynisme" of "realisme" dat hij hier aan de dag legt. Ik kan mij zo ergeren aan de mensen die meer aandacht besteden aan de onnozelheden en BV's van de dag, dan aan de meer drukkende issues die ons leven zwaar beïnvloeden. We zijn een bende navelstaarders die the big picture missen (de gemeenteraad van Antwerpen boeit mij niet, economische crisis en een lege pensioenkas dan weer wel).

__________________
"Er gaat meer boven je pet, dan er onder." - Toon Hermans